tag:blogger.com,1999:blog-76973465292933534952024-03-16T02:09:22.545+01:00Otto Grevink . nlPredikant en pionier: bel me op 06-30565951Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.comBlogger387125tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-52401973748557923342022-09-08T11:53:00.000+02:002022-09-08T11:53:40.219+02:00Wat kunnen we doen met de verhalen uit #ikredhetnietmeer?<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgruvmaFzLQSKw_e1oMJhettdeO4WJc7aAYLLKTCBdgrRx7deri6cGe3CW7j80uRNlUmSoKyjALtGp-jX7HVBY--X5wgwyHx06N2mMeeh2AKFkmVBNnt6N-mNEuG-QjkFkxQadiMPn1hmvoRyhsMFZK8GEukJf-WaB8HrHsQxyNjP_F1MnlH2HoBF2H/s474/th%20(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="266" data-original-width="474" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgruvmaFzLQSKw_e1oMJhettdeO4WJc7aAYLLKTCBdgrRx7deri6cGe3CW7j80uRNlUmSoKyjALtGp-jX7HVBY--X5wgwyHx06N2mMeeh2AKFkmVBNnt6N-mNEuG-QjkFkxQadiMPn1hmvoRyhsMFZK8GEukJf-WaB8HrHsQxyNjP_F1MnlH2HoBF2H/s320/th%20(1).jpg" width="320" /></a></div><b>Mooi, die campagne #ikredhetnietmeer. Maar wat gaan we ermee doen, met al die verhalen? Ik zie ook veel mensen en kerken die willen helpen, maar niet weten wie en hoe. Zou een opvolger van de christelijke campagne #nietalleen niet vraag en aanbod samen kunnen brengen? </b><p></p><p>Wat goed dat het TV-programma Kassa is gestart met de campagne #ikredhetnietmeer. Want wat moeten zoveel mensen zich vreselijk in de knel voelen zitten, en zich schamen om dat ter sprake te brengen. Je redde het altijd wel, maar nu niet meer. En niet een beetje, nee, helemaal niet meer. De kaasschaafmethode werkt niet meer. Alle luxe is er al vanaf. Wie had ooit gedacht dat je hierin verzeild zou raken.</p><h4 style="text-align: left;"><b>Stil van de verhalen</b></h4><p>De campagne #ikredhetnietmeer nodigt mensen uit hun verhaal te doen. Het ene na het andere verhaal komt voorbij. Ik word er stil van. Maar het maakt me ook onrustig. En wat nu dan? Waar kan ik naartoe met mijn wens om mensen te helpen? </p><h4 style="text-align: left;">Wie kan nú wat doen?</h4><p>Natuurlijk, er moet veel gebeuren vanuit Den Haag en Brussel. Het is te groot om onderling op te lossen. Maar voorlopig hebben deze mensen daar niets aan. Zij hebben nú een probleem. En dat probleem wordt alleen maar groter. De reserves gaan eraan, als je ze nog hebt. En volgende maand is de uitdaging waarschijnlijk nóg groter.</p><p><b>Hoe kun je helpen?</b></p><p>Als ik zo'n verhaal hoor van een baby die niet in een warm huis geboren kan worden, dan denk ik: geef hier die energierekening. Zo kan het natuurlijk niet. En je moet niet de held uit gaan hangen. Maar hoe kun je dan wel helpen? Moet er niet nú iets gebeuren, en moet dan niet van de rest komen?</p><h4 style="text-align: left;"><b>Ook diaconieën zien de mensen vaak niet</b></h4><p>Hulpfondsen van kerken, diaconieën, lopen tegen hetzelfde aan. Ze willen wel helpen, maar weten niet altijd wie in de problemen komt. Je gaat het ook niet op je voordeur zetten dat je het niet meer red. En je dan bij de kerk melden? Dat is voor bijna iedereen een brug te ver. En dat kan ik heel goed begrijpen. Maar we zouden elkaar veel meer kunnen helpen als we elkaar vinden.</p><h4 style="text-align: left;">Vraag en aanbod koppelen</h4><p>Als we nu eens vraag en aanbod samenbrengen. Zo anoniem mogelijk wat mij betreft. Bij de hashtag #ikredhetnietmeer dacht ik meteen aan het initiatief #nietalleen uit de coronatijd. Hier konden mensen naartoe bellen, naar een landelijk nummer, met hun nood én met hun aanbod. Dus: je bent alleen, belt, en wordt gekoppeld aan een lokaal initiatief dat mensen die alleen zijn wil helpen. Precies vanwege hetzelfde probleem: de mensen die willen helpen zien niet wie het nodig heeft. En als je het nodig hebt, durf het dan maar eens te vragen.</p><p><b>En nu actie!</b></p><p>De campagne #ikredhetnietmeer vraagt meer dan een verzameling verhalen. Het vraagt om actie. Om de koppeling van goede doelen die zeggen: wij willen concreet helpen in concrete nood. En waar je anoniem naartoe kunt bellen: ik red het niet meer. </p><p>Wie neemt het voortouw?</p>Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-65705557810494206732022-01-21T12:01:00.002+01:002022-01-21T20:57:13.838+01:00 Zijn Ali B, Marco Borsato en Jeroen Rietbergen monsters na misstanden bij The Voice?<p><b>Na mijn <a href="https://www.mijnkerk.nl/boos-na-de-boos-uitzending-wat-doe-je-met-je-emoties-over-het-the-voice-schandaal/" target="_blank">boosheid</a> over de seksuele
toespelingen, de aanrakingen en de verkrachtingen bij The Voice, vraag ik me af
of we de daders ‘monsters’ mogen noemen? Ja, natuurlijk mag dat. We leven in
een vrij land. Maar kunnen we vrij leven als we hen hebben weggezet en
opgeruimd? Of doet dat ook iets met ons?</b></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSpaWYf313KY8aS5ZDSjw-0gs0RCBcmy-FNgQqmXSZIEMGCQ7uKRmxv6InkOtt8jK4o3gVFJU5ghfEwu-AWS5S8rheMMtlw86WgeN0BeM9hdM1RzxiWgov5LvnbaI9y2pBTyZTfG8ucHP78zgHEVTsc79HfRbTV6X-a8Zq9wWytooTcMR8UtbLSBz7=s1600" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSpaWYf313KY8aS5ZDSjw-0gs0RCBcmy-FNgQqmXSZIEMGCQ7uKRmxv6InkOtt8jK4o3gVFJU5ghfEwu-AWS5S8rheMMtlw86WgeN0BeM9hdM1RzxiWgov5LvnbaI9y2pBTyZTfG8ucHP78zgHEVTsc79HfRbTV6X-a8Zq9wWytooTcMR8UtbLSBz7=w320-h240" width="320" /></a></div><p class="MsoNormal">Laat me duidelijk zijn: ik voel geen enkele behoefte om Ali
B, Marco Borsato, Jeroen Rietbergen en de anonieme regisseur, en wie nog meer
te rehabiliteren. Wat ze hebben gedaan – of formeel moeten we zeggen: zouden
hebben gedaan – is fout. Toch geloof ik dat het ook iets met ons doet, als wij
mensen als monsters typeren, als ‘onmensen’. Dan worden we zelf ook minder
mens.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<h3 style="text-align: left;">Mens zijn met elkaar</h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Dat leerde ik van Desmond Tutu. Hij haalde een oud Afrikaans
principe van stal toen hij moest zoeken naar waarheid en verzoening in het door
apartheid verscheurde ‘Zuid-Afrika’. Dat principe is ‘ubuntu’. Ik ben mens,
omdat jij mens bent. Als jij onmenselijke dingen doet, dan leven we allemaal in
een onmenselijke situatie. Hoe krijgen we die weer recht?<o:p></o:p></p>
<h3 style="text-align: left;">Die man</h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">In de bijbel staat een verhaal over de grote koning David
die aan de overkant van de straat een vrouw in bad ziet gaan. Hij wil haar. En
laat haar bij zich komen. Vervolgens zorgt hij ervoor dat haar man in de oorlog
omkomt en neem hij haar als vrouw. Dan komt er een profeet langs, Nathan. Hij
vertelt David een verhaal (2 Samuël 12):<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 35.4pt;"><i>‘Er woonden eens twee mannen in
dezelfde stad, een rijke en een arme. De rijke man had heel veel geiten,
schapen en runderen, de arme man had niet meer dan één lammetje kunnen kopen.
Hij koesterde het en het groeide bij hem op, samen met zijn kinderen. Het at
van zijn brood en dronk uit zijn beker en sliep in zijn schoot; hij had het
lief als een dochter. Op zekere dag kreeg de rijke man een gast op bezoek. Hij
kon het niet over zijn hart verkrijgen om de reiziger een van zijn eigen
geiten, schapen of runderen voor te zetten. Daarom nam hij het lammetje van de
arme man en zette dat zijn gast voor.’</i><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ik moet nu denken aan al die ouders, die hun jonge kinderen
naar The Voice zagen gaan, hun schaapjes. Blij om de kans die ze kregen. Bang
misschien ook voor de grotemensenwereld waar ze in terecht zouden komen. David
had niet door dat dit verhaal over hem ging. David wordt boos, heel boos. En
zegt tegen Nathan: ‘de man die zoiets doet verdient de dood.’ Toen zei Nathan:
‘Die man, dat bent u!’<o:p></o:p></p>
<h3 style="text-align: left;">Spiegel voorhouden</h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Nathan zet hier David niet weg. Hij zegt niet: ‘U bent een
monster’. Wel houdt hij hem een spiegel voor. Een spiegel die gaat over de
machtsverhoudingen waarbinnen zijn relatie met Batseba is ontstaan en waarin
hij haar heeft afgepakt van haar man (alsof een vrouw een bezit is). Zoals David
een spiegel verdiende, zo verdienden Ali B, Marco Borsato, Jeroen Rietbergen en
vast veel meer anderen in veel meer situaties dat ook: mensen die hen
tegenspreken. Een spiegel voorhouden. Ik moest terugdenken aan Bill Cosby, bij
wie precies hetzelfde gebeurde. Iedereen wist ervan, niemand zei iets. Omdat
ook zij afhankelijk waren? Ja, vast, maar samen hebben ze, gewone mensen zoals
jij en ik, ook een monster gecreëerd. Iedereen verdient tegenspraak, of ze het
nu willen horen of niet. En niemand mag er op worden afgerekend dat hij of zij tegenspreekt.
Dan moeten we voor elkaar instaan.<o:p></o:p></p>
<h3 style="text-align: left;">Niet zonder gevolgen, maar het stopt ook niet</h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Davids #metoo affaire bleef niet zonder gevolgen. Het wordt
zelfs zo erg beschreven dat het kind dat uit hun affaire voortkwam niet mocht
bestaan. Vreselijk. Een dader mag ook niet zomaar doorgaat, en moet ook in
zekere zin eerst ‘doodgaan’. Daarna moet er wel een manier zijn om verder te
leven. Samen. Met tegenspraak. God ging ook verder met David. Sterker nog:
Batseba werd een van de voormoeders van Jezus.<o:p></o:p></p>Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-2299715836491373412020-05-16T11:52:00.003+02:002020-05-29T17:56:11.085+02:009 tips om liefdevol met het corona-protocol voor kerken om te gaan<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-6bBxoYw4Jkw/Xr-zLTtKrpI/AAAAAAAAGKA/PEA6leQvKGYYchWu3Qh-pH2ojlC9tbOcwCLcBGAsYHQ/s1600/Leidraad%2B2020%2B04%2Bd.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="496" data-original-width="351" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-6bBxoYw4Jkw/Xr-zLTtKrpI/AAAAAAAAGKA/PEA6leQvKGYYchWu3Qh-pH2ojlC9tbOcwCLcBGAsYHQ/s320/Leidraad%2B2020%2B04%2Bd.png" width="226" /></a></div>
<b>UPDATE: 'HOUD MOED HEB LIEF' hesjes zijn nu te bestellen via <a href="http://kerkhesje.nl/">kerkhesje.nl</a>.</b><br />
<b><br /></b>
<b>In alle kerken ligt nu het '<a href="https://www.protestantsekerk.nl/verdieping/protocol-kerkdiensten-en-andere-kerkelijke-bijeenkomsten/">Protocol kerkdiensten en andere kerkelijke bijeenkomsten</a>' klaar om geïmplementeerd te worden. En dat is maatwerk. Ieder gebouw is anders, en veel belangrijker: iedere gemeente is anders. Daarom is het belangrijk het protocol toe te passen met een sausje van liefde. Liefde geeft smaak aan wat je doet. Ook als het om protocollen gaat. Hoe doe je dat?</b><br />
<b><br /></b>
<b>1. Niet alles wat mag, hoeft</b><br />
<b><br /></b>
Het protocol geeft mogelijkheden aan om het kerkelijk leven weer voorzichtig op te starten. Het mag. Maar het hoeft niet. Misschien ben je er nog niet aan toe. Of is de gemeente er niet aan toe. Of gaat het eigenlijk wel even goed zo: je hebt goede contacten met gemeenteleden en je kunt iets aanbieden waarin mensen kunnen vieren. Mooi. Natuurlijk is het niet compleet. Maar dat wordt het voorlopig ook niet. Het duurt nog wel even voor we weer 'voluit' kerk kunnen zijn.<br />
<br />
<b>2. Neem je tijd</b><br />
<b><br /></b>
Neem dus ook gerust je tijd. Ja, je mag gaan oefenen, maar het hoeft niet meteen voor het 'echie'. Misschien wil je even met twintig gemeenteleden eens kijken hoe dat zou gaan, en een korte gebedsdienst houden. Zonder internet erbij, zonder formeel karakter. En kies je zelf je twintig mensen uit. Of je gaat je eerst bezinnen op hoe de komende tijd eruit gaat zien. En dan gaat het niet eens om concrete maatregelen, maar om de vraag hoe deze crisis nog wel even je kerk zal beïnvloeden en in zekere zin je geloofsgemeenschap ook vormt. Wie komen erbij, wie raak je kwijt? Hoe is je plek in de samenleving veranderd? Wat heb je ontdekt? En wat voor invloed heeft dat op je gemeenschap?<br />
<br />
<b>3. Pas je tempo aan aan wie niet mee kan</b><br />
<b><br /></b>
Hoe voortvarend je ook kunt zijn met het opstarten van bijeenkomsten voor 30 en straks 100 mensen maximaal, niet iedereen zal erbij kunnen zijn als je een middelgrote gemeente hebt, of een klein gebouw. Maar ook: er zullen mensen zijn die om persoonlijke redenen liever thuis blijven, omdat ze tot een risicogroep behoren. Voor hen was de afgelopen tijd in zekere zin een verademing: iedereen zat thuis. Laat ze niet achter. Je kunt weliswaar niet voorkomen dat je ze niet bij nieuwe initiatieven kunt betrekken, maar neem dat niet voor lief. Neem hen niet voor lief. Een belletje of kaartje is niet voldoende: bedenk een manier om hen er echt bij te betrekken. En vooral: pas je tempo aan. Dat geeft hen ook de kans om eraan te wennen.<br />
<br />
<b>4. Wees lief voor je vrijwilligers</b><br />
<b><br /></b>
Dat er weer wat mag en kan, kan je het gevoel geven dat je weer moet. 'We moeten weer de kerkdienst opstarten, anders gaat het mis.' Wees lief voor jezelf: wat is het ergste dat er kan gebeuren? En was de kerk niet van Jezus? Ja, makkelijk gezegd, maar wij moeten het doen. Ja, maar niet ten koste van alles. Er komt nogal veel bij kijken om de kerk weer op te starten. En mensen zullen weer graag willen, of soms met gezonde tegenzin of aarzeling. Wees lief voor ze. Ook dit moet geen sprint worden, maar zal een marathon zijn. Vraag hoe het met ze gaat. En blijf dat doen. En vraag hoe ze zich erbij voelen.<br />
<br />
<b>5. Wees lief voor je dominees en kerkelijk werkers</b><br />
<b><br /></b>
Dat we nu weer mogen opstarten betekent niet dat er niets gedaan is in de afgelopen tijd. Terwijl veel kerkelijke vrijwilligers helaas op hun handen moesten zitten, zijn er vaak een aantal mensen heel druk geweest met online-vieringen, alternatieve activiteiten, vaak voorgetrokken door predikanten en kerkelijk werkers. Nu vlak voor de laatste christelijke feestdagen voor de zomer en de zomervakantie het kerkelijk leven weer wat kan worden opgestart, kunnen zij best moe zijn. Geef ze even vrij. Pas je tempo ook aan hen aan. Dan kunnen zij er weer fris tegenaan.<br />
<br />
<b>6. Maak geen inhaalslag</b><br />
<br />
De sportkalender van de zomer en het najaar puilt uit met elkaar overlappende toernooien en wedstrijden. We hoeven dat voorbeeld niet te volgen. We hoeven niet in te halen wat we gemist hebben. We kunnen gewoon weer opnieuw beginnen. En misschien belijdenis laten doen op startzondag, en lezingen en gespreksgroepen gewoon doorschuiven naar het najaar. En wat je voor dan gepland had doorschuiven naar het voorjaar. We zullen nog wel vaker gaan meemaken dat door nieuwe maatregelen bij een nieuwe piek activiteiten niet door kunnen gaan. Als we continu de druk voelen om alles in te halen, dan is het steeds gas geven en weer remmen. Dat is doodvermoeiend. Gun jezelf iets door te schuiven. We hebben de tijd. We hebben de eeuwigheid.<br />
<br />
<b>7. Blijf glimlachen</b><br />
<b><br /></b>
Het klinkt allemaal zo streng, dat er een coördinator in de kerk in de gaten moet houden dat iedereen zich aan de regels houdt en dat er niemand binnenkomt met corona-gerelateerde klachten. Je zult je misschien erg verantwoordelijk daarvoor voelen. Laat de spanning van je afglijden door één ding te doen: glimlach! Gun iemand die binnenkomt je stralende glimlach, en vraag later eventueel met diezelfde glimlach om toch afstand te houden. Het zal je zoveel krediet geven, en rust.<br />
<br />
<b>8. Geef je coördinator een bemoedigend hesje aan</b><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<b><br /></b>
In het protocol wordt aangeraden dat een coördinator goed herkenbaar is, bijvoorbeeld met een hesje. Ik zag al foto's voorbijkomen van mensen in gele hesjes. Nog maar een korte tijd geleden stond heel Frankrijk er vol mee... Bovendien ziet het er zo controleerderig uit. We zijn niet op een parkeerplaats. Kunnen we daar niet iets liefdevollers voor bedenken? Ik heb dominee Anne-Meta Kobes uit Heerenveen voorgesteld om van hun ontwerp van de vlag met de tekst 'houd moed heb lief' ook hesjes te laten maken. Deze zijn nu te bestellen via <a href="http://kerkhesje.nl/">kerkhesje.nl</a>!<br />
<br />
<b>9. Vraag eens of je kunt helpen</b><br />
<br />
Als we zelf geen verantwoordelijkheid ergens voor hebben, zijn we snel geneigd iemand ergens verantwoordelijk voor te houden. Veel kosters raken gefrustreerd van opmerkingen (vaak via via) dat iets niet schoon is of iets anders niet goed is geregeld. Voor het opstarten van het kerkelijk leven zullen er nog meer vrijwilligers in touw moeten zijn en verantwoordelijkheid dragen. Zie hen. En vraag eens of je ook iets kan doen. Misschien mee helpen schoonmaken. Want echt: er komt heel veel bij kijken. Ga niet langs de zijlijn toekijken hoe het geregeld is. De beste stuurlui staan aan wal, weet je nog? Vraag eens of je iets kan doen. En hoe het met de vrijwilligers en professionals gaat (kosters, predikanten, kerkelijk werkers, cantor-organisten). Je zult zien hoe dat gewaardeerd wordt!Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-75469029493905226682019-05-04T12:00:00.003+02:002019-05-04T12:01:08.573+02:00Wat zijn de kansen van pionieren op een basisschool? (Petrus Vertelt Podcast)<br />
<div class="MsoNormal">
<i>Dit verhaal is te beluisteren via de Podcast <a href="https://soundcloud.com/petrusvertelt/22-otto-over-betekenis-vinden-op-de-basisschool">Petrus Vertelt</a>. Het is mijn verhaal op de nieuwjaarsbijeenkomst van de Protestantse Kerk in Nederland</i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-vmBWxkOcjvQ/XM1imTnxDLI/AAAAAAAAFcA/ZVQ1If2Ba-cYg5PK85654wpWnA3-y3f0ACLcBGAs/s1600/Petrus%2Bvertelt.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="1515" height="120" src="https://3.bp.blogspot.com/-vmBWxkOcjvQ/XM1imTnxDLI/AAAAAAAAFcA/ZVQ1If2Ba-cYg5PK85654wpWnA3-y3f0ACLcBGAs/s400/Petrus%2Bvertelt.PNG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe kun je ouders en hun kinderen <br />
die nauwelijks nog iets weten van de bijbelverhalen<br />
maar die wel voor een protestants-christelijke school kiezen,<br />
weer in contact brengen met dat Evangelie?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Simpel antwoord: door er naartoe te gaan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dat heb ik gedaan. Nadat ik op de protestants
christelijke basisschool van Waalwijk City een vertrouwd gezicht was geworden
door de jaren heen ben ik daar maar eens een dagdeel in de week gaan zitten.
Gewoon om te zien wat er op me af zou komen. En het bleek dat de klassen het
leuk vonden als ik af en toe eens langskwam. En dat heb ik gedaan in de aanloop
naar Dierendag. Ik ging met mijn hamster de klassen langs om te vertellen aan
de hand van Genesis 2 waarom God de dieren heeft geschapen; zodat de mens niet
alleen zou zijn. En ik had voor de zondag daarna een Dierendagviering gepland,
waarin iedereen met zijn huisdier mocht komen. En voor alle huisdieren had ik
na de dienst iets lekkers. De ronde langs de klassen bracht wel wat teweeg. Een
moeder vertelde een andere moeder op het schoolplein dat haar kind met zo’n
raar verhaal thuiskwam: dat de dominee met z’n hamster in de klas was geweest.
Mijn kind ook, zei de andere moeder. Dus het was doorgekomen. Maar die zondag
kwam er behalve de kinderen van de kerk niemand van de kinderen van school.
Niemand. Dit was wat je noemt een geslaagde mislukking, want ik leerde eruit
dat je op school weliswaar kunt aansluiten bij de belevingswereld van kinderen,
maar dat dat niet automatisch betekent dat ze wel enthousiast worden om naar de
kerk te komen. Dáár op school moet het dus gebeuren.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dus ging ik in gesprek met ouders. En ik vroeg aan een
moeder die ik kende van de sportschool waarom zei voor deze school gekozen had.
En ze vertelde dat ze eigenlijk drie andere scholen voorbij fietst op weg naar
deze, maar dat ze deze had gekozen vanwege de goede naam, het nieuwe gebouw enz.
Of de identiteit ook een rol in die keuze speelde, vroeg ik haar. Nee,
eigenlijk niet. Ze is katholiek opgevoed, maar doet daar eigenlijk niets meer
mee. Daarom schrok ze ook wel even toen haar zoontje thuiskwam en tijdens het
afwassen ineens een liedje over Jezus ging zingen… O ja, dat kreeg ze er
natuurlijk bij… Maar het herinnerde haar ook aan haar jeugd in de parochie, en
ze betrapte zich er later op dat ook als niemand thuis was zij tijdens de afwas
toch dat liedje over Jezus zong. Of we iets voor haar konden betekenen in die
herontdekking van de verhalen en de liedjes, waarmee haar zoontje thuiskomt?
Een avond over bijbelverhalen of zo? Neu, alsjeblieft niet. Maar waar we wel
mee zouden kunnen helpen was het volgende: we hadden op school het verhaal
verteld over de kruisiging van Jezus. Dat was met Pasen toch? Ja, zoiets… Haar
zoontje had de hele nacht wakker gelegen, want dat doodgaan leek hem niet zo
leuk. En na het nachtelijke gesprek van drie kwartier had zijn moeder om half
vier maar gezegd dat als hij niet in de hemel wilde zijn, dat er dan een knopje
was, waarop je kon drukken, en dat je dan hoppa weer naar hier kon. Waarop het
zoontje dat weekend tegen oma zei: als je niet dood wilt zijn, dan kun je op
een knopje drukken… Handvatten om met je kind over de dood te praten zou dus
wel welkom zijn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En zo ontstaat er een speelveld, een pioniersveld, waarin je
met opnieuw gewekte interesse in de bijbelverhalen en de levensthema’s die
daaraan raken probeert met kinderen en hun ouders verder te zoeken naar de
relevantie van bijbelverhalen voor hun leven, op weg naar misschien wel iets
van een duurzame gemeenschapsvorm. Omdat daar op school hun leven plaatsvindt,
uitgewisseld wordt wat gezinnen meemaken: daar worden bijbelverhalen en
geloofsthema’s actueel!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat is een kwetsbaar speelveld. Aanvankelijk voorzichtig
enthousiasme maakt ouders nog niet tot geloofsleerlingen. De moeder van de
sportschool heb ik nog niet op een activiteit gezien. Het blijft zoeken naar
aansluiting als ouders niet meteen zitten te wachten op iets van geloof als ze
er zelf nauwelijks meer wat mee hebben. Het gaat dus eerst en vooral om
relaties leggen. Ook met de kerk. En dat is ook lastig. En ik pieker me suf
waarom eigenlijk. Want dit is toch een mooie kans, ook al heb je daar als
kerkelijke gemeente in eerst instantie helemaal niet zoveel aan, omdat het op
school gebeurt? En ik realiseer me dat vroeger de christelijke school een
verlengstuk was van de kerk. En dat is ze niet meer. En veel christelijke
scholen zoeken weer een relevante invulling van hun identiteit. En daarvoor
komen ze niet naar de kerk. Daarvoor moeten wij naar hen komen. En dan kan er
zomaar een meisje op je afkomen, dat na een kinderkerstfeest zegt: dominee
Otto, ik wil gedoopt worden. En dat is ze. Niet door mij, maar door de dominee
van de kerk, samen met mijn dochter. Want pionieren kan niet zonder de kerk,
maar de kerk ook niet zonder pionieren.<o:p></o:p></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-68810890844545030662019-04-22T21:27:00.000+02:002019-04-22T21:31:35.140+02:00De opgestane Jezus is daar te vinden waar mensen gewond zijn - Paaspreek 2019<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-orTHwGYOeHE/XL4VcRssHbI/AAAAAAAAFbE/VkUfKcmE0w8jTnL1T-ePriLHTFfnPTA-wCLcBGAs/s1600/Thomas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-orTHwGYOeHE/XL4VcRssHbI/AAAAAAAAFbE/VkUfKcmE0w8jTnL1T-ePriLHTFfnPTA-wCLcBGAs/s320/Thomas.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Wat is de
kracht van het Paasverhaal? Als je de enorme belangstelling mag geloven voor uitvoeringen
van de Matthäus Passion, The Passion en allerlei andere concerten dan lijkt dat
toch vooral te zitten in het Passieverhaal: het verhaal van het lijden van
Christus. Dat verhaal van de Opstanding is als vaag vergezicht aan het eind van
moderne uitvoeringen wel een baken van hoop om daarna in ieder geval weer naar
huis te kunnen, maar mensen worden geraakt juist door het herkenbare lijden en
de emoties die dat oproept. Dat het Paasverhaal, het verhaal van de Opstanding
van Jezus, minder volle kerken trekt heeft misschien niet zozeer te maken met
de theologische vraag hoe dat kan, die Opstanding uit de dood, maar meer met
het gevoel dat het een onvoorstelbaar happy end is. Een ongeloofwaardig slot van
een verder zo voorstelbaar en geloofwaardig lijdensverhaal. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Het lijkt
erop alsof een van Jezus’ eigen leerlingen, Thomas, daar ook last van heeft.
Zijn naam betekent Tweeling. Blijkbaar hinkt hij op twee gedachten. Aan de ene
kant wil hij graag geloven dat Jezus leeft, maar het komt hem zo onvoorstelbaar
over dat hij het niet kan geloven. Waar zit hem dat in? </span></div>
<a name='more'></a>Zelf zegt hij: ‘Alleen
als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan
voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’
Kennelijk zoekt Thomas een verbinding tussen de mededeling dat Jezus leeft en de
gebeurtenissen die uiteindelijk leidden tot Jezus’ dood. Het kán niet zo zijn
dat het Passieverhaal door het Paasverhaal wordt weggepoetst. Áls Jezus is
opgestaan, dan moeten die wonden nog zichtbaar zijn. Anders heeft het hem niks
gedaan. En dan was het lijdensverhaal nep. <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Wonden bewijzen dat het Jezus is</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Nu was het
niet zo gek dat Thomas vroeg om de wonden van Jezus te zien. Jezus laat ze
eerder aan de andere leerlingen zien, toen Thomas er even niet was. En Jezus
deed dat uit zichzelf. Hij zei: ‘Ik wens jullie vrede.’ En vervolgens liet hij
zijn handen en zijn zij zien. Als de littekens waarmee een gevonden dode wordt
geïdentificeerd, zo identificeert de opgestane Jezus zich met de littekens van
zijn dood. Ja, ze zijn echt. Het was waar. En zo maken de littekens, de wonden
van Jezus zijn opstanding geloofwaardig. Als Jezus zegt: ‘Omdat je me gezien hebt,
geloof je’ dan bedoelt hij dus niet dat Thomas gezien heeft dat Jezus leeft,
maar dat Thomas Jezus’ wonden heeft gezien van Jezus die leeft. Die combinatie
maakt dat Thomas gelooft. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Alleen geloofwaardig met wonden</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Zou je
kunnen geloven in een opgestane Jezus zonder wonden? Zou je kunnen geloven in
een God zonder wonden? Naar aanleiding van dit verhaal heb ik mezelf die vraag
gesteld. En mijn gedachten gingen toen naar allerlei helden in onze tijd.
Mensen die winnen, op allerlei manieren. En ik dacht toen: welke van die mensen
zijn voor ons geloofwaardig? Waarom is Maarten van der Weiden een held, terwijl
hij de Elfstedentocht niet afgezwommen heeft? En waarom is Lance Armstrong dat
niet, terwijl die zeven keer de Tour de France won? En dan gaat het mij even niet
om de personen en of je ze sympathiek vindt. Maar waarom is de ene
geloofwaardiger dan de ander? Een held lijkt pas geloofwaardig als hij echt is.
En echt betekent dat je de wonden moet kunnen zien. Anders kán het niet. En dan
is het voor ons zelfs verteerbaar dat een held zijn doel niet haalt. Maar er
helemaal doorheen gaan is geloofwaardiger dan hoe dan ook de eindstreep als eerste
halen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Ons leven ook niet zonder wonden</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Iemand die
altijd moeiteloos wint spreekt niet meer tot de verbeelding en is geen mens
meer waarmee we ons kunnen identificeren. Want in ons leven winnen we, maar verliezen
we zo mogelijk nog meer. Veel lukt ons. Maar veel meer moeten we loslaten en
achterlaten. En vaak lukt het ons om het leven weer op te pakken, maar niet
zonder besef van de breuken in onze levensloop. Het is niet allemaal gegaan
zoals we hoopten en wilden. En soms lag het ook aan onszelf. Andere keren
overkwam het ons. Maar feit is dat ons leven niet een doorgaande juichende lijn
is van successen, overwinningen en geluk. Zelfs als je kijkt naar de
striphelden uit je jeugd, bijvoorbeeld Batman en Superman, dan zie je dat ze
een gebroken verleden hebben, en dat hen dat nu nog kwetsbaar maakt. Anders zijn
zelfs zij, hoewel ze fictie zijn, niet geloofwaardig. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Anders kan het niet waar zijn</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Zou je
kunnen geloven in een opgestane Jezus zonder wonden? Als ik die vraag voor
mezelf zou beantwoorden, dan zeg ik nee. Nee, ik kan niet geloven in een opgestane
Jezus zonder wonden. Ik kan ook niet geloven in een God zonder wonden. Sterker
nog, ik zou bang worden van een God die alleen maar overwinningen haalt en
zonder wonden blijft. Ik zie beelden van wereldheersers voor me die zichzelf onoverwinnelijk
wanen en ik zie beelden van fundamentalisten voor me die het uitschreeuwen dat
hun God de beste is. Het klinkt misschien allemaal prachtig, maar je voelt dat
niemand dat waar kan maken. Dat wij mensen feilbaar zijn, fouten maken. Dat
macht corrumpeert en vriendjespolitiek, misbruik van macht en wat niet al op de
loer ligt. En als het gaat om geloof is er ook gewoon twijfel. Twijfel of het
allemaal wel waar is. Zeker als je ziet dat de wereld nog steeds dezelfde
wereld is vol gewonde mensen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Opstanding geen oplossing en geen Renaissance</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Opstanding
gaat dus niet over een einde aan al het leed in de wereld. Geen oplossing dus
ook voor alles wat niet goed gaat. Op dit moment zijn politici in opkomst die
heel sterk geloven in een renaissance, een wedergeboorte, van oude vervlogen
tijden. Die niet schuwen om daar de Joods-Christelijke cultuur als bakermat
voor te bestempelen. En daarbij de opstanding nemen als motivatie: wij kunnen
opnieuw overwinnen en het oude achter ons laten, het kwaad overwinnen, want wij
zijn superieur over andere religies en andere volken of rassen, en voortaan
zorgeloos leven. Nu gaat het me niet om de concrete politieke ideeën van deze
politici, want daarvoor valt vaak nog best wel wat te zeggen. Mij gaat het om
het gedweep met zogenaamde christelijke motieven. Opstanding zoals dat door hen
wordt beleefd als een overwinning op het kwaad, superieur zijn over anderen, de
beste zijn, en voortaan zorgeloos leven, heeft niets, maar dan ook werkelijk
niets te maken met de opstanding van Jezus. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Jezus leeft niet zónder wonden</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">De opstanding
van Jezus is een kwetsbare opstanding. Een opstanding vol wonden. En die wonden
laten steeds zien: het is niet goed gegaan. De opstanding herinnert er niet in
eerste instantie aan hoe fijn het was met Jezus toen hij rondliep, mooie
woorden sprak en met ons meeleefde. Zelfs wonderen verrichtte. Nee, die tijd
komt niet terug. En laten we wel wezen, als we de verhalen over die tijd lezen
in de bijbel, dan roepen die verhalen over het algemeen meer vragen op dan dat
ze antwoorden geven. De opstanding van Jezus is niet een terugkeer naar lang
vervlogen tijden. De opstanding is wel verbonden met het lijden van Jezus. En
dan wordt het ineens een minder populair verhaal. Want dan gaat het niet meer over
overwinning en de beste zijn, maar over solidariteit met iedereen die gewond
is. God is geen God van successen, maar van gewonde mensen. Je kunt niet
opstaan als je niet eerst gevallen bent. En we vallen allemaal, voortdurend. En
de kunst van geloven is steeds weer één keer meer op te staan dan te vallen. Dát
is wat Jezus laat zien. Met zijn wonden. Hij zegt daarmee: ik leef niet zónder
deze wonden. Als je mij dus wilt zien, kijk dan naar mijn wonden. En als je mij
nu in deze wereld zoekt, zoek dan bij de gewonde mensen. En niet bij de succesverhalen
of nostalgische verhalen over oude gouden tijden. Zoals het verhaal van
topsporters niet zit in hun successen, maar in hoe ze tegenslag hebben overwonnen,
zo zit het verhaal bij Jezus in zijn wonden. Let wel, in de wonden van de opgestane
Jezus. De opstanding is het doorleven van wat er niet goed is gegaan, niet een
terugkeer naar goede tijden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Door verwonding geloofwaardig</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">En zo is Jezus
aan het kruis geen teken van macht, maar van liefde. Vol overgave, weerloos, en
in al zijn lichamelijke kwetsbaarheid hangt hij daar. Niet als teken van oordeel,
maar als teken van liefde. Hier ben ik. Ik draag jullie wonden. Ik ben daar te vinden
waar nog dagelijks mensen wonden oplopen. En God laat zien dat die wonden niet
het einde zijn. Hoe ongelofelijk ook, door die wonden wordt het verhaal van de
opstanding geloofwaardig. Anders niet. Dan is het een succesverhaal dat we morgen
weer vergeten zijn. Dit verhaal leeft verder, in mensen die zich bekommeren om
mensen die gewond zijn. Daar kun je Jezus zien, nog elke dag.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Foto: zandsculpturen expositie Elburg, www.zandverhalen.nl</span></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-72679268366980981122019-01-23T08:38:00.000+01:002019-05-05T17:32:58.902+02:00Hoe komen wij in het dreigende wereldnieuws ons lot te boven? Preek over Esther 1 en 2<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-SAgw7eIqvsA/XEgZ0YMqthI/AAAAAAAAFQs/wWj-qMDe7f4XGnpKw4Y0K1GoVr2uELK5QCLcBGAs/s1600/Koningin.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-SAgw7eIqvsA/XEgZ0YMqthI/AAAAAAAAFQs/wWj-qMDe7f4XGnpKw4Y0K1GoVr2uELK5QCLcBGAs/s320/Koningin.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Het verhaal van Esther stuitte mij deze week onverwacht tegen de borst. In eerste instantie dacht ik: leuk, we gaan het over Esther hebben: dat heb ik altijd een boeiend verhaal gevonden. </b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Het spannende verhaal van een meisje dat koningin wordt heeft in eerste instantie iets van een sprookje. En wordt vervolgens heel serieus als het aankomt op de redding van haar eigen volk. En durft Esther dan, met al haar voorrechten, haar nek uit te steken, met gevaar voor eigen leven? Durf je je luxe-leventje en durf je je leven op het spel te zetten als er onrecht wordt gedaan aan je eigen mensen? En zou je anders kunnen? Want kun je er wel aan ontkomen? Zo is Esther een ongelofelijk spannend verhaal van een vrouw, die nota bene haar afkomst moet verbergen met een veel normalere schuilnaam, terwijl ook God zich verborgen houdt. Waar is God in deze dreiging, waarin een mens de moed moet opbrengen om op te staan tegen onrecht? Mensen lijken overgeleverd aan het lot, aan het toeval. En dan blijkt toch die toeval de logica van God. Een ongelofelijk actueel verhaal dat raakt aan racisme, anti-semitisme, discriminatie, vooroordelen en zelfs volkerenmoord.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Schoonheidswedstrijd</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b><br /></b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Maar actueel zijn ook de eerste twee hoofdstukken om een andere reden. En daarom stuitte het verhaal van Esther mij nu tegen de borst. Die schoonheidswedstrijd die gehouden wordt in het tweede hoofdstuk kan toch niet meer?</span></div>
<a name='more'></a>Niet alleen worden de meisjes gewoon van huis weggerukt. Ze krijgen bovendien een schoonheidsbehandeling en speciaal eten. Ze worden zes maanden behandeld met mirreolie en zes maanden met balsem en andere schoonheidsmiddelen. Om vervolgens de nacht te moeten doorbrengen met de koning. Eenmalig, tenzij de koning haar begeerde en zij persoonlijk bij hem werd ontboden.<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Je bent al mooi</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Tijden zijn veranderd zeg je? Volgens mij leven we in een tijd waarin schoonheidsidealen nog nooit zo belangrijk zijn gevonden. En rekenen we elkaar daar ook op af. Gelukkig komt er langzaam maar zeker een tegenbeweging waarin modellen ook meer mogen hebben dan maatje 36. Maar toch, het blijft hardnekkig. En ik zie jonge meisjes er al mee bezig, met hun uiterlijk. Op zoveel onschuldige familiefoto’s zie je ze al poseren, met een onechte glimlach en een veel te volwassen blik in hun ogen. Ik word er verdrietig van. Ja, je mag mooi op de foto staan, maar je bent al mooi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Carnaval</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">En dan denk ik: is dit de manier van de verborgen God om zijn punt te maken? Dat al deze meisjes van huis weggerukt zijn, en gereduceerd worden tot hun namaak-uiterlijk als levende barbiepoppen? Als je dan terugleest, hoe we hier gekomen zijn, dan ontdek je dat we eigenlijk in een hele rare setting beland zijn. Niet voor niets wordt dit verhaal gelezen door de Joden op het Poerimfeest, dat een carnavalskarakter heeft. En als je het wezen van carnaval snapt, dan snap je ook wat het karakter is van dit boek. Carnaval is niet het feest van zoveel mogelijk bier drinken. Dat maken mensen ervan. Carnaval is in wezen een omkeerfeest. Jan met de pet wordt Prins Carnaval en krijgt de sleutel van de stad. Precies de reden waarom het carnaval niet zo groot was in Tilburg. Daar wordt mij verteld dat in deze stad van fabrieksarbeiders de fabrieksdirecteur en de pastoor in het Rome van het zuiden de volgende rolverdeling hadden: de directeur hield de mensen arm en de pastoor hield de mensen dom. En in die rolverdeling wilden ze dus niet dat er de spot met hen gedreven werd met carnaval. Daarom kreeg het volk ter compensatie de kermis. En dat is waarom de kermis van Tilburg de grootste van Europa is geworden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Karikatuur</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Want dat is wat er natuurlijk gebeurt bij een omkeerfeest. Dan wordt er de spot gedreven met de macht. En worden er karikaturen gemaakt van de directeur, de pastoor en allerlei andere mensen met aanzien. Daarin wordt van alles uitvergroot. Nu mag het even. En dat is ook wat we zien in eerste hoofdstuk van het verhaal over Esther. Vanaf het begin krijgen we een onwerkelijke karikatuur voorgeschoteld van Ahasveros, die over een rijk regeert van India tot Nubië. Van Australië tot Alaska zouden we nu zeggen, westwaarts gesproken dan. De hele wereld. En hij houdt een feest voor iedereen die hij belangrijk heeft gemaakt. Dat feest duurt 180 dagen, een half jaar bijna. En hij liet in die dagen alle pracht en praal zien van zijn koningschap. En vervolgens komt er een feestmaal voor het hele volk, waarbij kosten noch moeiten worden gespaard. Dat feest wordt aangekleed op een exorbitante manier. Bij het feest geldt maar één regel: namelijk dat er geen regels zijn. Geen beperkingen. Volslagen van God los dus. O ja, en de koningin houdt ook nog een feestje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Heerschappij van de man vastgelegd</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Straalbezopen, vermoed ik, ontbiedt de koning vervolgens de koningin om haar aan zijn gasten te tonen. Ja dahag, moet Wasti gezegd hebben met enige overmoed. Dat gaan we niet doen! En vervolgens zijn de kleinzielige mannetjes bevreesd voor hun macht, als andere vrouwen hieraan een voorbeeld zouden nemen. ‘Zodra ze hebben gehoord wat de koningin heeft gedaan, zullen ze zich hierop beroepen tegenover hun echtgenoten, en dat zal leiden tot veel minachting en ergernis.’ Bij enig gegniffel hierbij moet je je toch ook realiseren dat nog niet zo lang geleden de eerste feministen ook deze angst opriepen bij mannen. En nog steeds wanneer de enige vrouw in een vergadering zegt: haal lekker zelf je koffie. Zoveel is er niet veranderd. Een verordening dat de man heer en meester is wordt verankerd in de wetten van Perzië en Medië, een wet van Meden en Perzen, of, zoals mijn Duitse natuurkundeleraar dacht te hebben begrepen: een wet van meten en persen. Een karikatuur van een wet, die vergeet dat een wet een levend organisme is, dat zich aanpast aan de tijd. En vrouwen laten zich niet meten en persen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Speelbal zonder ballen</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Boven alles is deze Ahasveros een karikatuur. Heerser over alle heersers heet hij, of zoals Kind op Zondag zijn naam vertaalt: de echte man. De echte man aan het hof: zoveel stelt dat niet voor, in een paleis dat voornamelijk bediend wordt door eunuchen. Ontmande mannen zijn dat. Dat zij er speciaal zijn om de vrouwen van de koning te bewaken is niet een geruststelling voor de vrouwen, maar voor hemzelf, dat de vrouwen alleen van hem blijven. Bovendien wordt hij in zijn beslissing over wat er met koningin Wasti moet gebeuren, en wat er in de wet van Meden en Perzen verankerd wordt over de heerschappij van de man, en hierna ook in de schoonheidswedstrijd, geleid door andere mannen. Zo ontstaat een beeld van een slappeling. Te midden van al die eunuchen: de echte man zonder ballen. Een speelbal, net zozeer als Esther. En hoe moet dat goedkomen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Het is maar even carnaval</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Dat gevoel zul je misschien ook wel eens hebben als je naar het wereldnieuws kijkt: hoe moet dat goedkomen? Nu is dat een vraag van alle tijden. Maar in onze tijd wordt die vraag ook gekleurd door het beeld van mannelijke leiders die met een hoop verbaal geweld en uiterlijk vertoon hun macht opeisen. En daar soms ook fysiek en militair geweld niet bij schuwen. Het zijn leiders die zich met ontbloot bovenlijf op een paard laten fotograferen, zoals in Rusland, een paleis laten bouwen met meer dan duizend kamers, zoals in Turkije, overal gouden torens laten plaatsen, zoals in Amerika, of met een letterlijk en figuurlijk veel te grote mond een heel volk voorliegen en de afgrond in praten, zoals in Groot-Brittannië. En dat allemaal met een beroep op ‘de gewone man’. Maar de gewone man weet dat het maar even carnaval is. De gewone man is niet dom. Bovendien zijn er ook nog gewone vrouwen, en die zijn vaak het geweten van de gewone mannen. Het is maar even carnaval, maar deze leiders blijven een karikatuur van zichzelf. Op het moment dat je denkt dat het niet gekker kan, kan het nog gekker. Komedianten trekken zich de haren uit het hoofd hoe ze hier nog een karikatuur van moeten maken, want de werkelijkheid tart zelfs hún voorstellingsvermogen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Wereldleiders speelballen van het lot?</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Behalve dat wij ons een speelbal kunnen voelen, krijg je die indruk ook bij deze leiders. Zo impulsief als ze reageren op de actualiteit, zo snel als ze de adviseurs om hen heen inruilen, of juist met hen meepraten. Zo onberekenbaar dat je denkt: weten ze zelf wel wat ze doen? In zo’n tijdsgewricht speelt zich ook het verhaal van Esther af. Ahasveros en Esther zijn speelballen. En de dreiging is groot. En waar is God? God blijft verborgen. En de mens werpt het lot, waarin bepaald wordt dat alle Joden vermoord moeten worden. God blijft verborgen en een mens werpt het lot. Is dat alles?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Verborgen Ster</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Nee, Esther wordt onder haar schuilnaam in het centrum van de macht binnen gebracht. In het Perzisch heet zij Ster, in haar eigen taal betekent haar naam Verborgen. Net als God. Esther moet wat overwinnen, maar komt uiteindelijk op voor haar volk. Wat daarbij helpt is dat de koning haar liefheeft. We zien bij hun eerste ontmoeting in het verhaal van vandaag dat de koning liefde voor haar voelt. En liefde is sterker dan de dood.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b>Het lot wordt omgekeerd</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Is de redding van haar volk toeval? Oordeel zelf, maar ik denk dat het verhaal van Esther wil vertellen dat toeval de logica van God is. Het lot dat geworpen werd om de dag te bepalen waarop de Joden vermoord zouden worden gaf de naam aan het feest waarop de Joden dit boek lezen: het lot is een <i>poer</i>, het feest heet het <i>Poerimfeest</i>. Een carnavalesk feest, en logisch, want het lot werd omgedraaid. Het lot viel uiteindelijk op Haman zelf. Strijd bleef uiteindelijk niet uit, maar het volk overleefde.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b>Niet zonder strijd, maar God is met ons</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p><b><br /></b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;">Zo zal onze tijd niet zonder strijd blijven. Maar we mogen erop vertrouwen dat God ons lot blijft omkeren, soms onverwacht langs een verborgen weg, soms ook uitgesproken. Want een mens kan niet zonder God, maar God kan ook niet zonder mensen. Ook wij moeten ons blijven uitspreken. En dat is niet zonder hoop, maar met de bemoediging dat God met ons is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-45668313031765393082019-01-13T14:48:00.001+01:002019-01-13T14:48:35.247+01:00Waarom heeft het zin om over het Evangelie te blijven vertellen? - preek 13 januari 2019<br />
<div class="MsoNormal">
<u><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">Tekst: <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Jesaja-40">Jesaja40: 1-11</a> en <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Lucas-3">Lucas 3: 15-22</a></span></u></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-r8fB56vngmU/XDtBnmtBmUI/AAAAAAAAFPw/jvp4EpckzocMMs56xSXA1Krczb0yi05XgCLcBGAs/s1600/Moed.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="213" src="https://4.bp.blogspot.com/-r8fB56vngmU/XDtBnmtBmUI/AAAAAAAAFPw/jvp4EpckzocMMs56xSXA1Krczb0yi05XgCLcBGAs/s320/Moed.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><b>“Hoor, een
stem zegt: ‘Roep!’ En de mens antwoordt: ‘Wat zou ik roepen? De mens is als gras,
hij bloeit als een veldbloem. Het gras verdort en de bloem verwelkt wanneer de
adem van de Heer erover blaast. Ja, als gras is dit volk.’”</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Wie wil het nog horen?</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Wat zouden
wij roepen? Over de goede boodschap van God, het Evangelie? Wie wil het nog
horen? Als ik om me heen luister in de zoektocht naar hoe we met elkaar in
gesprek kunnen gaan over de toekomst van de gemeente met het oog op de
invulling van de predikantsvacature, dan bekruipt me wel eens het gevoel dat we
er eigenlijk niet meer zo in geloven. Wel in die goede boodschap, maar niet in
dat roepen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p><b>Nashvilleverklaring</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p><b><br /></b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Bovendien
zijn we in dat roepen veel voorzichtiger geworden. We beleven dat steeds meer
mensen heel anders in het leven staan, en wie zijn wij dan? Bovendien heeft al
te zeker van de daken schreeuwen van onze boodschap ook veel leed veroorzaakt. Ook
deze week komen herinneringen boven bij de Nashvilleverklaring aan een kerk
waarin de norm werd gesteld aan wat normaal was. En waarin geen ruimte is voor
wie anders is. De theologie die daarachter steekt hebben we veelal achter ons
gelaten, al is daar tegelijkertijd ook weinig voor terug in de plaats gekomen.
Daardoor weten we het ook niet altijd meer. Wat kun je nog geloven? En wat zou
je er dan over roepen, als je het zelf al niet altijd meer weet? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Loopt het af?</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Het roept
het besef, de angst of misschien al de berusting op dat het met deze generatie
wel eens afgelopen zou kunnen zijn. En dan houden we het nog wel een aantal
jaren vol, en ronden we het netjes af, en doet iemand na ons misschien wel het
licht uit. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><b>Kerk in de verdrukking</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">“Troost,
troost mijn volk, zegt jullie God.” Dat is geen troost bij rouw van wat voorbij
gaat. Nee: “Spreek moed in”, want blijkbaar is er hoop. Ook in Jesaja’s tijd wordt
gevoeld: ‘Wat blijft er van ons over?’ Het is een bedreigende tijd waarin Israël
tussen de grootmachten van het Perzische Rijk en het Babylonische Rijk platgedrukt
wordt. En zo is er in onze tijd zoveel dat belangstelling voor de kerk en het
Evangelie wegdrukt. Letterlijk de drukte, maar ook de vele keuzemogelijkheden
die er zijn, en waar mensen al bijna in verzuipen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Er is een weg</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">En toch is
er reden om te troosten en moed in te spreken. Er is blijkbaar een weg te banen
voor God, een weg door de woestijn. Ja, ondanks dat ons eigen kerk-zijn en ons
eigen geloven zo kwetsbaar is en zo snel kan vergaan als het gras. Want, zegt
Jesaja, ‘het woord van onze God houdt altijd stand.’ Mooi gezegd, maar wat
betekent dat voor ons? Kunnen wij daar meer aan hebben dan alleen een houvast
dat het na ons misschien dan toch wel doorgaat? Ook al geloven we daar misschien
zelf niet zo in. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><b>Niet alles wat kan is heilzaam</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Kijk eens
naar Johannes de Doper. Hij staat daar te roepen. In de woestijn. En wat hij
roept wil niet iedereen graag horen. Wat hij zegt schuurt. En de vrouw van
Herodes kan dat niet goed hebben. Johannes’ woorden gaan in tegen wat normaal
wordt gevonden, en dat alles zomaar kan. Hij zou een mooie profeet zijn in een
tijd waarin mensen dingen doen en op Facebook zetten met de tekst: ‘Gewoon
omdat het kan.’ Niet alles wat kan is heilzaam en maakt je tot een heel en compleet
mens. En dus roept Johannes. Misschien ook tegen beter weten in. Want hij wil
geen betweter zijn. Maar zo gaat het niet goed. Hij zal zich een roepende in de
woestijn hebben gevoeld, zoals we dat zijn gaan noemen. Maar hij weet ook dat
het niet van hem afhangt. ‘Nee, ik ben niet de messias’, zegt hij. ‘Ik doop
jullie met water, maar er komt iemand die meer vermag dan ik. Hij zal jullie dopen
met de heilige Geest en met vuur.’ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><b>Jezus belichaamt Gods woord</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Waar Jesaja
dus zegt: het hangt niet van ons af, want het woord van God houdt altijd stand,
wijst Johannes concreet naar iemand: Jezus. In de traditie wordt hij het
vleesgeworden woord genoemd. Incarnatie met een moeilijk woord: in het vlees
gekomen. Dat riekt naar oude taal en oude theologie, met name door dat woord ‘vlees’.
Laten we het nieuw omschrijven: In Jezus herkent de traditie iemand die het
woord van God belichaamt. Dat is heel mooi, want dan blijven de woorden niet in
de lucht hangen. De woorden van God krijgen concreet gestalte. Ze brengen iets
teweeg. Dat zullen we later in het leven van Jezus ook gaan zien. Zijn woorden
zijn niet zomaar woorden. Ze brengen iets teweeg. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p><b>Moed</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Daar mogen
we moed uit putten. De geboorte van Jezus, zijn menswording, zoals dat zo mooi heet,
betekent dat het woord van God zich in ons bestaan nestelt. Er is iemand onder
ons die dat belichaamt. En die ons in beweging zet. Ook wij kunnen die woorden
van God belichamen, en dus ook uitdelen en doorgeven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>'Waar zijn ze?'</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Zijn er
dan wel handen om het aan door te geven? Ja, per definitie, omdát het woord van
God onder ons is komen wonen, mens is geworden. Alleen moeten we wel op zoek
gaan wáár dat woord dan mensen in beweging zet. Dat zijn niet automatisch meer onze
kinderen en mensen die nieuw in onze kerk komen. Dat automatisme dat mensen wel
naar de kerk komen als het om geloven gaat is er niet meer. Dus de vraag ‘Waar
zijn ze?’ is niet de goede vraag. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Of
misschien toch tegelijkertijd wel. Want inderdaad: waar zijn ze dan wel? Laten
we maar eens op zoek gaan. Op scholen, in je buurt, op je werk, in je klas,
verzin het maar. Waar zijn mensen? Daar kan het Evangelie mensen in beweging
zetten. Gewoon, omdat het kan </span><span style="font-family: "Segoe UI Emoji",sans-serif; mso-bidi-font-family: "Segoe UI Emoji"; mso-fareast-font-family: "Segoe UI Emoji";">😉</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Segoe UI Emoji";">.
Omdat het woord van God niet zomaar een verhaal is, en zomaar een visie op het
leven, zoals er zovelen zijn. Dit woord van God wordt concreet, in Jezus. In
Jezus wordt het belichaamd. En in ons krijgt het handen en voeten. En op zoveel
plekken meer waar mensen geïnspireerd worden door Jezus’ woorden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Inspiratie</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Segoe UI Emoji";">In dat woord inspiratie, in de Geest, zit die heilige Geest,
die we op Jezus zien neerdalen bij zijn doop. Misschien kun je je daar nog meer
bij voorstellen dan iemand die het woord van God belichaamt. Er is een heel
bijzonder lijntje tussen God en Jezus: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou
vind ik mijn vreugde.’ Waar mensen geïnspireerd worden geven ze Gods woorden
handen en voeten en komen ze in beweging. Niet omdat wij dat doen, maar omdat Gods
woorden onder ons wonen. Het hangt gelukkig niet van ons af. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p><b>Het licht blijft aan</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p><b><br /></b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">En dan blijft
het licht dus branden. Is het niet hier, dan wel ergens anders, of hier op
dezelfde of een andere manier. Zoals dominee Ruth vorige week aanhaalde uit
Johannes 1: “In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen.”
Om daaraan het volgende vers toe te voegen: “Het licht schijnt in de duisternis
en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-34430994916800244702018-04-02T09:29:00.002+02:002018-04-02T09:29:40.550+02:00Hoe zie je lichtpuntjes?<br />
<div class="MsoNormal">
<u>Tekst: <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/BGT/Jesaja-35">Jesaja35: 1-7</a> en <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/BGT/Johannes-20">Johannes 20: 1-18</a></u></div>
<div class="MsoNormal">
<u><br /></u></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-DAzWFB4RenE/WsHbBscvgmI/AAAAAAAAE78/TTqTi6hMM3QaJvsx4YXKVOOxWJbMTESjgCLcBGAs/s1600/Lichtpuntjes.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="540" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-DAzWFB4RenE/WsHbBscvgmI/AAAAAAAAE78/TTqTi6hMM3QaJvsx4YXKVOOxWJbMTESjgCLcBGAs/s320/Lichtpuntjes.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><b>Afgelopen
donderdagmiddag was deze kerk gevuld met bijna 200 kinderstemmen. En die zongen
dat Jezus leeft en dat de steen helemaal weg is. Foetsie! Bijna 200 leerlingen
van de Prins Bernhardschool waren ook even 200 kerkgangers, met hun
leerkrachten erbij en een aantal ouders en grootouders die tijd konden maken om
erbij te zijn. En ze hoorden het paasverhaal dat ze al een paar weken eerder op
school hadden gehoord. Toen was ik bij hen. </b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Opdracht</b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">En ik had ze een opdracht gegeven.
Het paasfeest is dus het feest waarop we vieren dat Jezus is opgestaan uit de
dood. 'Dat kan toch eigenlijk niet' riepen er meteen een paar. Klopt, zei ik,
en daarom vieren we feest. Omdat het leven van Jezus niet stopte. Dus is Pasen
het feest van een nieuw begin als je denkt dat er helemaal geen nieuw begin
meer mogelijk is. Bedenk maar eens iets wat je kunt doen, of wat andere mensen
doen in situaties waar geen nieuw leven meer mogelijk lijkt of geen hoop meer
is of waar je denkt: hier stopt het. Bijvoorbeeld een school die gebouwd wordt
op de puinhopen van oorlog door een goed doel, of dorre aarde waar zaadjes in
geplant worden, zodat er weer nieuw leven uitkomt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><b>Aan de slag</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">De klassen
gingen creatief aan de slag. </span></div>
<a name='more'></a>En inderdaad ging één klas in de tuin van de
school aan de slag en plantte een andere zaadjes. Maar er werd ook een lunch
gemaakt voor daklozen. Er werden palmpasenstokken geknutseld met ouderen in de
Zonnehof zodat ze even niet eenzaam zouden zijn. Er werd iets nieuws gemaakt
van afval. En er werden kaarten gemaakt en gestuurd naar een kind dat
taaislijmziekte heeft en in het ziekenhuis lag. Allemaal daden van geloof, hoop
en liefde die hier in een carré opstelling aan elkaar werden gepresenteerd. Een
van de groepen presenteerde een gedicht dat een van de kinderen gemaakt had.
Vijf andere kinderen vertolkten dat met haar. Zij hadden allemaal zwarte
vestjes of shirts aan en hadden tekst die erover gaat dat ze somber blijven, er
toch geen hoop is, en zelfs heel expliciet: bij het kruis blijven. Maar de
dichteres riep hen op om het eens allemaal wat positiever te bekijken. En toen
gingen de zwarte kleren uit en kwamen er lichte kleren onder vandaan. 'Want',
wist er één te vertellen, 'Pasen gaat over van donker naar licht, van
niet-positief naar positief. En dat was de opdracht van dominee Otto!' <o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><b>Uit donker in het licht</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">En inderdaad,
Pasen gaat over het donker naar het licht. De Evangeliecantate zong het zojuist
mooi over Simon Petrus en de andere leerling die het graf ingingen: 'Ook de
ander gaat naar binnen, ongeloof op zijn gezicht. Samen komen ze naar buiten
uit het donker in het licht.' Wat je zelf in het donker niet voor mogelijk
houdt, dat de dood niet het laatste woord heeft, blijkt wel mogelijk - tot ons
eigen ongeloof. En het zet ons uit het donker in het licht. Je voelt aan de
voorzetsels, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">uit</i> het donker <i style="mso-bidi-font-style: normal;">in </i>het licht, dat dat iets is dat we
zelf niet doen. God doet het. Het roept herinneringen op aan de schepping, iets
dat Johannes bewust doet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><b>(Her)schepping</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Johannes'
inleiding op zijn evangelie klonk al als een scheppingsverhaal: 'In het begin
was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin
bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat
bestaat. In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het
licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht
gekregen.' Die scheiding tussen licht en duisternis roept herinneringen op aan
het scheppingsverhaal uit Genesis, dat vertelt: 'God zei: "Er moet licht
komen," en er was licht. God zag dat het licht goed was, en hij scheidde
het licht van de duisternis; het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij
nacht. Het werd avond en het werd donker. De eerste dag.' <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><b>Scheppen begint met scheiden</b> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Om leven
mogelijk te maken was het eerste wat moest gebeuren het licht van de duisternis
te scheiden. En om na de kruisiging, als alles verloren lijkt, opnieuw een
nieuw begin te maken is dus niet minder dan een herschepping nodig. Uit het
donker in het licht. En zo beschrijft Johannes het ook: 'Vroeg op de eerste
dag, toen het nog donker was, kwam Maria van Magdala bij het graf.' Duisternis
alom, niks licht. Maar als na het alarm van Maria dat de steen weggehaald is,
Petrus en de andere leerling het graf in gaan, zien ze dat er orde op zaken is
gesteld. Ik krijg zelfs een heel ordelijke indruk van netjes opgerolde doeken.
Zo staat er dat de doek die Jezus' gezicht bedekt had apart opgerold op een
andere plek lag. En dat zie ik dan ook voor me van die andere doeken. Geen
vlugge lijkroof, maar orde op zaken. En hoewel ze er nog niet veel van
begrijpen gaan ze wel het graf uit, uit het donker in het licht. Er is iets
gebeurd dat je een nieuwe schepping mag noemen. Een nieuwe mogelijkheid waar
het in het graf leek op te houden. Nieuw leven. Hoe? Geen idee, maar de moeite
waard om aan de andere leerlingen te vertellen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Maria is dan nog
niet in het graf geweest en heeft het licht dus nog niet gezien. Maar het
roepen van haar naam door degene die zij voor de tuinman hield, brengt het
licht terug in haar ogen. Hij is het! Kennelijk moet er dus iets in het duister
gebeuren van de vroege morgen voordat het nieuwe licht aanbreekt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><b>Lichtpuntjes zoeken in het donker</b> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Ik mocht
gisteren een uitvaart leiden in Waalwijk van iemand die het heel belangrijk
vond om altijd lichtpuntjes te zoeken. Juist omdat ze zich ook heel goed bewust
was van het donker. Dat donker beleefde ze ook letterlijk steeds meer omdat ze
inmiddels 90% van haar zicht verloren had. Het licht, zei ze, zie je beter in
het donker. Uit het donker in het licht. Ze kon er niet tegen als mensen almaar
positief waren. Het leven is ook wel eens niet leuk. En dat ervoer ze ook aan
den lijve. Maar lichtpuntjes zoeken hielp haar om uit het donker in het licht
te komen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Juist in die
tegenstelling van donker en licht komt de herschepping van God, van nieuw leven
opnieuw aan het licht. Omdat scheppen en herscheppen scheiden is. Uit het
donker in het licht. We kunnen iets van geloof in dat nieuwe begin laten zien
als we zelf een donkere situatie licht maken. Dat nieuwe begin is door God
gemaakt. We zijn uit het donker in het licht gezet. Pasen gaat over een leven
dat eindigt, dat stopt, zoals we ook zelf dat kunnen ervaren als we er geen gat
meer in zien, geen uitweg meer zien, geen mogelijkheid meer zien om door te
gaan. En nee, dan is het leven niet leuk en kan het best confronterend zijn om
op Facebook te zien, maar ook om op een verjaardag te horen, hoe leuk iedereen
het heeft. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><b>Lichtpuntjes zie je het beste vanuit het donker</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Voor God begint
het niet in dat leuke licht, maar begint het juist waar geen licht is. In het
Paasverhaal laat God zien dat Hij weet hoezeer het licht nodig is. Dat Hij weet
dat het leven eindig is en we voortdurend geconfronteerd worden met wat niet
kan, wat niet meer kan en wat voor zooitje we er zelf af en toe van maken. Het
is ook niet zomaar Pasen. Er is veel aan vooraf gegaan. In de vieringen van de
afgelopen week en in allerlei muziekuitvoeringen van The Passion tot de
Matthäus Passion hoorden we hoe de donkerste duisternis de overhand leek te
krijgen. Juist vanuit die duisternis is het licht goed te zien. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Geloven is dus
ook niet zomaar een beetje goed en gelukkig leven. Geloven is opnieuw beginnen
waar geen nieuwe begin mogelijk lijkt. Lichtpuntjes zoeken, aanwijzen, vieren.
Niet omdat alles zomaar leuk is, maar omdat je weet hebt van het donker. Dat je
opnieuw opstaat, anderen opnieuw helpt opstaan, blijft geloven in goede doelen,
zelfs als zij er een puinhoop van maken, of als er weer oorlog uitbreekt. Door
blijven gaan, uit het donker in het licht. Niet omdat het onszelf nou altijd zo
goed lukt, maar omdat God dat nieuwe begin heeft gemaakt. Omdat de broncode van
ons leven, van al het leven, is dat er eerst licht werd gemaakt. Wij leven niet
voor het donker, maar voor het licht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";"><o:p><b>Omarm het donker</b></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">En als je dat
zelf niet lukt, blijf dan niet in het donker, maar laat een ander die
lichtpuntjes zoeken. En als jij die ander bent, luister dan eerst eens naar dat
donker, voordat je lichtpuntjes gaat zoeken. Niks is zo irritant als dat je iemand
je moeite vertelt, die dan zegt: maar er zijn ook positieve dingen! Niks maar.
En! Het Paasverhaal is ook niet: Jezus werd gekruisigd, maar hij stond weer op,
dus dat kunnen we weer vergeten. Nee: Jezus is gekruisigd, én op de derde dag
stond hij op. Daarom zijn we blij en opgewekt, omdat we weten wat eraan
voorafging. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Lichtpuntjes zie
je het best in het donker. Zo komen we uit het donker in het licht. Vermijd het
donker daarom niet. En zoek lichtpuntjes. Met elkaar. God heeft ze voor ons
geschapen. Dan zul je verwonderd staan over wat wel kan, en dat er nieuwe
mogelijkheden zijn, dat er een nieuw begin kan zijn. Sta op! Een morgen
ongedacht, Gods dag is aangebroken.<o:p></o:p></span></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-46127387756419527912018-03-26T20:06:00.002+02:002018-03-26T20:51:35.879+02:00Hoe ga je met twijfel om in je geloof? - preek in vespers Stille Week 26 maart 2018<div class="MsoNormal">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-A8nak2Qp9zU/Wrk1zptiB5I/AAAAAAAAE6M/0fpoVaiWAbMX8Tw582nBsKfXdTonswr5QCLcBGAs/s1600/Halik.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="541" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-A8nak2Qp9zU/Wrk1zptiB5I/AAAAAAAAE6M/0fpoVaiWAbMX8Tw582nBsKfXdTonswr5QCLcBGAs/s320/Halik.jpg" width="206" /></a><u><a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Matteus-26">Tekst: Matteüs26 : 17 - 22</a><o:p></o:p></u><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><b>'Het was een
nacht, anders dan and're nachten<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><b>want in het
duister loerde het verraad.<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><b>Bij elke
leerling kwam het in gedachten:<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><b>o, ik toch niet,
zo'n gruwelijke daad?'<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Wonderlijk
eigenlijk, en wat goed dat de voorbereiders van deze liturgie het zagen: waarom
schiet bij elke leerling in gedachten: 'Ik toch niet, Heer?' Wat maakte dat ze
dat dachten van zichzelf? Een andere evangelist, Lucas, schrijft een veel
voorspelbaardere reactie op: 'Ze vroegen zich onder elkaar af wie van hen
zoiets zou kunnen doen.' Je kunt je zomaar voorstellen dat ze zouden zeggen:
'Is hij het?' Alsof ze aan het nomineren slaan wie de Judas is onder hen. Maar
dat zeggen ze niet. Ze zeggen: 'Ik toch niet, Heer?' <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b>
<b>
Onzeker</b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><br />Wat gaat er toch
in hen om dat ze dat zeggen? Als Jezus zegt: 'Eén van jullie zal mij
uitleveren', dan zou je toch zeggen dat ze zelf weten of ze iets van plan zijn?
Nou, dat is te zeggen. Vergeet niet dat zij op dat moment niet weten welke daad
er bij het verraad hoort. Wij weten wat Judas gaat doen. Jezus misschien ook
wel. Maar de leerlingen weten niet waar Jezus precies op doelt. 'Een van jullie
zal mij uitleveren, verraden'. Kennelijk maakt Jezus' uitspraak hen onzeker.
Het is meer dan een schok dat er onder hen een verrader is. Ze schrikken ook
omdat het kennelijk iets in hen raakt. Wat zou dat zijn? In ieder geval een
soort twijfel. Misschien twijfel of ze het kunnen volhouden dichtbij Jezus te
blijven? Het vraagt best wel wat van ze. En wie weet hoe anderen erover praten.
Hoe lang kun je tegenover anderen volhouden dat je bij Jezus hoort, ondanks
alle vragen en misschien wel verwensingen? Hoe sterk ben je in je geloof? Nou,
kennelijk valt dat nogal mee bij de leerlingen van Jezus. Of tegen. <o:p></o:p></span></div>
<b><br /></b>
<b>
Twijfel</b><br />
<div class="MsoNormal">
<br />
En dat raakt aan
onze twijfel.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"></span></div>
<a name='more'></a>Juist in de Stille Week, waarin het voor je gevoel erop aankomt,
kan de twijfel de kop opsteken: hoe sterk is mijn geloof eigenlijk dat ik dat
allemaal kan blijven geloven? Elk jaar, van jongs af aan, hebben we de verhalen
gehoord. En we horen ze nu weer. Als een enorme vanzelfsprekendheid. Maar erin
geloven is dat allerminst. Dan wordt de twijfel met de jaren misschien wel
meer, hoe vaker je ze hoort en hoe meer je meemaakt. Misschien schrik je nu ook
even: 'Ik toch niet?' Nou, weet dat je in ieder geval niet de enige bent. Niet
alleen onder ons, maar ook in het verhalen rondom Jezus' lijden, sterven en
opstaan. Niet alleen Judas kan er niet mee leven. Ook Petrus kan het maar
moeilijk volhouden en ontkent Jezus te kennen als hem het mes op de keel wordt
gezet. En wat te denken van Thomas, die maar niet kan geloven dat Jezus leeft.
Die eerst wil zien. Ja, wie niet? <o:p></o:p><br />
<br />
<b>
Verlies</b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman";">Wie twijfelt
bevindt zich dus in goed gezelschap. Of, nou, in ieder geval in gezelschap.
Want je staat niet alleen. Maar zo beschouwd klinkt twijfel wel als een
zwaktebod. Als minder, of niets meer. Laten we in ieder geval vaststellen dat
je het wel als een verlies kunt voelen. Een verlies van de vanzelfsprekendheid,
waardoor geloven veel makkelijker was, eenvoudiger en overzichtelijker. Toon
Hermans zong ooit over de beschermengel Gabriël:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Nu zit ik diep
te denken<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">wat dat bidden
toch zou zijn.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Dat deed ik
vroeger nooit<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">en daarom ging
het toen zo fijn.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Ik steek nog wel
eens een kaarsje aan<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">en ik sla nog
wel eens een kruis,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">maar het gaat
toch niet zo lekker meer<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">als vroeger bij
ons thuis.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<b>
Schuld</b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman";">En die sfeer van
vroeger maakt het voor nu ook niet makkelijker, omdat bij die sfeer van vroeger
hoorde dat twijfel fout was. Als je dat voelt doet het dubbel pijn: dan heb je
pijn door een gevoel van verlies, en door een gevoel van schuld. Ik vraag me
sterk af of dat in de sfeer van de bijbel past. Als Jezus mensen aanspreekt op
hun kleine geloof, staat mij bij dat hij dan juist met een teken komt. Jezus
begrijpt als geen ander dat geloven moeilijk is. Misschien maken we het met z'n
allen ook veel te ingewikkeld. Er staat nergens in de Bergrede: 'Zalig zijn zij
die geloven.' Wel mensen die nederig zijn, treuren, vriendelijk zijn,
gerechtigheid verlangen, barmhartig zijn, zuiver van hart zijn, vrede stichten,
en zelfs zij die omwille van de gerechtigheid vervolgd worden. En dat zijn
allemaal momenten waarop twijfel zeker de kop op zal steken. Of je nu nederig
wilt zijn, treurt, vriendelijk bent, gerechtigheid zoekt, barmhartig bent,
zuiver van hart bent, vrede sticht of zelfs vervolgd wordt: daar komt twijfel
bij kijken, want dat doe je niet uit macht, maar juist in kwetsbaarheid.</span></div>
<b><br /></b>
<b>
Geduld</b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman";">Goed, maar als
we het dan uit de sfeer van schuld halen, hoe gaan we dan met die
verlieservaring om? Hoe kun je nog enige zekerheid uit het geloof halen als
twijfel daar kennelijk op één of andere manier bij hoort? Misschien wel door
iets anders naast twijfel te zetten in plaats van zekerheid. Wat je naast
twijfel zou kunnen zetten is geduld. De Tsjechische priester Tomas Halik
schreef een heel mooi boekje 'Geduld met God'. Hij is opgegroeid in het
communistische en niet-kerkelijke, zelfs atheïstische, Tsjechië. Daardoor voelt
hij ook heel goed aan hoe vanzelfsprekend twijfel is. Want wij geloven in een
God die niet zichtbaar is, eerder verborgen en afwezig. Noem het een mysterie.
Dat betekent concreet dat wat we over hem denken te weten hooguit een
incomplete waarheid is. God kunnen we nooit vatten en kan nooit ons eigendom
zijn. Daarom ontstaat er twijfel. En daarom snapt Halik dat er veel mensen zijn
die niet geloven. En hij kan daarom een heel eind met hen meegaan. Hij zegt:
'Tegen atheïsten zeg ik niet dat ze geen gelijk hebben, maar dat ze geen geduld
hebben. Ik stel dat (ook (OG) hun waarheid incompleet is.' <o:p></o:p></span></div>
<b><br />Leren leven met het mysterie</b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman";">'Ik ben er van
overtuigd', zegt hij verder, 'dat groeien in geloof ook betekent dat je de
momenten - en soms lange periodes - aanvaardt en in geduld doorleeft waarin God
ver weg lijkt te zijn, verborgen blijft. Wat evident en bewijsbaar is, vereist
immers geen geloof. [...] Geloof is er juist voor de momenten van schemering,
van meerduidigheid van het leven en de wereld, en ook voor de nacht en de
winter van Gods zwijgen. Zijn bedoeling is niet onze dorst naar zekerheid en
veiligheid te lessen, maar ons te leren leven met het mysterie.'</span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><b>Geduld en geloof</b></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><b><br /></b></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Geduld is geen
antwoord op de twijfel. Twijfel is juist het vragen blijven stellen bij
antwoorden. Geduld is wel de manier om met twijfel om te gaan. Halik citeert
Adel Bestauros die zegt: 'Geduld met anderen is liefde, geduld met jezelf is
hoop, geduld met God is geloof.'<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Geduld
als weg naar God, waarin juist door je vragen elementen uit het geloof
betekenis krijgen, soms betekenis houden, en soms betekenis verliezen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar geduld is
een weg naar God, waarin je dat kunt uithouden, omdat er zich als vanzelf een
vraag opdoemt en een antwoord uiteindelijk aan de horizon gloort, om weer
bevraagd te worden. Keer op keer. Geduld als manier om met twijfel te leven.
Geduld als manier van geloven. Geduld met anderen is liefde. Geduld met jezelf
is hoop. Geduld met God is geloof.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Laten we om dat
geduld bidden en dat geduld blijven oefenen.<o:p></o:p></span></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-34501505611242912952018-03-25T20:19:00.000+02:002018-03-26T20:52:25.954+02:00Waarom zijn de mensen eerst blij met Jezus en daarna niet meer? - Preek Palmpasen Tilburg 25 maart 2018<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-FQq5Bme-_38/Wrk4urG5NWI/AAAAAAAAE6Y/oHhwg-b8iiEfRIM4XrywrRDHnvBctuVKQCLcBGAs/s1600/Palm.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-FQq5Bme-_38/Wrk4urG5NWI/AAAAAAAAE6Y/oHhwg-b8iiEfRIM4XrywrRDHnvBctuVKQCLcBGAs/s320/Palm.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><b>Nog een week, en
dan is het Pasen. En we vieren nu al feest. Dat lijkt een beetje voorbarig. We
weten wat er nog te gebeuren staat. De komende week lezen we hoe Jezus geleden
heeft om daarna uit de dood op te staan. Dat maakt het feest vandaag dubbel. We
sluiten de viering vandaag daarom ook af met de bekende woorden: 'Heden
Hosanna, morgen kruisig hem!' Vandaag juichen de mensen bij de intocht van
Jezus in Jeruzalem. Maar de komende week zullen ze Barabbas verkiezen boven Jezus,
als Pilatus aan het volk vraagt wie hij vrij moet laten. En als Pilatus dan
vraagt wat hij dan moet doen met Jezus, antwoorden ze: Kruisig hem! Dat maakt
het feest van vandaag heel dubbel. Het is een feest met een rouwrandje. Dat
leverde dus nogal wat vragen op bij de basisschoolleerlingen van onze buren, de
Prins Bernhardschool. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">In mijn
zoektocht naar aansluiting bij kinderen en jonge gezinnen ben ik maar eens gaan
kennismaken op de enige protestants-christelijke school die we nog hebben in
Tilburg. En voor ik het wist was ik betrokken bij de voorbereiding van de
Paasviering. Die paasviering houden ze, net als een kerstviering, elk jaar hier
in de kerk, dit jaar komende donderdagmiddag. Hoe bereid je nu met elkaar zo'n
viering voor op school, als een groot deel, zo niet het merendeel van de
kinderen, niet meer goed weet waar Pasen nu eigenlijk over gaat? Ook bij een
aantal leerkrachten merkte ik verlegenheid. Help ons eens op gang, was de
vraag. Toen hebben we eerst maar eens aan alle kinderen het paasverhaal
verteld. In de aula, met twee enthousiaste leerkrachten, waarvan er één lid is
van de Gereformeerd Vrijgemaakte Kerk en de ander aangestoken werd door ons
enthousiasme. En we hebben dat verhaal verteld en ik heb ze een opdracht
gegeven om in de klas uit te werken voor de paasviering. <o:p></o:p></span><br />
<br /></div>
<b>
Eerst blij, dan boos</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Die presentatie
vroeg nog wel om wat meer kennismaking met mij en toelichting op het
paasverhaal in de klassen. Dus afgelopen maandag maakte ik een ronde in de
groepen 5 tot en met <st1:metricconverter productid="8. In" w:st="on">8. In</st1:metricconverter>
drie van de vier klassen werd de volgende vraag gesteld die over de dubbelheid
van Palmpasen gaat:</span></div>
<a name='more'></a>Hoe kan het nu, dat de mensen eerst blij zijn met Jezus, en
daarna boos op hem zijn?<o:p></o:p><br />
<h4>
Bevrijder</h4>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Ik stel die
vraag ook maar eens aan u. Hoe kan het dat de mensen eerst blij zijn met Jezus,
en daarna boos op hem zijn en hem weg willen hebben? Ik denk dat we met elkaar
in eerste instantie toch vooral erop uitkomen dat Jezus misschien niet de
koning en de bevrijder was die ze zich hadden voorgesteld. Zo'n man op een ezel
die zich niet verweert tegen beschuldigingen kan toch onmogelijk de sterke
leider zijn die we nodig hebben. En dan zijn er natuurlijk nog de Farizeeën en
schriftgeleerden en andere machthebbers, die bang waren dat ze hun macht en
daarmee hun grip op het volk zouden verliezen aan Jezus. 'Kijk maar, iedereen
loopt achter hem aan', zeggen ze in het Johannes-evangelie. Ligt het antwoord
op de vraag waarom de mensen na hun blijdschap Jezus weg willen hebben in de
sfeer van macht? <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Koning </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Het valt niet te
ontkennen dat er in het door de Romeinen bezette Israël spanning is. Ieder volk
wil vrij zijn, of probeert zo vrij mogelijk in de gegeven omstandigheden te
leven. Dat levert rebellie op, en collaboratie, meewerking, met de bezetter. En
als Jezus dan van jongs af aan, weten we uit Mattheüs, een koning wordt
genoemd, en de toenmalige koning Herodes zich al bedreigd voelde in zijn macht,
dan is het wel te begrijpen dat mensen over Jezus gaan denken als een bevrijder
van de onderdrukking door de Romeinen en als tegenstander van die Farizeeën en
schriftgeleerden die de status quo zo goed en zo kwaad als het gaat in hun
voordeel in stand proberen te houden.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Jezus' missie</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar hebben we
daarmee het antwoord op de vraag? Dit antwoord is voor mij wat onbevredigend,
hoewel ik wel begrijp dat dit zeker aan de oppervlakte ook meespeelt. Maar wat
me niet bevredigt is dat dit nog zo weinig zegt over de missie van Jezus en de
missie van God. Wat had Jezus voor ogen, en wat God met Jezus' leven voor ogen?
En wat maakt dat die missie in eerste instantie, ondanks de blijdschap van mensen,
doodliep?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Nieuwe kans voor mensen</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Het antwoord is
te vinden in wat we Jezus zien doen. Wat doet hij? Hij geneest zieken, hij eet
met tollenaars en zondaars. Hij gaat om met prostituees en overspelige vrouwen,
die ik voor de groep 8-ers maar omschreef als vrouwen die wel erg veel
vriendjes hebben. Ik vertelde aan ze over Zacheüs de tollenaar, die een deel
van de belastingen die hij inde in zijn eigen zak stak. En dat Jezus bij hem
wilde eten. En Zacheüs daarna zijn leven beterde. Jezus gelooft in een nieuwe
kans voor mensen. Bij Jezus ben je niet eens een dief altijd een dief. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Niet veroordelen </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar het gaat
nog verder, vertelde ik ze. Als een groep mannen een vrouw voor Jezus voeten
werpen, die wel erg veel vriendjes had, zeggen ze dat de wet van Mozes opdraagt
om deze vrouw te stenigen. Ze vragen aan hem: 'Meester, wat vindt u daarvan?'
En Jezus antwoordt dan: 'Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste
een steen naar haar werpen.' Wie nooit een fout heeft gemaakt, mag de eerste
steen werpen van Jezus, vertelde ik de leerlingen. 'Wie van jullie zou een
steen gooien?' Het was wel duidelijk voor ze dat iedereen wel eens iets fouts
doet. En dat daarom alle mannen wegliepen. Hierna zei Jezus tegen de vrouw:
'Heeft niemand u veroordeeld? Dan veroordeel ik u ook niet. Ga naar huis, en
zondig vanaf nu niet meer.'<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Goed en fout door de war</b><br />
<b><br /></b>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Wat Jezus
daarmee liet zien, vertelde ik vervolgens, is dat goed en fout in ons allemaal
zit. Niet alleen in die vrouw, maar ook in die mannen. Én Jezus liet zien dat we
altijd opnieuw mogen beginnen bij God. Hij vergaf mensen. En dát was de steen
des aanstoots. Daarmee gooide hij de verdeling in goede en foute mensen door de
war. Tollenaars en vrouwen met wel erg veel vriendjes en andere zondaars waren
daarin slecht. En het zou nooit meer met ze goedkomen. Maar zieke mensen
hoorden daar ook bij. Die hadden vast wel iets verkeerds gedaan in hun leven.
En al deze mensen gaf Jezus niet alleen aandacht. Hij haalde ze er ook weer
bij. En ze maakten of kregen een nieuw begin. Ze werden vergeven. Mooi, zou je
denken. Maar het gooide wel de ordening in goede en foute mensen in war, die
lekker duidelijk is, en waardoor je niet over je eigen fouten hoeft na te
denken als je aan de 'goede' kant staat.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Een zooitje </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Waarom keerden
de mensen zich dan ineens tegen Jezus in de aanloop naar diens veroordeling en
kruisiging? Na de bezoeken op school had ik ook een gesprek met een aantal
ouderen in Residentie Molenwijck in Loon op Zand; enkele leden van onze
gemeente en andere protestanten. En een gemeentelid uit Waalwijk vertelde: zo
werken groepen mensen. Als die opgezet worden gaan ze allemaal mee. Maar wat
zouden de leiders van het volk dan gezegd hebben, dat ze ineens tegen Jezus
waren? Misschien wel dit: 'Als Jezus het voor het zeggen krijgt wordt het een
zooitje. Hij geeft zondaars, tollenaars, prostituees en zieken een tweede kans.
Terwijl wij ze zo netjes hadden opgeborgen, haalt hij ze weer naar voren en zet
ze midden in onze samenleving. Dat willen we toch niet?' Populisme, bespelen
van het volk, dat is het ja. Het is van alle tijden. Angst zaaien, dat onze
orde van de samenleving overhoop gegooid wordt. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Goed en fout niet tussen, maar in mensen</b><br />
<b><br /></b>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">En de orde die
overhoop gegooid wordt is de ordelijke scheiding tussen goed en fout. En Jezus
leert: goed en fout is er niet tussen mensen, maar in onszelf. In ons allemaal.
Dat is nogal wat. Als je dat tot je door laat dringen, dan is dat geen fijne
boodschap. Het legt namelijk de nadruk op ons eigen falen en onze eigen
onvolkomenheden. En die gaan iets verder dan onhandigheidjes of wat lastige
karaktertrekjes. Nee, wíj maken er af en toe een zooitje van. Telkens weer. En
dat verwijt geven de leiders van het volk, en op hun voorspraak het hele volk,
aan Jezus. Als hij aan de macht komt wordt het een zooitje. Terwijl Jezus
alleen maar laat zien wat het is, inderdaad, een zooitje. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Versierde kruisen </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">En door de
schuld op hem te laden denken wij er vanaf te zijn. En denken we weer terug te
kunnen naar de oude orde van goed en fout, waarin het altijd aan anderen ligt
en niet aan ons, en waarin mensen geen nieuwe kans verdienen. Zo gaan we de
Stille Week in. Dáár gaan we naartoe. Met oogkleppen op dit feest van
Palmpasen. En met versierde kruisen. De dubbelheid van het feest ten voeten uit
uitgebeeld. Versierde kruisen. Ze symboliseren een mooi maar ook ongemakkelijk
feest. Omdat het ons ook bepaalt bij het kruis. En dat kruis was er niet
geweest zonder ons. Omdat goed én fout allebei in ons zitten. Maar dat God het
daarbij niet wilde laten, is reden voor feest. Over een week. Eerst moet
gebeuren wat onvermijdelijk is in onze wereld: heden: Hosanna, morgen: kruisig
hem.<o:p></o:p></span></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-15757464153095723922018-03-18T20:27:00.000+01:002018-03-26T21:03:05.780+02:00Durf lef te hebben - Preek Waalwijk 18 maart 2018<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PgbNeP_Mwjs/Wrk6WjVXTzI/AAAAAAAAE6k/_SJD6iDNMa0Zs2o0eluEzO2LCLqa1wsXQCLcBGAs/s1600/Lef.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="753" data-original-width="1024" height="235" src="https://1.bp.blogspot.com/-PgbNeP_Mwjs/Wrk6WjVXTzI/AAAAAAAAE6k/_SJD6iDNMa0Zs2o0eluEzO2LCLqa1wsXQCLcBGAs/s320/Lef.jpg" width="320" /></a></div>
<u>Tekst: <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Jeremia-31" target="_blank">Jeremia
31: 31-34</a> en <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Johannes-12" target="_blank">Johannes
12: 20-33</a></u><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">'De tijd is
gekomen' zegt Jezus. Nu. Hier. Het is tijd. 'De tijd is gekomen dat de
Mensenzoon tot majesteit wordt verheven.' Maar niet zomaar: 'Waarachtig, ik
verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één
graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht.' <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">'De dag zal
komen', zo spreekt de Heer volgens Jeremia, 'dat ik met het volk een nieuw
verbond sluit: ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart
schrijven. Dan zal ik hun God zijn en zij mijn volk.' <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Die dag is nu
gekomen. Het is tijd. Er staat iets te gebeuren dat voorgoed onze verbinding
met God verandert. Onze verbinding met God zal in ons hart geschreven worden.
En, voegt Jeremia eraan toe, 'Ik zal hun zonden vergeven en nooit meer denken
aan wat ze hebben misdaan.'<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Lichtpuntjes </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Voor een
klaagprofeet als Jeremia is dit heel bijzonder. Door de grauwe deken die in
zijn beelden over de wereld en over ons hangt ziet hij lichtpuntjes. 'Dan zal
ik hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn.'<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Waar moeten we het zoeken in de kerk? </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Tja, ziet dat
volk die lichtpuntjes nog? Zien wij ze nog? </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman";">Dat Hij onze God wil zijn en dat
wij zijn volk zijn? Voelen we dat? Geloven we erin? Weten we waar we het moeten
zoeken met de kerk? Daar wil ik het vanmorgen met je over hebben: waar moeten
we het zoeken met de kerk?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Waar gaat het om als je kerk bent? </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Er gebeuren veel
goede dingen in de kerk. Denk maar aan momenten dat we ervaren wat de kerk kan
zijn als er naar ons wordt omgezien. Of wanneer je een goed gesprek hebt, of
eens even een bemoedigend woord hoort of een lied zingt dat binnenkomt, of
woorden aan een gebed worden gegeven die voor jou zijn. Of wanneer je iets kunt
betekenen in de wereld, een actie succesvol is, of je je in de rug gesteund
weet door de gemeenschap als je opstaat tegen <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>onrecht. Dan weet je: daar gaat het over als
je kerk bent met elkaar onder Gods hemel.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Verlieservaringen in kerk en geloof </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar veel mensen
hebben verlieservaringen in de kerk en in hun geloof. Ik hoor vaak over het
gemis van jonge mensen in de kerk, wat vaak ook raakt aan de ervaring dat je
eigen kinderen niet meer meegaan, of niets meer met de kerk en het geloof
hebben. Maar er is ook het gemis van ouderen die ons ontvallen. Het aantal
overlijdens in onze gemeente is hoog. En dat is een verlies in zichzelf en niet
alleen omdat er minder geboorten tegenover staan. Het zijn mensen die we
missen, die in het verleden mee vorm gaven aan onze gemeenschap en waarvan we
er steeds meer verliezen. Het waren vaak ook vrienden. En er zijn mensen die
zich steeds minder thuis voelen in het geloof en in de kerk. Ik hoor het
overal. Ook in mijn ronde langs een aantal van onze gemeenteleden in de
voorbereiding van #themakeofthepreek zoals ik dat noem, kwam ik dat weer tegen.
Door ervaringen in het leven en ervaringen in de kerk komen mensen op afstand
van hun eigen geloof te staan. Wat beklijft er nog van in de loop der jaren van
dat geloof? 'Ik voel me steeds vaker afdrijven' zegt iemand. 'Er is weinig dat
me nog bindt.' Auw.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Wat doen we verkeerd?</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Waar moeten we
het zoeken met de kerk? 'Ik vraag me vaak af waarom de kerk jonge mensen niet
kan vasthouden', zegt iemand anders. 'Wat doen we verkeerd?' Laat me één ding
heel duidelijk zeggen: we doen niets verkeerd. Geloof en kerk heeft niks met
goed en fout te maken, en zeker niet met prestatie. Natuurlijk gaat geloof wel
over goed en kwaad, maar hoe je gelooft of hoe je kerk bent is niet goed of
fout, en geen prestatie. Daarmee zouden we God tekort doen.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Het komt goed! </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">En God zegt: 'De
Dag zal komen dat ik mijn wet in hun binnenste zal leggen en hem in hun hart
zal schrijven.' 'Het komt dus goed' mailt de eerste die reageerde. 'Het komt
goed. Die graankorrel is als het ware ook in onszelf geplant. En wij mogen tot
bloei komen. Omdat Jezus ons daarin is voorgegaan.'<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Grieken </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar wat
betekent dat? Laten we eens even kijken naar het evangelieverhaal. Dat begint
op een hele bijzondere manier: 'Nu was er ook een aantal Grieken naar het feest
gekomen om God te aanbidden. Zij gingen naar Filippus uit Betsaïda in Galilea,
en vroegen hem of ze Jezus konden ontmoeten. Filippus ging dat tegen Andreas
zeggen en samen gingen ze naar Jezus.' Wat doen die Grieken hier? Die
vertegenwoordigen de niet-Joden. De boodschap van Jezus is voor de hele wereld.
En die komt niet in vervulling voordat ook alle volken erbij betrokken worden.
Wat staat te gebeuren is voor iedereen. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Brugfunctie voor leerlingen </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Nog bijzonderder
vind ik de rol van Filippus en Andreas. Zij hebben een soort brugfunctie tussen
de Grieken en Jezus. Dat zal misschien iets met de taal te maken hebben, die
Filippus en Andreas, zo suggereren hun namen, wel spreken. Maar Filippus en
Andreas hebben het vaker in zich om bruggen te slaan. Ze komen nog twee keer in
het Johannesevangelie voor. We horen voor het eerst van hen als Jezus zijn
leerlingen verzamelt. Andreas blijkt in hoofdstuk 1 een leerling van Johannes
de Doper geweest te zijn, tegen wie Johannes de Doper zei, wijzend op Jezus:
'Daar is het lam van God.' Daarop volgden Andreas en een andere leerling Jezus
meteen. Vervolgens spreekt Andreas zijn broer Simon aan, die we kennen als Petrus.
'Wij hebben de messias gevonden'. En hij nam hem mee naar Jezus. Hun
stadsgenoot Filippus wordt een dag later door Jezus geroepen en gaat met hem
mee. Filippus komt vervolgens Natanaël tegen en zegt: 'We hebben de man
gevonden over wie Mozes in de wet geschreven heeft en over wie ook de profeten
spreken: Jezus, de zoon van Jozef, uit Nazaret!' Waarop Natanaël zegt: 'Uit
Nazaret? Kan daar iets goeds vandaan komen?' 'Ga zelf maar kijken', zegt
Filippus. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Even later komen
we Filippus en Andreas weer tegen in hoofdstuk 6 bij het teken van het brood.
De wonderbare broodvermenigvuldiging, zo je wilt. En daar zijn het Filippus en
Andreas die laten we maar zeggen tafeldienst hebben. Zij serveren uit aan die
grote massa mensen, al hebben ze nog geen idee waar ze het vandaan moeten
halen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">In het verhaal
van vandaag zijn zij degenen die de Grieken naar Jezus brengen. Dat maakt van
hen misschien wel de eerste missionaire ambtsdragers. Zij leggen de verbinding
met wie Jezus nog niet kennen of willen leren kennen. Hoe kunnen wij dat doen?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Uit onze handen? </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Die vraag gaat
niet alleen maar over een vaardigheid of een methode om mensen van buiten of
mensen die buiten geraakt zijn aan te spreken. Die vraag gaat ook over iets in
ons. Wat Filippus en Andreas laten zien is dat het in ieder geval niet zonder
henzelf kan. Zij worden erbij betrokken, door Jezus zelf. Hij roept ze. En hij
stelt ze op de proef bij het teken van de broden. Ja, het is niet zomaar iets
in jezelf dat je makkelijk kunt aanboren. Het wordt ook op de proef gesteld. Net
als bij het teken van de broden. Hoe moeten we dat doen dan? We hebben te
weinig geld om brood te kopen, zeggen ze. En wij, wij hebben te weinig tijd, en
te weinig creativiteit en te weinig vaardigheden, te weinig geld misschien ook.
Hoe moeten we dat doen dan? Dat kan als een behoorlijke beproeving voelen. Het
lijkt niet te lukken als het uit onze handen moet komen.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Wat is Gods missie?</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar lukt het
ook niet bij Fil</span><span style="font-family: "times new roman";">ippus en Andreas? O, zeker wel. Jezus vermenigvuldigt het brood
waar ze dat niet voor mogelijk hadden gehouden. Het komt niet uit hun handen;
het komt uit Jezus' handen. En precies dat is wat we kunnen leren als we hun
gangen volgen in het Evangelie: Jezus betrekt hen en ons er niet bij, omdat het
uit onze handen moet komen. Jezus betrekt hen en ons erbij omdat hij een missie
heeft. Omdat God een missie heeft. De vraag is dus niet: waar moeten we het
zoeken met de kerk? Of hoe moeten we het doen met de kerk? De vraag is: wat is
onze missie? Wat is Gods missie?</span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>In en vanuit je hart </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Want wat doet
God, wat doet Jezus in deze verhalen? God en Jezus verbinden zich met ons. God
schrijft zijn wet in onze harten. Jezus noemt een stel mannen zijn leerlingen
en vraagt hen mee te gaan. En ze gaan. De enige opdracht die daaraan vastzit is
om ons hart te laten spreken. Als je je afvraagt waar we het moeten zoeken met
de kerk, dan is het simpele antwoord: in je hart. Als je je afvraagt hoe je
mensen kunt betrekken bij je kerk, dan is het simpele antwoord: vanuit je hart.
Het gaat er niet om wat je weet of wat je kan, het gaat erom wat je aanspreekt,
waarin je geraakt wordt, wat er vanuit je hart komt om te doen en te laten
zien.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Zaadje durven planten </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">God plant een
zaadje in ons, en de vraag is of wij dat zaadje durven te planten. Het verschil
dat Filippus en Andreas maken is dat zij het zaadje durven te planten. Moet je
dat durven dan? Ja, want dat zaadje zal eerst moeten sterven om veelvoudige
vrucht te dragen. Dat betekent dat dat zaadje zijn vaste vorm moet loslaten om
andere vormen vrucht te dragen. Dat betekent inderdaad een verlieservaring, en
dat goed doorleven, maar door het loslaten ontstaat er een nieuwe manier om te
kunnen vastpakken. En ontstaat er nieuwe vrucht. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Toon lef </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Als het gaat om
de vraag waar we het moeten zoeken als kerk, dan is het antwoord: zoek het in
je hart. En laat los. Laat vaste vormen los waarin we nu denken kerk te moeten
vangen en stop met denken over wat we moeten doen. Breng jezelf in. Niet wat je
weet of kan, maar gewoon, wat God in jouw hart geplant heeft. Dat merk je in
waar je geraakt wordt, waar je inspiratie in vindt en waar je je in verwondert.
Probeer vanuit je hart te kijken wat je dan zou willen doen. Dan vind je
verbinding. Verbinding allereerst met God; Hij is begonnen. Het hoeft niet
allemaal uit jouw hoofd en handen te komen. En als je vanuit je hart kijkt vind
je ook verbinding met alle mensen die Hij op je pad stuurt. Want die mensen
zijn er. Dat kost je wat, ja. Noem het beproeving, zoals bij Filippus en
Andreas. Soms doet de verlieservaring ook pijn. Maar de basis ligt in jezelf,
in wat God in ons hart geschreven heeft. Volg je hart, toon lef. Want wie lef
toont zal leven.<o:p></o:p></span></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-71788730063138335832018-02-11T20:37:00.000+01:002018-03-26T20:50:53.681+02:00Wat moeten we toch met genezingsverhalen? Preek Waalwijk 11 februari 2018, Waalre en Giessenburg <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-pTJscHuMRJc/Wrk8YHMV1AI/AAAAAAAAE6w/XiCMI6fyR4wfeJ0x5W4iu8OP5HNTvUfTQCLcBGAs/s1600/Genezing.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://4.bp.blogspot.com/-pTJscHuMRJc/Wrk8YHMV1AI/AAAAAAAAE6w/XiCMI6fyR4wfeJ0x5W4iu8OP5HNTvUfTQCLcBGAs/s1600/Genezing.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";"><b>Wat moeten we
toch met die genezingsverhalen? Wat moeten we überhaupt met die wonderverhalen?
Hoezeer ze ook in de bijbel bedoeld lijken te zijn om geloof bij ons te wekken,
stellen ze het geloof van veel mensen op de proef, of maken ze het zelfs
onmogelijk. Voor hen zijn de verhalen ongeloofwaardig. En ook anderen die nog
wel geloven, maar niet met deze verhalen uit de voeten kunnen zeggen: dat kun
je toch niet meer geloven? Dus: wat kunnen we nog met deze verhalen? </b><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><b><br /></b></span></div>
<b>
Wantrouwend </b><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Ik stelde die
vraag aan een aantal mede-gemeenteleden. En de eerste twee reacties waren opvallend
genoeg tegengesteld. Mooi om daar eens mee te starten. De eerste was: is het niet
vreemd, en zijn we zo wantrouwend, kleingelovig zo je wilt, dat er een wonder
nodig is om in God te kunnen geloven? Als je naar het verhaal van Naäman kijkt,
krijg je inderdaad de indruk dat hij pas na zijn genezing toegeeft: 'Ik wist
wel dat er behalve in Israël in de hele wereld geen God is.' Ja, lekker
makkelijk, achteraf. Is geloof echt iets bij mensen van 'voor wat, hoort wat'? <o:p></o:p></span><br />
<br />
<span style="font-family: "times new roman";"><b>Voor wat hoort wat? </b></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">'Allemaal leuk
en aardig', zegt een ander. 'Maar werkt dat ook andersom zo? Dat het ook bij
God 'voor wat, hoort wat' is? Dat ik pas wordt genezen als ik voldoende geloof?
</span></div>
<a name='more'></a>En heeft mijn ziekte, net als die bij Naäman, een rol om bij God te komen?
Heeft hij daar een bedoeling mee? Is dat een beproeving? Ik kan dat niet
geloven en ik wil dat ook niet meer geloven. Waar in het verhaal het wonder tot
geloof lijkt te leiden, staat het verhaal van het wonder mij bijkans in de weg
om te geloven.'<o:p></o:p><br />
<br />
<b>
Wonder dat geloof in de weg staat</b><br />
<b><br /></b>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">De eerste
reactie is een sterke observatie van wat er in het verhaal gebeurt. De tweede
een intense ervaring van hoe zo'n verhaal kan doorwerken in je eigen geloof.
Samengenomen leidt het tot de vraag wat de zin is van zulke verhalen als deze
genezingsverhalen. En dan wil ik beginnen bij het laatste, dat het verhaal van
het wonder je geloof juist in de weg kan staan. Want eerlijk gezegd, Jezus
heeft daar ook last van. Lees maar eens terug in het verhaal hiervoor. Via
diverse genezingen komen de mensen erachter dat Jezus echt iets te vertellen
heeft. Zijn woorden uiten zich namelijk in daden. Ze blijven niet in het
luchtledige hangen, maar brengen iets teweeg. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Terugschrikken</b><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Maar Jezus lijkt
er wat voor terug te schrikken. Of althans, hij is er heel voorzichtig mee. Hij
staat niet toe dat mensen er iets van zeggen, staat er in vers 34. 'Want',
staat er dan mysterieus achteraan, 'ze wisten wie hij was.' Het is blijkbaar
heel kwetsbaar voor hem, dat zijn woorden tot daden leiden. En hij gaat het dan
ook enigszins uit de weg. Dat wil zeggen: hij gaat vroeg in de ochtend, als het
nog helemaal donker is, naar buiten en loopt naar een eenzame plek om te bidden.
Ik zie dat als een moment van concentratie. Blijkbaar leiden al die wonderen
hem teveel af. En, leidt het teveel af van wat Jezus eigenlijk komt doen. Want
als zijn leerlingen hem vervolgens gaan zoeken en hem gevonden hebben zeggen
ze: 'Iedereen is naar u op zoek'. En Jezus zegt dan: 'Laten we ergens anders
heen gaan, naar de dorpen hier in de omtrek, zodat ik ook daar het goede nieuws
kan brengen. Daarvoor ben ik immers op weg gegaan.' <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Waar draait het om?</b><br />
<b><br /></b>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Ondanks dat de
verzen hieromheen volstaan van de genezingsverhalen, is het Jezus om iets
anders te doen. Het gaat over genezingen, maar het draait om... ja waar om?
Waar draait het om? Om het goede nieuws te vertellen, zegt Jezus. En dan gaat
hij de hype rondom de wonderen liever uit de weg. Curieus. Want wat zou hij daar
veel mensen mee helpen. Veel mensen nu ook nog die reikhalzend uitzien naar
genezing. Maar zoals je ook nergens in deze verhalen leest dat die genezing
volkomen is, dat hij álle mensen geneest - wel veel, maar niet alle - zo is dat
ook nu niet zo, misschien zelfs nog minder. Jezus is geen wonderdokter, hoezeer
deze voorbeelden dat ook lijken te beweren. En hoezeer wij dat ook misschien
wel zouden willen. Of allang niet meer verwachten, misschien zelfs niet meer
kunnen geloven. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Goede nieuws </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Jezus blijft
geconcenteerd en houd zijn focus op iets anders: op het brengen van het goede
nieuws. Wat was dat goede nieuws? We lezen het aan het begin van het evangelie
van Markus als Jezus zegt: 'De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is
nabij.' Met een oproep: 'Kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws.' <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Genezingen om te onderstrepen </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">En om die oproep
kracht bij te zetten gebeuren vervolgens die genezingen. Bij Naäman zien we dat
dàt hem over de streep trekt: 'Ik wist wel dat er behalve in Israël in de hele
wereld geen God is.' En dit was niet eens zijn eerste kennismaking met hem. Of
misschien was dit wel de eerste wederzijdse kennismaking, maar God bemoeide
zich al langer met Naäman. In het eerste vers staat er namelijk: 'Naäman, de
bevelhebber van het Aramese leger, stond bij zijn koning in hoog aanzien en
werd zeer door hem gewaardeerd, want de Heer had hem voor Aram een grote
overwinning laten behalen.' Let op: er staat niet dat hij die overwinning op
Israël had behaald hè? Maar God bemoeide zich dus al wel eerder met Naäman, en
de genezing maakt dat hij over de streep getrokken wordt. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Afstandelijke Elisa en nabije Jezus</b><br />
<b><br /></b>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Dat het niet om
die genezing gaat, zien we aan de afstandelijke houding van Elisa. Hij komt
niet naar buiten en geeft zijn knecht instructies mee. Daarmee zien we iets
tegenovergestelds met de benadering van Jezus. Iemand wees me daarop. Jezus
raakt immers de man wel aan. Toen ik me daarop nader ging concentreren vroeg ik
me af of Elisa's afstandelijkheid en Jezus' nabijheid misschien twee kanten van
dezelfde medaille zijn. Want ze hebben namelijk ook een tegenovergesteld iemand
voor zich. Naäman is een man met aanzien. In onze tijd zouden we zeggen: iemand
op wie alle camera's gericht zijn. De man met huidvraat die Jezus ontmoet heeft
zelfs geen naam. En bovendien is hij door zijn aandoening ook nog eens in de
marge van de samenleving beland. Want waar je mee omgaat word je mee besmet, en
dat wil je niet. Deze man is dus iemand op wie de camera's juist niet gericht
zijn. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Camera's mijden </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">De houdingen van
Elisa en Jezus zijn daarom ook tegenovergesteld. Degene op wie de camera's
gericht zijn, Naäman, verwacht een warm onthaal en vooral: aandacht. Degene op
wie de camera's niet gericht zijn heeft niet eens meer hoop op aandacht
misschien. En dan houdt Elisa afstand tot Naäman. En Jezus raakt de man juist
aan. Als je niets meer verwacht...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Jezus lijkt ook
de camera's te mijden. Zo gauw bekend wordt wat zijn goede nieuws teweeg brengt
bij mensen zitten die camera's, al die aandacht van mensen, hem in de weg. En
zoekt hij de rust op in het ochtendgloren om zich opnieuw te concentreren en
mijdt hij de massa die naar hem op zoek is en wijkt hij uit naar omliggende
dorpen. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Jezus heeft de media niet nodig </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><br /></o:p></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">In dit
mediatijdperk is het raar om te zeggen, maar Jezus heeft de media niet nodig.
Hij kan ze eerlijk gezegd missen als kiespijn. En ergens begrijp ik hem wel. Misschien
wel juist als internetdominee en als iemand die ook wel geniet van
media-aandacht. Want hoewel het leuk is als er aandacht is voor wat je zegt en
doet, ik ervaar ook wat voor een lege drukte die aandacht kan zijn. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<b>
Belasting voor de ziel</b><br />
<b><br /></b>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Toen we de
Shaffydienst gingen organiseren, dit jaar alweer tien jaar geleden, toen was
het natuurlijk leuk dat dit werd opgepikt door krant, radio en tv. Maar toen
het ANP lucht kreeg hiervan en het rond ging sturen, toen kwam er ineens zoveel
aandacht, dat ik merkte: ik kom niet meer aan de inhoudelijke voorbereidingen
toe. Nu luwde de aandacht wel weer snel, waardoor dat toch lukte, maar ik
voelde wel: dit is wat media-aandacht ook met je doet. Het is een fantastisch
podium, maar het kan je zo gauw afhouden van de inhoud. En die inhoud vindt
niet op dat podium plaats, maar ernaast, in de luwte, in de kleine verhalen, in
de relatieve eenzaamheid, in de rust. Hoe langer ik internetdominee ben, hoe meer
ik ook de media kan ervaren als een belasting voor de ziel, die al je energie
uit je slurpt van de ene hype naar de andere.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Genezingen zijn heel link </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Daarom is het
heel link wat Jezus doet met die genezingen. Want voor hij het weet gaat het
alleen nog maar over die genezingen. Terwijl die genezingen juist mensen over
de streep moeten trekken om meer over de inhoud te willen weten. Daarom houdt
hij het dus liever allemaal stil. Had hij het niet beter zonder
genezingswonderen kunnen doen? Kijk, en dat is nou het dubbele. Niet omdat
Jezus het toch eigenlijk wel nodig heeft om bekend te worden, en dus ook een
stuntje uit moet halen. Wel omdat genezing, dat wil zeggen heling, heel maken
van wat niet in orde is, kapot is zelfs, wel de daad bij het woord is van het
koninkrijk dat nabij is. Geloof je daar dan in, zul je zeggen? Ja, zeg ik
aarzelend, maar dan als deel van de inhoud van geloven. Ik geloof dat God ons
kan helen. In diverse dingen die niet meer heel zijn, kapot zijn, gebroken,
mislukt zijn, of hoe je het ook noemen wil. Als ik aan het koninkrijk van God
denk ik daaraan. Vrede, verzoening, herstel, nieuwe schepping, vergeving, en
ja, ook genezing. Niet als voorwaarde voor en niet als uitwerking van ons
kleine geloof, ook niet op afroep, of als teken dat je goed zit. Gods tekenen
zijn zo bescheiden, en zelfs in Jezus' tijd niet overal en bij iedereen, omdat
het niet daarom gaat, maar om de nabijheid van Gods koninkrijk in ons leven
hier. In alle gebrokenheid, in alle onafheid, in alle ziekte, pijn en dood.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b>Focus je niet teveel op wonderen </b></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><o:p><b><br /></b></o:p></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman";">Staar je dus
niet blind op die genezingen, en de wonderen in het algemeen. De reden waarom
Jezus ze in het verborgene wil laten gebeuren is omdat voor je het weet het
anders alleen maar daarover gaat. Wij moeten ons dus ook niet teveel daarop
focussen, maar kijken waar ze naar verwijzen. En ze verwijzen naar het goede
nieuws dat Jezus brengt: 'De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is
nabij: kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws.' Kom tot inkeer,
dat is: richt je op iets anders. Niet op het grote, alles waar iedereen zich
blind op staart, maar op het kleine, wat in het verborgene, tussen mensen,
tussen God en mens, soms even, in een oogwenk, of diep gevoeld in een lied of
een meditatieve wandeling, een boek of een gedicht, gebeurt dat iets van het
koninkrijk van God laat zien. Waarin het leven weer heel is. En daarvoor hoef
je niet naar de media. Het staat gewoon in de bijbel.<o:p></o:p></span></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-89973045114600522552017-09-12T11:24:00.003+02:002017-09-12T11:27:48.153+02:00Hoe kun je geloven in meer? Preek 10-09-2017 Luxemburg<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Duupx4ZMJEw/WbemjOIq8mI/AAAAAAAAEn0/UVB9eN5UNRkebCOsXGDF0KYIGQKSVCb6gCLcBGAs/s1600/preek%2B17%2B09%2B10%2Beo.nl.png" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="179" src="https://1.bp.blogspot.com/-Duupx4ZMJEw/WbemjOIq8mI/AAAAAAAAEn0/UVB9eN5UNRkebCOsXGDF0KYIGQKSVCb6gCLcBGAs/s320/preek%2B17%2B09%2B10%2Beo.nl.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto: eo.nl</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal">
<b>Als je aan mensen vraagt of ze geloven, en wat ze dan
geloven, dan klinkt er vaak een stamelend: ik geloof dat er meer is. Kennelijk
is dat een gevoel dat veel mensen aanspreekt in geloven: geloven dat er meer
is. Maar wat is dat dan? En wat heb je eraan?</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Geloven dat er meer is roept meteen de vraag op: en meer dan
wat dan? Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is. Er zijn tal van
situaties denkbaar die je doen afvragen: is dit het nou? Is dit alles? Is dit
de wereld zoals die bedoeld is? Veel mensen blijven met lege of halflege handen
staan, of wat ze hebben wordt in het leven uit hun handen geslagen. Ons leven
is kwetsbaar, net als dat van onze lieve naasten. Er veel kan tegenzitten, in
je relatie, de relatie met je kinderen en je ouders, met je vrienden. Het kan
moeilijk zijn op het werk of om werk te vinden. Of juist de overvloed aan
mogelijkheden en verworven welvaart kan de vraag oproepen: is dit nu alles? En
hoe langer hoe meer merken we in ons leven dat je leven brozer wordt, zeker als
je ziek wordt, bent of blijft. Of alleen overblijft. En is dit het dan?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Voel je dat het minder is, of voel je een verlangen naar
meer?</b></div>
<div class="MsoNormal">
En dat roept allemaal verschillende gevoelens op. </div>
<a name='more'></a>Het kan verdrietig stemmen, misschien machteloos, weemoedig,
of zelfs boos. Iedere situatie heeft recht op zijn eigen gevoelens; ieder
beleeft het om zijn of haar manier. Allemaal proberen we op te staan en er een
weg in te vinden. En de een voelt duidelijker dat het minder is, en de ander
voelt duidelijker het verlangen naar meer dan het is. Meer dan dit. Meer dan
wat we meemaken in ons leven, en wat er van over blijft.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Geweld in de wereld doet verlangen naar meer</b></div>
<div class="MsoNormal">
En dan hebben we het nog niet eens over het geweld in de
wereld. Het geweld dat mensen elkaar aandoen. De blijvende aanhoudende
conflicten in de wereld; de spanningen van dreigende conflicten. En er is het
natuurgeweld dat mensen overkomt, zoals op de eilanden in de Cariben, waaronder
Saba en Sint Maarten. In beelden van hoe de wereld er uit zou kunnen zien, komt
dat in ieder geval voor: geen geweld meer, naast geen ziekten, geen honger en
geen pijn. Ons leven in al zijn facetten doet verlangen naar meer. En de
bijbelverhalen doen ons geloven in meer.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Wat is dat meer dan?</b> </div>
<div class="MsoNormal">
Maar wat is dat meer dan? En wat kunnen we ermee? In het
verhaal van Elisa wordt het heel concreet voorgesteld. En tegelijkertijd tart
het onze verbeelding. Als de bediende van Elisa de Arameeëse strijders zit
aankomen en hij in paniek naar Elisa toe rent, zegt Elisa: 'Wees niet bang. Wij
zijn met meer dan zij.' Dat klinkt volstrekt onredelijk. Hoezo, tel eens man
met hoeveel wij zijn. We gaan ten onder in het geweld. Hoezo, kun je in meer
geloven als niets in het leven daar aanleiding toe geeft, of de hoop wel erg
ver te zoeken is?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En toen bad Elisa: ‘HEER, open zijn ogen en laat het hem
zien.’ Wat dan? Wat moet je zien dan? Wat valt er te zien dan? En toen opende
de HEER El<u>i</u>sa’s knecht de ogen, en toen zag hij dat de heuvels vol
stonden met paarden en wagens van vuur, die Elisa omringden... Kun je dat
geloven? Kun je dat geloven in een conflict, waarin je het onderspit dreigt te
delven, of waarin talloze onschuldige slachtoffers vallen? Kun je geloven dat
je met meer bent?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het gaat zelfs nog verder. Waar Elisa's knecht de ogen
worden geopend, worden die van de Arameeëse strijders gesloten. Toen zei Elisa
tegen de strijders die naar hem op zoek waren: '‘U bent verkeerd. Dit is niet
de stad waar u zijn moet. Volg mij, dan zal ik u de weg wijzen naar de man die
u zoekt.’ Hij leidde hen naar Samar<u>i</u>a, <sup>20</sup>en daar
aangekomen bad hij: ‘HEER, open hun ogen en laat hen weer zien.’ De HEER
opende hun de ogen, en toen zagen ze dat ze zich midden in Samar<u>i</u>a
bevonden.'</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Een onverwachte wending</b></div>
<div class="MsoNormal">
Gewonnen! zou je denken. Maar het verhaal neemt een
onverwachte wending. 'Toen de koning van <u>I</u>sraël de Aram<u>ee</u>ërs
zag, vroeg hij aan El<u>i</u>sa: ‘Wat vindt u, vader? Zal ik ze
doden?’ ‘Nee,’ antwoordde El<u>i</u>sa, ‘dood hen niet. Hebt u ze soms
met uw eigen wapens krijgsgevangen gemaakt, dat u hen zou doden? Zet hun een
maaltijd voor, zodat ze kunnen eten en drinken, en laat hen teruggaan naar hun
heer.’' En door dat te doen vielen de Arameeërs Israël hierna niet meer binnen.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Meer neutraliseren, erboven staan</b></div>
<div class="MsoNormal">
Wat gebeurt hier? Het conflict dat hier bestaat tussen twee
volken wordt volstrekt geneutraliseerd. De wapens worden uit de handen
geslagen. Bestek voor een maaltijd komt er voor in de plaats. Of misschien
mochten ze zelfs met hun blote handen eten. Hier wordt vrede gesticht. Niet als
uitkomst van een door een van de partijen verloren en een door de andere partij
gewonnen strijd. Hier wordt een conflict overstegen. En hier geldt een oude
voetbalwijsheid: je ziet het pas als je het ziet. Mensen zijn vaak blind in
conflicten. Geloof kan de ogen openen dat er meer is.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Naïef of reëel?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Is dat niet erg naïef? Dat is nog maar de vraag. Kijk naar
de situatie in Noord-Korea. Een gespannen situatie waarbij je niet te gauw moet
denken: ga maar rustig slapen. Het lijkt ver weg, en dus ook een ver van ons
bed show, maar het is dichterbij dan je denkt. De wapens zijn overweldigend. En
wat moet je dan? Misschien eerst maar eens het conflict neutraliseren. Hoe weet
ik ook niet, maar het betekent in ieder geval stoppen met strijdtaal, en
misschien eens gaan praten en samen eten. Want wat is het alternatief? Je kunt
wel zeggen: theedrinken is voor watjes. Maar wat dan? Bommen op Pyong-Yang en
daarna een tegenbom op Seoul? Met alle gevolgen van dien? Een wereldoorlog op
een continent dat nog maar 70 jaar geleden zo geleden heeft onder wederzijds
geweld?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Geloven in meer kan de moed geven om conflicten te
overstijgen en te zoeken naar oplossingen. Wat is de wereld wijzer geworden van
ingrijpen in Irak en Afghanistan? Waarbij ik niet zeg dat we dat niet hadden
moeten doen; dat weet ik niet. Ik weet alleen wel dat het ook niks heeft
opgelost.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het verhaal van Elisa kreeg ik cadeau van mijn oom Arie, die
dit verhaal naliet toen hij overleed deze zomer. Hij was een pacifist. En had
nog rondgelopen met een button 'ban de bom!' Hij was niet zo'n actievoerder,
maar hier stond hij voor op. En hij was ook wel een realist: soms moet je wat
doen. Maar dat is dan niet het einde van het verhaal, maar het begin. Dan moet
je er iets mee. Anders krijg je hooguit een gewapende vrede.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Er is meer</b></div>
<div class="MsoNormal">
Want er is meer. Meer om op te vertrouwen, meer om op te
hopen, meer om lief te hebben, meer om voor te gaan, meer om in te geloven.
Geldt dat nou ook voor al die andere dingen die we noemden die het leven minder
mooi maken? Hoe kun je geloven in meer als het minder voelt? Dat zicht biedt
geloven. Hoe moeilijk soms ook. En net als in de situatie van Elisa geeft
geloof de kracht om ergens boven te staan. Verhalen als deze willen de moed
geven om niet te blijven bij hoe het is, maar proberen te zien dat er meer is.
Meer om op te vertrouwen, meer om op te hopen, meer om lief te hebben, meer om
voor te gaan, meer om in te geloven.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Hier blijft het niet bij</b></div>
Want hier blijft het niet bij. Daar eindigt de bijbel ook
mee. Met een visioen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want eens zal
het mindere voorbij zijn. En dat is niet een vooruitzicht waar we nu maar mee
genoegen moeten nemen - stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw. Het is een
vooruitzicht om hier al te zien dat er meer is en dat er meer kan zijn. Je ziet
het pas als je het ziet. Maar geloof kan je ogen openen. Blijf eraan proeven,
dan zal het smaken naar meer.</div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-73079016982546299272017-09-03T12:00:00.000+02:002017-09-03T12:00:25.219+02:00Waarom is je talent zo belangrijk? Preek 27-08-2017 Waalwijk (Trust in Unity)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-lEPwIfLSSsE/WagETUhgiEI/AAAAAAAAEnA/m24edv4-WxclTBNz_mT4HiEZ95dpNkHeQCEwYBhgL/s1600/preek%2B17%2B08%2B27%2BTrust%2Bin%2BUnity.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="122" data-original-width="367" height="106" src="https://4.bp.blogspot.com/-lEPwIfLSSsE/WagETUhgiEI/AAAAAAAAEnA/m24edv4-WxclTBNz_mT4HiEZ95dpNkHeQCEwYBhgL/s320/preek%2B17%2B08%2B27%2BTrust%2Bin%2BUnity.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Waarom is het zo
belangrijk dat jongeren hun talenten kunnen ontwikkelen? En waarom is het zo
belangrijk dat we <a href="http://www.trustinunity.com/">Trust in Unity</a>
steunen om dat mogelijk te maken in Ghana? Met die vraag ben ik gaan
kennismaken met de mensen achter Trust in Unity. Ik kon natuurlijk mijn eigen
antwoorden bedenken op die vragen, maar ik was zo benieuwd naar de antwoorden
van de mensen zelf. Ik was benieuwd naar hun motivatie, naar hun verhaal. Want
er zijn goede doelen te over. En waarom spreekt dit doel ons dan aan? Als we er
in een kerkdienst aandacht aan besteden, dan gaat het om geloof. Hoe spreekt
dit doel ons aan in ons geloof? Hoe inspireert het ons, om niet alleen dit doel
te steunen, maar er zelf ook in ons geloof gesterkt door te worden? Hoe leren
we hierin iets over God?</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Hoe speelt geloof een rol bij Trust in Unity?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Trust in Unity
is geen christelijke stichting in naam. Hun motivatie is dat wel te noemen. Geloof
speelt in de gesprekken tussen de oprichters een grote rol. Eén van de Ghanese
oprichters heeft dominee kunnen worden door steun van anderen in zijn
opleiding. En de kerk in Ghana speelt ook een grote rol, ook voor de
Nederlandse Femke Joy, de Nederlandse oprichtster. </div>
<a name='more'></a>Over die kerk zongen we in
de eerste psalm: Hoe lieflijk, hoe goed is mij, Heer/het huis waar Gij uw naam
en eer/hebt laten wonen bij de mensen./Hoe brand ik van verlangen om/te komen
in uw heiligdom. Het is een behoorlijk hoogdravende psalm. En ik betwijfel of
we allemaal die motivatie voelen als we naar de kerk mogen of moeten. In Ghana
naar de kerk gaan is echter een feest, zo vertelde Femke. De kerk is daar één
grote familie. En je hoort er meteen bij als je daar komt. Het is een open kerk,
letterlijk, anders is het veel te warm. Maar je hoort er meteen bij. De
dragende grond van die familie is het geloof. Hun geloof verbindt hen aan
elkaar. Daarom zijn ze samen. En: dragen ze zorg voor elkaar. Als iemand
problemen heeft, dan zorgen ze voor hulp aan elkaar. In vroeger tijden wilden
in onze kerken mensen nog wel eens elkaar helpen bij onverzekerd onheil, en
vonden ze enveloppen in hun brievenbus. De gemeenschap droeg zorg voor elkaar.
Nu zijn we solistischer geworden, meer op onszelf. We verzekeren onszelf. Dat
is onze eigen verantwoordelijkheid. En dat is niet per definitie verkeerd. Zelf
doen is goed, maar je wordt ook sneller aan je eigen lot overgelaten. Daar in
Ghana is het anders. In die kerk leeft men van het geloof dat het goed is om
voor elkaar in te staan als je in de problemen komt. En zo ervoer oprichter
Kwarteng hoe zijn vader voor veel kinderen de scholing betaalde, waardoor ze
het zelf krap hadden. Zo ervoer oprichter Bernard hoe is het dat anderen hem in
staat stelden dominee te worden. En ook de Nederlandse Femke Joy ervoer wat het
betekende voor haar dat haar oma haar opleiding betaalde. Natuurlijk is het
fijn en mooi dat Kwarteng, Bernard en Femke Joy daardoor hebben kunnen gaan
doen wat ze wilden, maar waarom is dat zo belangrijk? Waarom is het zo
belangrijk dat mensen hun talenten kunnen ontwikkelen? En wat leert ons dat
over God?<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>1. God heeft een doel met je leven</b></div>
<div class="MsoNormal">
Femke Joy kon
mooi vertellen over haar gesprekken met Kwarteng en Bernard, waarin geloof ook
belangrijk is. Dat geloof drijft hen in het werk dat ze voor de stichting doen.
Waarom is het zo belangrijk dat mensen hun talenten kunnen ontwikkelen?
Allereerst: We zijn hier allemaal met een doel. God heeft met ons een plan, een
doel voor ogen met ons leven. Nou krijg ik zelf altijd een beetje de kriebels
daarbij. Want het klinkt zo voorgeprogrammeerd. Alsof God ons hele leven
uitstippelt. Maar volgens mij is dat niet de essentie daarvan. Dat we hier
allemaal zijn met een doel betekent dat er voor ons allemaal een weg is waarop
we ons leven kunnen leven. Er is voor ons allemaal een zinvolle invulling van
ons leven. Dat is een doel op zich. De Bijbel spreekt niet zozeer over
einddoelen. De weg zelf is het doel. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>2. Daarvoor geeft hij ons talenten</b></div>
<div class="MsoNormal">
Om op die weg
ons leven een zinvolle invulling te geven hebben we talenten gekregen van God. Want
dat kunnen we niet zomaar. We hebben allemaal talenten gekregen. Allemaal
verschillende. En hoe helpen die talenten nou met het verwezenlijken van het
doel van je leven? Nou, niet per se, omdat ze je een dikke auto en een groot
huis beloven. Dat is ook niet het doel dat God met je voor ogen heeft, het plan
dat Hij met je heeft. Het is mooi meegenomen, zeker, maar ook niet meer dan
dat: mooi meegenomen onderweg. Talenten zijn geen middel voor een ander doel.
Talenten zijn een manier om de mens te worden die God voor ogen had toen hij
jou schiep. Je wordt toch doodongelukkig als je jarenlang zwoegt in een studie
waarmee je later veel geld kunt verdienen, maar die je eigenlijk helemaal niet
ligt? Zoek alsjeblieft waar je talenten liggen. Niet om veel geld te verdienen,
maar om een mooi mens te worden. Het mens dat God voor jou voor ogen had. En
echt, God geeft jou het talent waarmee jij iets kunt doen dat je ligt, waar je
passie voor voelt, waarbij je voelt: ja, ik leef! En dat die ander veel sneller
carrière maakt, met leaseauto, of veel meer 'succes' heeft boeit dan toch niet?
Als jij maar leeft! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Niet alleen voor jezelf, maar ook voor God en de mensen om je heen</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
God geeft jou
het talent om een mooi mens te worden en een goed leven te leiden. En ja, daar
hoort dan ook een zekere welvaart bij, daar is niets mis mee. Als je je maar
steeds herinnert waarom je talenten kreeg: God heeft een doel met je leven, en
daarvoor heb je talenten gekregen. Je talent wijst dus altijd terug naar God.
En God wijst altijd naar de mensen om je heen. Want samen krijgen we de
talenten om van deze wereld een mooie wereld te maken. God is de beste Human
Resourch Manager. Hij weet wat er nodig is. En soms staan we wel eens aan de
balie van zijn uitzendbureau, voor ons werk, of voor de kerk, en zeggen: we
hebben eigenlijk meer van deze en die talenten nodig. Ga dan eerst maar eens
kijken of iedereen wel op zijn plaats is, en het werk doet waar hij passie voor
heeft, én: of God hetzelfde voor ogen heeft met de wereld en de kerk als jij. Ik
geloof met alle teksten in de bijbel over gaven in mijn achterhoofd, dat God
ons alle talenten geeft die we nodig hebben. En dat als wij denken dat dat niet
zo is, dat iets zegt over ons plan en niet over Gods plan. In Gods plan kan
iedereen met zijn talent de plek krijgen om die met passie te ontplooien.
Passie geeft meer energie dan het kost, en is een teken dat je op de goede weg
bent. Dus als je een opleiding moet kiezen, of een andere baan of taak
overweegt, vraag je dan altijd af waar je hart ligt. Waar je hart ligt, ligt je
doel, de weg die God met je op het oog heeft. En het is niet egoïstisch als je
je hart volgt. Onze talenten verwijzen altijd naar het totaal aan talenten dat
God geeft. En die zijn genoeg om hier een mooie wereld en een mooie kerk van te
maken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>3. En dan zou het vreselijk zonde zijn als je door geldgebrek je talenten niet zou kunnen ontwikkelen</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Maar dan voel je
natuurlijk ook aan dat het dan vreselijk zonde zou zijn als iemand zijn
talenten niet kan ontwikkelen, omdat er geen geld is voor een opleiding. En ook
echt zonde: dat gaat in tegen wat God met ons leven op het oog heeft. Dan zul
je via allerlei ongeschoolde baantjes misschien best nog wel in je
levensonderhoud kunnen voorzien. Maar God heeft meer voor ons in petto. En de
wereld wordt er ook mooier van als iedereen zijn talenten kan ontwikkelen. En
nogmaals: talenten hebben we niet allemaal ieder voor zich, en God voor ons
allen. Al onze talenten maken samen een mooie wereld, een mooie kerk. Dus moet
alles ons eraan gelegen zijn dat iedereen zijn talenten kan ontwikkelen. Dat
doen we niet berekenend, maar uit liefde. Liefde leidt ons naar waar ieders
hart ligt. In die liefde kunnen we helpen talenten te zoeken, en helpen met de
opleiding, die nodig is om die te ontwikkelen. In die liefde kunnen we ook in
de kerk zoeken waar je talenten liggen, waar je hart ligt. Daar wordt de wereld
mooier van. Daar wordt de kerk mooier van. Gods wereld, Gods kerk. Dat die door
liefde voor ieders talenten mag worden verenigd.<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-12034928719296853942017-08-31T14:36:00.000+02:002017-08-31T14:36:02.724+02:00Hoe kun je met geld omgaan? Preek Tilburg 13-08-2017 en Waspik 20-08-2017<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-ydXyBNHzCzM/Waf_-47JXEI/AAAAAAAAEm0/1YmpP1NSBZoETaEfyz-f8bldKt60VRPbwCLcBGAs/s1600/preek%2B17%2B08%2B13%2Bfoto%2BTax%2BCredit.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1377" data-original-width="1600" height="275" src="https://3.bp.blogspot.com/-ydXyBNHzCzM/Waf_-47JXEI/AAAAAAAAEm0/1YmpP1NSBZoETaEfyz-f8bldKt60VRPbwCLcBGAs/s320/preek%2B17%2B08%2B13%2Bfoto%2BTax%2BCredit.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Tax Credit (Flickr.com)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<b>Het gebeurde
nogal eens in schoolvakanties dat ik achter mijn vaders bureau mocht gaan
zitten. En dat ik dan de collecten van de kerk mocht tellen. Er waren blijkbaar
nog geen telmachines. En de collecten werden kennelijk niet geteld na de
kerkdienst, maar bij een kerkrentmeester, of toentertijd de kerkvoogd, thuis.
Op dat grote bureau kon je goed de stuivers, dubbeltjes, kwartjes, guldens,
rijkdaalders en daarna ook de vijfguldenmunten per 10 neerleggen. En als het er
minder waren leerde je gaandeweg de tafels van 25 cent en tweeëneenhalve gulden
erbij. Daarna moest ik van mijn ouders wel altijd even mijn handen wassen. Geld
was kennelijk ook vies...</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
'Maak vrienden met
behulp van de valse mammon'; dat is het kernvers van vandaag. Die overbekende
uitspraak van Jezus laat zien hoe dubbel we vanuit ons geloof tegenover geld
staan. Aan de ene kant is geld iets waar we van willen genieten dat we er de
beschikking over hebben en is het iets dat we voor iets goeds willen kunnen
gebruiken. De tekst uit Jeremia laat ook zien dat handel, het kunnen kopen van
een akker, ook teken is van vrede; dat het goed gaat met een land. Aan de
andere kant ziet er toch ook een luchtje aan, stinkt het. Met de bijbel in de
hand kom je er ook niet zo goed uit hoe we rijkdom moeten waarderen. Rijkdom is
niet fout. Het geeft ook een verantwoordelijkheid, ja. Maar het verschil tussen
rijk en arm moet ook niet uit de hand lopen. En als je de verschillende
heiligen uit de geloofstraditie ziet, dan lijkt er in armoede ook een zeker
ideaal te zitten. Jezus' uitspraak 'Maak vrienden met behulp van de valse
mammon' roept dan ook de vraag op: Hoe kunnen we met geld omgaan?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Enkele voorbeelden; waarvan?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Een uitspraak
van Jezus als deze loopt altijd het gevaar dat we hem op zichzelf nemen, en dat
hij een eigen leven gaat leiden. Daarom is het goed om even wat breder in de
evangelielezing te kijken. </div>
<a name='more'></a>Hoe komt Jezus tot deze uitspraak? We worden echter
meteen verder terugverwezen in het evangelie, omdat in het eerste vers staat:
'Hij richtte zich ook tot zijn leerlingen'. Dat ene woordje 'ook' verraadt dat
Jezus meer aan het zeggen was. En ook daar moeten we even naar kijken. U zult
aan mij gaan merken dat ik het heel belangrijk vindt om altijd te kijken in
welk bredere verband een bijbeltekst staat. Zeker een zorgvuldige compositie
als een evangelie bestaat niet uit losse fragmentjes, maar uit een samengesteld
geheel. Zo kan ook een in verschillende evangeliën terugkerend verhaal een
ander accent of een andere lading krijgen in een ander evangelie. Door het
bredere verband waar het in staat. Willen we werkelijk iets nieuws ontdekken in
de bijbel, dan moeten we breder kijken, en niet denken dat we het al bij eerste
lezing van een fragment snappen.<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat Jezus zich
ook tot zijn leerlingen richt, vertaalt de Bijbel in Gewone Taal als volgt:
'Jezus gaf de leerlingen nog een voorbeeld.' Nu ben ik altijd heel voorzichtig
in het gebruik van de Bijbel in Gewone Taal voor een preek, want er zit een
heel denkwereld achter, die je zo één twee drie niet meekrijgt. Maar bij
zorgvuldige bestudering van de tekst levert de Bijbel in Gewone Taal hier wel
een knap staaltje vertelwerk. Het verbindt de tekst met wat hiervoor gebeurt.
Jezus geeft een aantal 'voorbeelden'. Maar waarvan? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Waarvan geeft Jezus voorbeelden?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Daarvoor moeten
we terug naar het begin van hoofdstuk 15. Bij mij zul je het fijn gaan vinden
om mee te lezen in je eigen bijbel, want dan zou je nu met me mee kunnen lezen
wat er staat aan het begin van hoofdstuk 15: "Alle tollenaars en zondaars
kwamen hem opzoeken om naar hem te luisteren. Maar zowel de Farizeeën als de
schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: 'Die man ontvangt zondaars en
tollenaars en eet met hen.' Jezus vertelde hen toen deze gelijkenis." En
dan volgen er drie gelijkenissen. Kennelijk wil Jezus in een beeldverhaal hen
iets voorstellen. Inderdaad, voorbeelden. Maar nogmaals, waarvan?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Verloren en teruggevonden</b></div>
<div class="MsoNormal">
Het eerste
verhaal is het verhaal van het ene schaap dat verloren is geraakt, waarna de
schapenhoeder de overige <st1:metricconverter productid="99 in" w:st="on">99 in</st1:metricconverter>
de woestijn achterlaat om het ene te zoeken. Het tweede verhaal gaat over de
vrouw die 10 drachmen heeft en er één verliest, en alles op alles zet om die
ene te vinden. En het derde verhaal is het verhaal van de verloren zoon, die de
vader met open armen ontvangt. En al deze drie verhalen hebben een terugkerend
refrein: deel in mijn vreugde, vier met mij feest, want ik was het of hem
kwijt, en ik heb hem weer gevonden of terug.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Even scherp: zijn ze het wel waard, al die moeite?</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Jezus geeft hier
drie overbekende voorbeelden. Het nadeel van overbekende voorbeelden is dat je
de scherpte niet meer voelt. Ja natuurlijk ga je naar dat ene schaap op zoek.
Ja, is dat zo? Die andere 99 blijven achter in de woestijn hoor. Oud-minister
Donner, wie weet zien we die ook nog als informateur terug als deze informatie
niet gaat lukken, zei ooit: ‘Christelijke verantwoordelijkheid is om het
verloren schaap te zoeken. Publieke verantwoordelijkheid is eerst te zorgen dat
de 99 andere schapen veilig thuiskomen.’ Dat geeft aan dat het helemaal niet zo
vanzelfsprekend is om dat ene schaap te gaan zoeken. En ook bij die vrouw die
die ene drachme zoekt, mag je best denken: kijk wat je al hebt. Is die ene
teruggevonden drachme nu reden om een feest te geven. En dat met die verloren
zoon... Ja, schitterend hoor, maar voel je ook hoezeer die zoon er een zooitje
van gemaakt heeft? Eigenlijk letterlijk alle krediet verloren heeft? Is hij het
nog waard? En dat geld eigenlijk voor alle drie de voorbeelden. Is dat verloren
schaap, is die verloren drachme, is die verloren zoon het eigenlijk wel waard? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Het is wel verloren</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Herinner je nog
waarvan Jezus voorbeelden aan het geven is? Hij ontvangt zondaars en tollenaars
en eet met hen. Dat gaat dus over de mensen die zijn afgeschreven, die als
verloren worden beschouwd. Dus dat verloren schaap is een zwart schaap. Die
verloren drachme stinkt, en die verloren zoon waarschijnlijk na al dat varkens
hoeden nog meer. En Jezus laat zien hoe hij, hoe God, met afgeschreven mensen,
met verloren mensen wil omgaan. En dat terugvinden wil hij vieren, want eerst
was het verloren, en nu is het teruggevonden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Ook de rentmeester raakt verloren; maar waarom prijst Jezus hem?</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En dan richt
Jezus zich ook tot de leerlingen. Hij geeft nog een voorbeeld. Hiervan dus, van
hoe je met het verlorene, met de verloren mensen omgaat. En die rentmeester
past wel in het plaatje van een verloren mens. Iemand die niet populair is
onder de mensen, omdat hij op een buitengewoon immorele manier met het geld van
zijn heer lijkt om te gaan. Slim is het zeker wat hij doet. Voordat hij zijn
baantje verliest, maakt hij zich nog even snel vrienden met dat geld, door
schulden kwijt te schelden. Zodat hij tenminste vrienden overhoudt die hem
thuis willen ontvangen. En dat is precies waar Jezus hem in prijst... <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat moet
schuren, want het gaat in tegen hoe we vinden dat je met geld moet omgaan. En
in de ogen van de wereld en de omstanders van Jezus is dit slecht. Zoals
nergens in de eerder voorbeelden Jezus zal zeggen dat het verloren schaap, de
verloren drachme en de verloren zoon niet verloren zijn, zo zal hij dat ook
niet van de rentmeester zeggen. Nee, hij ontvangt geen zondaars en tollenaars
omdat hij het zulke toffe gasten vindt. Er is wat mee. Hij zegt niet voor
niets: 'Er heerst ook vreugde onder de engelen van God over één zondaar die tot
inkeer komt.' Maar behalve zoeken en terugvinden, zoals in de eerste drie
voorbeelden, kunnen we van die zondaars kennelijk ook wat van leren; hier bij
de rentmeester.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Drie dingen die we van de rentmeester kunnen leren</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Jezus zegt:
"Maak vrienden met behulp van de oneerlijke mammon, opdat jullie in de
eeuwige tenten worden opgenomen wanneer de mammon er niet meer is." Daarin
zegt Jezus drie dingen over hoe we kunnen omgaan met geld.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Handel alsof het van iemand anders is</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het eerste is:
handel met geld alsof het van iemand anders is. Immers: maak vrienden <i>met behulp van</i> de oneerlijke mammon. Het
geld was niet van de rentmeester, maar van zijn heer. En zo moeten wij er ook
mee omgaan. Ga ermee om alsof het van iemand anders is. Misschien wel hierom:
dan ga je er minder op zitten, en doe je er wat mee. Hoe meer je voelt dat geld
van jou is, hoe minder je ermee wilt doen. Dan moet het meer en meer en meer
worden. Nee, handel met geld alsof het van iemand anders is. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>en waar je geen recht op hebt; het is niet van jou</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het tweede is:
de mammon is oneerlijk. Dat vroeg wat woordstudie. Het woord oneerlijk betekent
'niet verdiend', 'niet terecht'. Het komt je dus niet toe. Je hebt er geen
recht op. Mensen zeggen wel eens over hun salaris: ik verdien wel meer, maar ik
krijg het niet. Nou, zo oneerlijk als dat voelt, zo is het geld, de mammon ook.
Het staat in het vervolg dan ook tegenover elkaar: "Wie betrouwbaar is in
het geringste, is ook betrouwbaar als het om veel gaat, en wie oneerlijk is in
het geringste is ook oneerlijk als het om veel gaat." Betrouwbaar ben je
bij iets dat van iemand anders is. Dan ga je betrouwbaar met iets van iemand
om. Ben je oneerlijk, dan ga je op een manier met iets van iemand anders om,
die je niet toekomt, waar je geen recht op hebt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dus: 'Maak
vrienden met behulp van de oneerlijke mammon' betekent: ga om met geld alsof
het van iemand anders is en waar je geen recht op hebt, en maak daar vrienden
mee. Op geen enkele manier is het je bezit, maar maak er gebruik van.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>en blijf er niet aan hangen; gebruik het</b></div>
<div class="MsoNormal">
En Jezus voegt
daar een derde aanwijzing aan toe: 'opdat jullie in de eeuwige tenten worden
opgenomen wanneer de mammon er niet meer is.' Met andere woorden: geld houd je
niet voor eeuwig. Dat verdwijnt. Blijf er dus niet aan hangen. Gebruik het.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Gebruik het, maar laat het ook niet te snel verloren gaan</b></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Hoe kun je met
geld omgaan? Misschien wel vanuit Jezus' laatste conclusie: je kunt geen twee
heren dienen. Behandel geld als iets dat niet van jou is, waar je geen recht op
hebt, dat dus geen bezit is. Maak er vrienden mee, ook al is het niet van jou.
En hang er niet aan, want het zal er eens niet meer zijn. Als je zo leeft, zul
je het langer uithouden dan het geld. Doe jezelf daarin dan ook niet tekort;
laat het ook maar niet te snel verloren gaan.<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-81789296508809325042017-08-07T12:16:00.003+02:002017-08-07T12:16:40.036+02:00Hoe kom je op adem? Preek Waalwijk 16-07-2017 en Hilvarenbeek 06-08-2017<div class="MsoNormal">
<u>Tekst: <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Exodus%2012:%2029-39">Exodus 12: 29-39</a>
en <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/Johannes%206:%201-13">Johannes
6: 1-13</a><o:p></o:p></u></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-wpCv37hyzSw/WYg9XY-MImI/AAAAAAAAEis/QgDBBl4Mw7ItZVB8uIl03bcObC_0AuHvgCLcBGAs/s1600/Preek%2B17%2B07%2B16%2Bfoto%2BMartha%2BSoukup.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="640" height="245" src="https://3.bp.blogspot.com/-wpCv37hyzSw/WYg9XY-MImI/AAAAAAAAEis/QgDBBl4Mw7ItZVB8uIl03bcObC_0AuHvgCLcBGAs/s320/Preek%2B17%2B07%2B16%2Bfoto%2BMartha%2BSoukup.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Martha Soukup (flickr.com)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>Na een intensief
jaar is de zomer een welkome gelegenheid om op adem te komen. Onze levens zijn
vol en druk. Met ons gezinsleven, en school, sporten, werken, en alle zorg
daarin. Het vergt behoorlijk wat behendigheid om alle ballen in de lucht te
houden. Dan zijn er ook nog alle relaties die je wilt onderhouden met familie
en vrienden. In het werk is de crisis voorbij, zo lijkt het. Maar ik krijg soms
de indruk dat de echte crisis nog moet komen. Wat wordt er veel van mensen
gevraagd. Nog meer dan daarvoor. En wat vragen we ook veel van onszelf. In ons
gezin, onze familie, in ons werk, en in de kerk. Soms vraag ik me wel eens af:
wie of wat zit er ons toch zo op de hielen? Waar willen we aan ontsnappen?
Misschien zelfs: waar zijn we bang voor?</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Waar zijn we bang voor?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Die vraag komt
bij me op als ik het volk Israël zie vluchten uit Egypte. We hebben het vaak
over een bevrijding. En dat is ook zo. Het is een bevrijding uit een
slavenbestaan. Maar die bevrijding wordt voorafgegaan door een vlucht. Uit een
angstland. Want zo noemt Israël Egypte: angstland. Land waarin je bang bent
voor wat er gaat komen. Land waarin je geen eigen wil hebt. En de vlucht is
eigenlijk ook geen keuze. Het volk wordt weggestuurd. Na die vreselijke plaag,
waarin de eerstgeboren kinderen van de Egyptenaren worden gedood, jagen de
Egyptenaren het volk Israël het land uit. 'Wegwezen, anders gaan wij straks ook
dood.' De vlucht is geen keuze. Blijven is erger. Ze moeten door. Vandaar mijn
vraag: als we vinden dat we doormoeten, waar zijn we bang voor?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Waar is je haast een vlucht van?</b></o:p></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
Het brood dat
het volk Israël moet maken op de vlucht is een illustratie van die vlucht. Het
moet brood zijn zonder zuurdesem. Zuurdesem heeft dezelfde werking als gist. En
gist brengt door een chemisch proces van het omzetten van suiker lucht in het
brood. Alleen, daar is tijd voor nodig. Dat moet je niet te snel willen laten
gebeuren. Dat heeft zijn tijd nodig. En die tijd is er niet in de voorbereiding
op de vlucht. Er is eigenlijk geen voorbereiding mogelijk. Neem mee wat je mee
kunt nemen, nu, en vlucht! Het ongerezen deeg is zelfs het enige voedsel dat ze
mee kunnen nemen. Al het andere vergt bereiding, en daar is geen tijd voor.
Wegwezen! Voor het te laat is.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Hoe kom je op de vlucht op adem?</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe kom je op de
vlucht op adem, als zelfs in je brood geen lucht zit? De bevrijding voor het
volk Israël komt er pas bij de doortocht door de Schelfzee, die zich opent voor
het volk, en zich weer sluit als de Egyptenaren hen achterna willen komen. Dan
zijn ze verlost van wie hen op de hielen zitten. Maar hoe raken wij verlost van
wie of wat ons op de hielen zit? Hoe komen wij op adem als we in een bijna
voortdurende vluchtmodus leven, waarin wat zich vandaag aandient, eigenlijk
gisteren af had moeten zijn? Waarin we op meerdere schaakborden tegelijk moeten
schaken, én alert moeten blijven wat er op al die schaakborden gebeurt?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Brood met meer</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Om daar een
antwoord op te vinden schakelen we naar een ander broodverhaal. En bij Jezus is
er niet eens voldoende brood, ondanks dat het gerezen brood lijkt te zijn. Of
zou het dat niet zijn, omdat het kort voor het Joodse Pesachfeest is, het feest
van het Ongerezen Brood? Daar kunnen we van alles bij bedenken, zonder dat we
het precies weten. Wat we wel weten is dat er niet voldoende brood is. Dat wil zeggen: in de ogen van de leerlingen.
In onze ogen. Een flinke investering zou niet eens zoden aan de dijk zetten, en
iedereen maar een klein stukje brood geven. Maar een kind biedt uitkomst. Vijf
broden en twee vissen. Vijf plus twee is zeven, en dat is genoeg. En er blijven
aan het eind 12 manden brood over, zoveel als er stammen van Israël zijn. Maar
hoe dan? Hoe komt er zoveel lucht in het brood, dat het voor iedereen voldoende
is? Hoe komt iedereen op adem?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Jezus nam de tijd</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Er was iets wel,
wat er bij het brood op de vlucht niet was: tijd. Jezus nam de tijd. Daarom
liep het ook zo gigantisch uit dat het etenstijd werd. Jezus nam de tijd. Hij
had aandacht voor de mensen. En dat is volgens mij de sleutel om op adem te
komen. Aandacht geven. De leerlingen zien daarentegen een enorme klus voor
zich, die ook met een flinke investering nauwelijks tot een bevredigend einde
is te brengen. Je voelt de vermoeidheid bij voorbaat al. Daar schenkt Jezus
geen aandacht aan, maar wel aan de vijf broden en twee vissen van de jongen.
Vaak zeggen we bij dit verhaal: door te delen kun je vermenigvuldigen. Vandaag
zeg ik het concreter: wat je aandacht geeft, groeit. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Wat je aandacht geeft, groeit</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het is waar: wat
je aandacht geeft groeit. Positief, maar ook negatief. De leerlingen geven hun
aandacht aan de onmogelijke en nutteloze investering van het kopen van brood
voor alle mensen. En we zijn vaak geneigd om aandacht te geven aan negatieve
dingen. Aan dingen die niet lopen, dingen die niet goed gaan, mensen die
dwarszitten, iets dat anders loopt dan je zou willen, de tijd en de moeite die
iets kost. Pfff.... Slopend is dat. Voor jezelf, voor je werk, maar ook voor de
kerk. Wat je aandacht geeft groeit. Net als een selffulfilling prophecy: als je
er maar lang genoeg aandacht aan geeft aan wat je vreest dat er gaat gebeuren,
dan gáát het ook gebeuren. En dat heeft niets met de waarheid ervan te maken,
maar gewoon met waar je aandacht aan geeft. Zo zijn ook niet meteen al onze
negatieve gevoelens waar, hoeveel goede aanleiding er ook voor is. Wat we
aandacht geven groeit, en dan wordt het werkelijkheid. Dan ga je er vanzelf in
geloven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Geef aandacht niet aan wat niet goed gaat, maar aan wat je waardevol vindt</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Geef daarentegen
eens aandacht aan wat je waardevol vindt. Niet aan dat waarvan je vindt dat het
moet, of aan wat andere mensen vinden dat moet, maar aan die dingen die je
waardevol vindt. Daar zit een groot verschil tussen, en we verwarren ze nogal
eens met elkaar. Denk dan maar eens: zou ik het willen laten groeien of niet?
En als het antwoord nee is, omdat het al veel is, moeilijk is, zwaar is, of
negatief is, laat het dan niet groeien, en geef er minder aandacht aan. Dat
betekent niet dat je altijd maar positief moet blijven over alles, maar wel op
zoek moet gaan naar: en wat vind ik dan wel waardevol; wat zou ik willen laten
groeien? En daar moet je dan voor gaan. Geef er aandacht aan en laat het
groeien. Het gebeurt ook niet zomaar, dat het goede groeit. Je moet er echt
aandacht aan schenken. Dat betekent ook niet passief achteroverleunen en het
anderen laten doen, en als die het niet doen zeggen: zie je wel?!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Wat zou je willen laten groeien?</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Wat je aandacht
geeft groeit. Vraag jezelf af: wat zou ik willen laten groeien? Zo kom je op
adem. Door aan de goede waardevolle dingen aandacht te geven. Door tijd te
geven kan iets rijzen. Door aandacht te geven kan zich iets vermenigvuldigen.
Laat dat het goede zijn. Gebruik de zomer om te ontdekken of je met dat bezig
bent dat je wilt laten groeien. Voel de opluchting als je niet meer op de
vlucht hoeft te zijn met dingen die dringen en dwingen, maar brood kunt eten
met lucht, gerezen, gegroeid, met aandacht. Ga het negatieve niet uit de weg,
want dat kan ook een vlucht zijn, maar probeer te zoeken wat je wilt laten
groeien. En geef daar dan aandacht aan en ga ervoor!<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-56168823271372409702017-08-07T12:08:00.001+02:002017-08-07T12:08:37.485+02:00Intredepreek Tilburg 2 juli 2017: Hoe krijg je een band met elkaar via Jezus?<div class="MsoNormal">
<u>Tekst: <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV,BGT/Matt%2011">Mattheüs 11: 25-30</a><o:p></o:p></u></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Gda3BfRlCH0/WYg7SUMMzBI/AAAAAAAAEig/c7r1DfDKK1kUy0ltmEGFWtBaAs29BHrrACLcBGAs/s1600/DSC_0727.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-Gda3BfRlCH0/WYg7SUMMzBI/AAAAAAAAEig/c7r1DfDKK1kUy0ltmEGFWtBaAs29BHrrACLcBGAs/s320/DSC_0727.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Vandaag beginnen
we iets nieuws. Met dat ik vandaag intrede doe in deze gemeente, mag ik met u
werk gaan maken van een voornemen uit uw beleidsplan: om verbinding te zoeken
tussen onze kinderen, jongeren en de jonge gezinnen en hun leeftijdsgenoten. Het
is de groep die niet het sterkst vertegenwoordigd is op zondagmorgen. En dat is
voor wie er van hen wel zijn ook niet leuk. Hoezeer je ook een goede band kunt
hebben met gemeenteleden van andere generaties; het is ook zo belangrijk dat je
een verbinding kunt voelen met je leeftijdsgenoten. Die in dezelfde levensfase
zitten. Dezelfde dingen meemaken. Met dezelfde dingen bezig zijn. Dat je op
school zit. Toetsen moet maken. Lekker wilt voetballen. Een opleiding moet
kiezen. Je lichaam volwassen ziet worden, en nu jij nog. Een relatie zoekt,
krijgt of verliest. Je eerste baan krijgt of daarna een nieuwe stap overweegt.
Je eerste kind krijgt, of alweer de derde, en hoe hou je alle ballen in de
lucht? Je kinderen gaan puberen en voor allerlei keuzen komen te staan, waar
jij ze niet meer mee kunt helpen. Je ouders zorg nodig gaan hebben, of je
misschien zelfs al wees wordt.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Juist de
ongelijke vertegenwoordiging van de verschillende leeftijdsgroepen in de kerk
laat zien hoe belangrijk het is dat je mensen van je eigen generatie tegenkomt.
Het gaat er tenslotte om hoe het geloof verbinding krijgt met het leven dat je
leeft. Welke uitdagingen stelt dat leven? Welke vragen roept het op? Wat maak
je allemaal mee? Dat is per generatie verschillend. En dat is oké. Zoals jij
het leven van je kleine kinderen, je pubers, je volwassen kinderen of dat van je
ouders niet kunt leven, zo is dat ook andersom. Zij hoeven dan ook niet te
geloven zoals jij en andersom. Omdat hun leven anders is. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Waar draait het in geloven om?</b></o:p></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
Want bij geloven
draait het om die ene vraag: hoe kun je leven? Met als zijn belevenissen,
uitdagingen en vragen. En door te starten bij dat leven kunnen we verbinding
zoeken in geloof. Want alleen met het delen van ons leven zijn we er niet
natuurlijk. We zijn een geloofsgemeenschap. En we zoeken verbinding met elkaar
in geloof. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Waarin ligt de verbinding met elkaar in geloof?</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Waarin ligt die
verbinding in geloof dan? Met de Evangelielezing van vandaag zouden we kunnen
zeggen: die verbinding in de geloof ligt in Jezus. Ja, zul je zeggen, dat
klinkt mooi en vroom, maar hoe dan? Want geloven in Jezus is best moeilijk.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Wie mogen we verwachten?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Daar hadden de
mensen in de tijd van Jezus ook moeite mee. En voorafgaand aan de
Evangelielezing van vandaag is Jezus daarmee in een heuse <i>battle</i> verwikkeld. Allereerst gaat het erover wie Jezus nou
eigenlijk is. 'Bent u degene die komen zou of moeten wij een ander verwachten?'
vragen de mensen aan hem. We zongen het net ook in de psalm, 25b. 'Bent u
degene die komen zou of moeten wij een ander verwachten?' Dat is meer dan een
vraag van 'Bent u het of bent u het niet?' Want ze waren in verwachting van
iemand die komen zou. Dat had Johannes de Doper hen beloofd. Ze keken naar hem
uit. 'Mogen wij van u ons heil verwachten?' <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar ja, het is
wel een raar stel zo hoor, die Johannes de Doper en die Jezus. Johannes leeft
afgezonderd en houdt zich overal buiten. En Jezus eet juist met hoeren en
tollenaars. Jezus zegt daarover: 'Want toen Johannes kwam, en niet at en dronk,
zei men:"Hij is door een demon bezeten." Nu is de Mensenzoon gekomen,
hij eet en drinkt wel, en nu zegt men: "Kijk toch eens, wat een veelvraat,
wat een dronkaard, die vriend van tollenaars en zondaars."' Het was dus
bijna een ongelovige vraag: Bent ú het die komen zou?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En vervolgens
richt Jezus zich tot twee steden: Betsaïda en Kafarnaüm. Betsaïda was de stad
waar veel wonderen zijn gebeurd. Je zou zeggen: die moeten toch weten wie Jezus
is? Maar wonderen zonder geloof zijn ook maar trucjes, zoals er veel meer te
zien zijn in de wereld. Kafarnaüm was de stad waar Jezus na de verzoeking in de
woestijn is gaan wonen. Zijn woonplaats dus. Maar ook daar wordt hij om niet
nader genoemde reden herkent. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Alles hier, bij
Jezus en Johannes, en bij Betsaïda en Kafarnaüm draait er dus om of mensen het
wel wíllen zien wie Jezus is. Het antwoord is duidelijk: nee. Het gebeurt voor
hun ogen, ze zien hem en ze weten ervan, maar ze willen het niet zien.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Wie is Jezus voor ons?</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Bij ons is dat
wel anders: Jezus staat niet voor onze neus. We zien de wonderen niet. En hij
woont niet bij ons in de stad. We komen hem niet steeds tegen. Hij maakt niet
automatisch deel uit van ons leven. Dat vliegensvlugge leven met al zijn
uitdagingen en vragen. Hoe moeilijk is het niet om in Jezus te geloven? Of meer
nog: waarom zou je dat eigenlijk willen? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als we dat niet
duidelijk kunnen maken, waarom je eigenlijk in Jezus zou moeten willen geloven,
dan kunnen we wel lekker gaan werken aan verbinding binnen die leeftijdsgroepen,
maar die zien dan liever hun vrienden en familie, waar ze ook al zo weinig tijd
voor hebben. Waarom zou je elkaar willen opzoeken met Jezus al verbindende factor?
Waarom zou je eigenlijk willen geloven in Jezus?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mooi zoals Jezus
in de Evangelielezing van vandaag verder gaat: 'Ik loof u, Vader, Heer van
hemel en aarde'. Alsof hij daarmee zegt: wat mensen ook zeggen, en of ze u nu
willen zien of niet, u bent er toch wel! Met die bemoediging start hij. Ook
voor ons. Ook al lijkt het vaak minder te worden met kerk en geloof: God is er!
Heer van hemel en aarde is Hij. Daar kun je van wegkijken of om wat voor reden
dan ook niet zien, of niet voelen. Maar Hij is er.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En Jezus dankt
God, 'omdat u deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden,
maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld.' Die eenvoudige mensen, dat zijn,
als je goed naar het oorspronkelijke woord kijkt, mensen die nog wat te leren
hebben. Er wordt een zeldzaam woord voor kind gebruikt, dat wordt gebruikt in
relatie tot leren. Die volgens de Hebreeënbrief nog melk moeten drinken, en
geen vast voedsel moeten eten. Als een beeld voor leren.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Geloven is geen vast voedsel</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Als me iets
opvalt in gesprekken met jonge ouders en trouwens ook met ouderen, dan is het
wel dat geloven niet meer zo vast staat. Geen vast voedsel meer is. Wat je moet
of wat je kunt geloven. Wie heel veel bagage heeft meegekregen in een stevig
gelovige opvoeding kan juist ervaren dat die bagage het zicht belemmert of wat
je nog kunt geloven. Wie gewoon als vanzelfsprekend geloof heeft aangenomen en
daarmee op weg is gegaan kan ervaren dat je er soms zo weinig mee kan. Dat het
niet gaat over de dingen die je meemaakt en bezig houden. En dan is geloven moeilijk
en God ver weg. Hoe kan geloven weer concreet handen en voeten krijgen, landen
in ons leven, een gezicht krijgen?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>God liet zijn woorden vlees worden</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
God liet al die
woorden vlees worden, en een gezicht krijgen, in Jezus. Kwamen in het Oude
Testament woorden altijd tot uitdrukking in daden, konden woorden iets teweeg
brengen, en zat dat zelfs in de taal, waarin het woord <i>dabar</i> zowel woord als daad betekent; in het Nieuwe Testament voegt
God pas echt de daad bij het woord en worden zijn woorden vlees en bloed. En in
de raadselachtige woorden die Jezus spreekt over dat alles hem is toevertrouwd
door de Vader en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en alleen de Zoon
weet wie de Vader is, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren, wordt dit
bedoeld: Jezus is de selfie van God. Wil je weten wie God is, kijk dan naar
Jezus. Wil je weten hoe je in God kunt geloven, kijk naar Jezus. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Oké, maar wat
heb je daar dan aan? Waarom zou je dat willen zien? Dan zegt Jezus: 'Kom naar
mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie
rust geven. Neem míjn juk op je en leer van míj, want ik ben zachtmoedig,
geduldig, en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want
míjn juk is zacht, en míjn last is licht.' In alle uitdagingen, in alle vragen,
in alle ballen die in de lucht gehouden moeten worden, in alle druk en stress,
ligt onze rust in Jezus. Door van hem te leren, als een kind, over hoe je kunt
leven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Samen zoeken hoe je kunt leven, met Jezus</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Die zoektocht
wil ik met jullie aangaan. Hoe we met elkaar kunnen leren van Jezus hoe we
kunnen leven. Daarin wil ik graag jullie leren kennen, maar bovenal met jullie
Jezus beter leren kennen. Omdat ik geloof dat we bij hem rust kunnen vinden. We
een goed leven kunnen hebben. Met elkaar, en met dank aan God.<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-61361442046923499692017-08-07T12:01:00.002+02:002017-08-07T12:01:48.197+02:00Afscheidspreek Waalwijk 25 juni 2017: Hoe doe je het goed?<div class="MsoNormal">
<u>Tekst: <a href="https://www.debijbel.nl/bijbel/NBV/galaten%205:%201-6">Galaten 5: 1-6</a><o:p></o:p></u></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-C0aZny8PrAE/WYg5bmf5CeI/AAAAAAAAEiU/7IJO-bwmwvs8UhnxVF2lVplffgcWFZjCwCLcBGAs/s1600/IMG_4694.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://4.bp.blogspot.com/-C0aZny8PrAE/WYg5bmf5CeI/AAAAAAAAEiU/7IJO-bwmwvs8UhnxVF2lVplffgcWFZjCwCLcBGAs/s320/IMG_4694.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Geliefden van Christus,<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><o:p> </o:p> </b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zo sprak ik u
het grootste deel van de afgelopen twaalf jaar aan. Geliefden van Christus.
Want dat bent u: geliefden van Christus. Eigenlijk 'geliefden ín Christus',
naar de Engelse aanhef van preken die ik vaak was tegengekomen: Beloved in Jesus
Christ. In het Engels klinkt het vaak zoveel mooier. Zoals de oude Robert
Schuller vroeger zei aan het begin van de diensten van Hour of Power in de
Christal Cathedral: Jesus loves you, and so do I.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Want dat is het
begin. We zijn geliefd. En ook nog eens: in Christus. Wij hoeven niet als
eerste lief te hebben. En we hoeven ook niet als eerste wat te doen. We zijn
geliefd. In Christus. Dat klinkt mooi, maar wat betekent dat: in Christus
geliefd te zijn? En wat betekent dat voor ons leven? En voor wat we doen en
proberen te bereiken?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>De tekst koos mij</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Misschien is het
mooi om hierbij te vertellen dat ik niet de tekst van vandaag gekozen heb, maar
dat de tekst mij gekozen heeft. Dat klinkt heel zweverig realiseer ik me, maar
het is voor mij heel concreet. Velen van u weten dat ik van leesroosters hou.
Niet omdat ik niet kan kiezen, want ik heb een vrij sterke eigen wil, maar
omdat de bijbel iets aan mij, aan ons te vertellen heeft. En daar moet ik niet
altijd met mijn keuzen en voorkeuren tussen gaan zitten, om niet te horen wat
ik al weet en vindt. Een leesrooster kan, en ik zeg niet zal, maar kan je op
het spoor zetten van een tekst die je anders niet gepakt had. Omdat die om wat
voor reden niet binnen je bereik lag. Zo'n tekst kan je dan ook wel eens
helemaal niet liggen of zelfs tegenstaan, maar dan geldt het adagium van een
oude predikant: als een tekst je niet ligt, dan moet je anders gaan liggen.</div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Waar vinden we onze vrijheid in? In law-and-order?</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En zo kwam ik
vlak voor mijn laatste kerkenraadsvergadering in het rooster van Taizé uit bij
dit gedeelte uit de brief van Jezus' leerling Paulus aan de inwoners van
Galatië. En misschien denk je: waar gaat dit over? Wel of niet besneden worden
is niet een van de vragen in de voorbereiding op ons nieuwe beleidsplan, zullen
we maar zeggen. De discussie is wel helder: blijkbaar vindt een aantal
gelovigen het noodzakelijk om wel besneden te worden om bij Jezus te horen. Dat
besneden worden is iets dat hoort bij het Joodse geloof, waar ook Jezus in is
grootgebracht. Maar kennelijk is er voor Paulus echt een spreekwoordelijke knip
gemaakt met de komst van Jezus. Of eigenlijk: met het sterven en opstaan van
Jezus. Daarin is iets doorbroken, waardoor het niet meer van jezelf afhangt. Of
jij de wet volledig naleeft. Met alle regeltjes en subregeltjes van dien. Jouw
rechtvaardiging, of het goed met je is en tussen jou en God, is daar niet meer
van afhankelijk. Hoe zou dat ook moeten? We komen er een heel eind mee, maar
onze zekerheid vinden we er niet in. We gaan er steeds weer de mist mee in. En
regeltjes zijn er om omzeild te worden, in ons voordeel geïnterpreteerd te
worden, of om de mazen in de wet te vinden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Jezus maakt een
einde aan de onmogelijkheid om onze rechtvaardiging voor God en voor elkaar te
bereiken. Dat het goed met je is en tussen jou en God. Dat lukt ons niet zelf door
ons eigen onvermogen daarin te slagen. Kruis en opstanding laten zien dat waar
ons pogen om de liefde te leven letterlijk doodloopt, God zegt: en toch gaan we
door. Jezus leeft! We gaan door. God gaat door met ons. Het is goed.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Het is al goed</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat het goed is,
dat het ál goed is, geeft ons een enorme vrijheid om in te leven. Geen vrijheid
om alles in te doen wat God verboden heeft, maar wel om je niet meer geketend
te voelen door de plicht dat je het goed móet doen. En die druk ligt er in onze
tijd wel enorm op. Ja, we krijgen veel voor elkaar. Er wordt overal hard
gewerkt. En veel effort gestoken in het bouwen van netwerken. En in het
opbouwen en onderhouden van het gezin, en de zorg voor onze ouders en naasten.
Er wordt ook veel energie gestoken in de kerk. En in onze lichamelijke en
geestelijke conditie met sport en allerlei cursussen voor zelfontplooiing en
mindfullness. En het is mooi dat dat allemaal kan en dat ons zoveel lukt. Maar
de vraag die Paulus aan ons zou stellen is: ben je pas gelukkig als dat
allemaal lukt? Is het pas goed als dat alles goed is? Nee, zegt Paulus, het is
al goed. Het is al goed met je. Dat is bijna een onvoorstelbare boodschap in
deze tijd, waarin we zoveel aan het najagen zijn. Maar om met de Prediker te
spreken: ook dat is lucht en leegte. Of nog scherper met de oude vertaling: ook
dat is ijdelheid. Het hangt niet van jou af, het hangt niet van ons af.
Gelukkig maar.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Wees een lucky loser</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Laat je niet een
nieuw slavenjuk opleggen, zegt Paulus. Keten jezelf niet door het gevoel dat
alles moet lukken. Je bent niet pas <i>lucky</i>
als alles lukt. Wees maar eens een <i>lucky
loser</i>. Want dat is wat je bent: Een lucky loser. Het is ook af en toe een
behoorlijke puinhoop. En lastig om overal een antwoord op te vinden: Hoe doe ik
mijn werk goed? Hoe ben ik een goede partner? Hoe ben ik een goede vriendin of
vriend? Hoe voed ik mijn kinderen goed op? Hoe ben ik een goede moeder of
vader? Hoe draag ik op een goede manier mijn steentje bij aan een betere
wereld? Hoe zijn we op een goede manier kerk? We leggen onszelf daarin vaak een
norm op of passen die norm aan aan wat ons wèl lukt, en willen geen kritiek
horen, want zo moet het goed zijn. Maar lieve mensen, het is al goed. Leg
jezelf geen nieuwe wet op die je zelf niet kunt houden, of je zoveel stress
geeft omdat je dat nooit bereikt. En die eindigt in elkaar de maat meten of
vooral niet de maat genomen willen worden, omdat het zo maar goed moet zijn. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Genade is gratis, dat hoef je niet te verdienen</b></div>
<div class="MsoNormal">
Het is al goed.
Daar heeft Jezus voor gezorgd. Dat is wat genade genoemd wordt. En ons woord
gratis komt van het Latijnse woord voor genade. Gratia, gratis. Genade is niet
goedkoop; dat heeft God veel gekost. Maar het is wel gratis. Het is er al. Het
is al goed. Leg jezelf geen nieuwe wet op om het goede te bereiken. Dat goede
ligt al voorhanden. En leef daarmee in vrijheid. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ga dan heen en
maak fouten. Dat klinkt als tegenstrijdig met de woorden van Jezus zelf op
diverse plaatsen in het Evangelie als hij zegt: Ga heen en zondig niet meer.
Maar je snapt wat ik bedoel. Wees niet te bang om fouten te maken. In het
missionaire werk om mensen in contact te brengen met de boodschap van Jezus is
dit ook een belangrijk motto: durf te falen. En dat mag het motto van het hele
leven zijn: durf te falen. Want: het is al goed. Ga heen en maak fouten
betekent dus niet: maak er maar een zooitje van. Maar: durf te falen. Wees maar
die lucky loser, want dat is wat we zijn. Lucky, omdat het al goed is, ook al
dingen niet lukken. Ook in onze kerk hoeft niet alles te lukken om het goed te
laten zijn. Het is al goed. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Durf te falen en vergeef elkaar</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Leef in
vrijheid. Zonder een juk dat er van alles moet om het goed te laten zijn. Ga,
en durf te falen. En vergeef elkaar. Meer dan van alles van de kerk te maken,
aantrekkelijk en missionair en weet ik al niet wat, is dàt onze core-business:
vergeven. Dat is misschien een heel platgetrapt woord, maar als het erom gaat
waarin we nu het verschil kunnen maken, dan is het dat: vergeven. In een
cultuur van afrekenen op wat je lukt en afstraffen van wat je niet lukt, of afstraffen
van dat je het zo wel goed vindt en niet meer ambitie toont, dan is vergeving
een totaal ander geluid. Het is al goed met je! En vergeving is bovendien niet
iets dat we moeten creëren of waar we een programma voor moeten ontwikkelen om
dat te bereiken. Het is er al.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Tijd overhouden</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Leef in
vrijheid. Sta vrijmoedig in het leven. Ga maar. En maak maar fouten. Vergeef
elkaar. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Wees een lucky
loser, die kan zeggen: ik ben niet lucky om wat ik heb bereikt, maar om wat ik
al had: ik ben geliefd. In Christus. Zo ben ik naar mijn beste kunnen wie ik
ben en wat ik doe, voor mezelf, voor mensen om me heen en voor God. Niet om te
moeten bereiken dat het goed wordt, maar om te laten zien dat het al goed is.
Dan kunnen we misschien ook wel heel veel dingen laten. En houden we tijd over
om te dansen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-52910308127476150762017-07-05T14:01:00.001+02:002017-07-05T14:16:54.886+02:00Juncker haalt terecht uit naar afwezig Europarlement<b>Hoe leg je dit uit als Europarlementariër? Bij het afscheid van Malta als halfjaarlijkse voorzitter zijn welgeteld 30 (!) van de 751 parlementsleden opdagen? Ik denk dan: hoe ga je dit uitleggen? Natuurlijk mag commissievoorzitter het parlement niet belachelijk noemen, maar hoe weerhoud je euro-sceptici om dit een nep-parlement te noemen. Ik wil dat niet, maar dit kan ik niet verdedigen. En ik vraag me allereerst af: waar waren de Nederlandse parlementariërs? Of waren zij er wèl?</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyoJuqEsQROlDZQwFNYGy8ZjG_dpWFPCejehQ6O9J1HV6bsnt6JPqLJ7dYLyzxhk2nFe9HrcGvvr6kHzbEfAg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-64816572450514859562017-03-14T10:09:00.003+01:002017-03-14T10:09:22.575+01:00Hoe vertel je het je kinderen? Preek 12-03-2017<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-isgfB7i6vcU/WMezFZNL26I/AAAAAAAAEMQ/ubQhm6imYsoAWEqlrDZGyuFi1Inz3sFOwCLcB/s1600/Preek%2B17%2B03%2B12%2Bkleiner.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://4.bp.blogspot.com/-isgfB7i6vcU/WMezFZNL26I/AAAAAAAAEMQ/ubQhm6imYsoAWEqlrDZGyuFi1Inz3sFOwCLcB/s320/Preek%2B17%2B03%2B12%2Bkleiner.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Jay (flickr.com)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<b>Wat voor een lijsttrekker zou Jezus zijn geweest? En dan
denk ik niet aan de partij Jezus leeft!, maar aan de debatten die we inmiddels
dagelijks in vele vormen voorbij zien komen. De kunst van veel interviewers
lijkt te zijn om de lijsttrekker een uitspraak te ontlokken die tegen hem zal
werken. Ik geef toe dat dit een wat negatief beeld is, maar ik zie dat
vooralsnog ook gewoon als hun taak. Hoe zorg je ervoor dat het mooie
campagneverhaal ook echt iets wordt om over te discussiëren? Dat kun je alleen
maar doen door de pijnpunten naar boven te halen. Al heb je ook wel eens de
indruk, zeg ik me enige schroom, dat het soms iets heeft van in de val proberen
te laten lopen.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Kinderen te midden van een twistgesprek</b></div>
<div class="MsoNormal">
In ieder geval proberen ze dat bij Jezus. Aan de zegening
van de kinderen om hem heen, gaat een twistgesprek vooraf. En dat twistgesprek
lezen is nodig om te begrijpen wat Jezus nu eigenlijk zegt over geloven als een
kind. Ik zal het voorlezen:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Jezus vertrok uit Kafarnaüm naar Judea en het gebied van
de overkant van de Jordaan, en de mensen verzamelden zich weer in groten getale
om hem heen; hij onderwees hen zoals hij gewoon was te doen. Er kwamen ook
Farizeeën op hem af. Ze vroegen hem of een man zijn vrouw mag verstoten. Zo
wilden ze hem op de proef stellen. Hij vroeg hun: ‘Hoe luidt het voorschrift
van Mozes?’ Ze zeiden: ‘Mozes heeft de man toegestaan een scheidingsbrief te
schrijven en haar te verstoten.’ Jezus zei tegen hen: ‘Hij heeft dat voor u
opgeschreven omdat u zo harteloos en koppig bent. Maar al bij het begin van de
schepping heeft God de mens mannelijk en vrouwelijk gemaakt; daarom zal een man
zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee
zullen één worden, ze zijn niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden,
mag een mens niet scheiden.’ In huis stelden de leerlingen hem hier weer vragen
over. Hij zei tegen hen: ‘Wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt,
pleegt overspel; en als zij haar man verstoot en met een ander trouwt, pleegt
zij overspel.’</i></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Campagnetaal</b></div>
<div class="MsoNormal">
Dit is niet de eerste heftige uitspraak van Jezus. Jezus is
in deze hoofdstukken behoorlijk zwart-wit in zijn uitspraken. Campagnetaal zou
je kunnen zeggen. </div>
<a name='more'></a>Hij windt er geen doekjes om. En sommige uitspraken zijn
radicaal. Maar waar gaat het hier om? In de Bijbel is het altijd belangrijk te
kijken naar het geheel waarin een fragment staat. Dat zegt iets over dat
fragment. Dit fragment gaat niet over het huwelijk en scheiding. Het gaat hier
om iets heel anders.<br />
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Radicaal vanwege het lijden</b></div>
<div class="MsoNormal">
Kijk maar eens verder terug. Aan het einde van Markus 9
vertelt Jezus: ‘De Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de mensen. Die zullen
hem doden, maar na drie dagen zal hij uit de dood opstaan.’ Dat zijn leerlingen
dit niet begrijpen wil niet zeggen dat het verder niet belangrijk is. Nee, hier
gebeurt juist iets dat al het andere wat er gebeurt en gezegd wordt bepaalt.
Jezus kondigt zijn lijden, sterven en opstaan aan. Dat zijn geen kleine dingen.
Daar word je ook best radicaal van. Want dan gaat het niet meer om kleine
dingen, maar om hoofdzaken. Om waar het op aan komt. En die hoofdzaken moeten
we in het vervolg zoeken.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Tot de kern</b></div>
<div class="MsoNormal">
Er is nog iets anders dat daarop wijst. Jezus reist op het
moment van zijn lijdensaankondiging door Galilea. Het land waar ook
andersgelovigen wonen, in de volksmond: heidenen. En het woord heiden komt van
de heide, van het gebied ver buiten de stad, ver buiten het centrum. En naar
dat centrum trekt Jezus toe aan het begin van Markus 10 dat ik net las: Hij
vertrok naar Judea aan de overkant van de Jordaan. Hij gaat naar het centrum
van het geloof. Hij komt zogezegd tot de kern. En daar vindt dus blijkbaar dat
lijden plaats.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Leven we volgens onze eigen regels?</b></div>
<div class="MsoNormal">
In die kern gaat het niet meer om wat anderen doen, maar wat
zijzelf, wat wijzelf doen. Het is makkelijk om andere mensen de maat te meten
aan de hand van onze eigen regels, maar hier gaat het veel dieper: in hoeverre
pleiten onze eigen regels tegen ons? Lijsttrekker Jezus komt in debat met
ondervragers vanuit de Farizeeërs. Of een man zijn vrouw mag verstoten? Zo’n
irritante ja-nee vraag zonder nuance. Als een volleerd debater stelt Jezus een
vraag terug: ‘Hoe luidt het voorschrift van Mozes?’ Hij draait hiermee de
rollen om. En niet alleen die van ondervrager en ondervraagde, maar ook in de
betekenis. Kijk maar.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Vraag terug</b></div>
<div class="MsoNormal">
Ze zeiden: ‘Mozes heeft de man toegestaan een
scheidingsbrief te schrijven en haar te verstoten.’ ‘Dat heeft hij inderdaad
geschreven ja’, zei Jezus, ‘omdat jullie zo hardleers en koppig zijn.’ Ho, hier
worden de rollen nog verder omgedraaid. Hier worden ze ineens op de plaats
gezet van de mensen iets te verwijten vallen. Waarvan gescheiden zou mogen
worden. Inderdaad, Mozes heeft dat opgeschreven, als ware het een
scheidingsbrief in zichzelf. De mogelijkheid van scheiding ligt er. Maar zouden
zij, Jezus’ ondervragers, zo koppig en hardleers als ze zijn, verstoten mogen
worden? Dát is de vraag waar het hier om gaat. Hun eigen vraag keert zich tegen
hen.</div>
<div class="MsoNormal">
Hier komen we op een dieper niveau van het Evangelie. Jezus
heeft zijn dood aangekondigd. En dan gaat hij naar Judea. Kennelijk gaat het
daar gebeuren. Niet in het heidense land, nee, in zijn thuisland. Kennelijk
veroorzaken zijn eigen geloofsgenoten, in het centrum van hun religie, zijn
dood. Het gaat dus om het geloof. En het zijn niet simpele ja/nee vragen, maar
vragen die de kern raken.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zou God ons verstoten?</b></div>
<div class="MsoNormal">
En als we dan over een huwelijk horen, dan moeten we niet
denken aan het gemiddelde huwelijk waarvan eenderde springt om allerlei
moeilijke en soms verwijtbare redenen, maar aan een ander huwelijk: het
huwelijk van God met zijn volk. Waarin God als de bruidegom en het volk als de
bruid worden voorgesteld. Als het hier dus gaat over scheiding, dan gaat het
voor de Farizeeërs misschien nog over een gewone scheiding, maar Jezus gaat het
om een andere scheiding: zal God, de bruidegom, zijn bruid, het volk, ons,
verstoten? Omdat ze zo gruwelijk koppig en hardleers zijn. Omdat wij dat zijn.</div>
<div class="MsoNormal">
En het antwoord daarop is nee. Dat man en vrouw één zullen
worden en wat God verbindt een mens niet mag scheiden, gaat hier over het
huwelijk tussen God en mens. God brengt ze onder één juk staat er letterlijk.
Dat is geen bedscène, maar een harde werkelijkheid van twee mensen die naast
elkaar voortploegen. En de een laat de ander niet los. Jezus, in wie we God
zien, laat de mens, laat ons, niet los. Dat huwelijk blijft bestaan, hoe koppig
en hardleers de bruid ook is. Tot een scheiding komt het niet.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>En waar blijven de kinderen?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Maar in het gekissebis tussen mama en papa zou je haast de
kinderen vergeten. Wat hebben zij verkeerd gedaan? Niets. Zij zijn meer dan
spreekwoordelijk het kind van de rekening. Goed dat Jezus aandacht aan ze
geeft. Maar ook dat gaat dieper dan zomaar een liefelijk tafereel en dat we
natuurlijk zo puur als een kind zouden moeten en misschien willen zijn. Om te
begrijpen wat hier werkelijk gebeurt hebben we het voorafgaande nodig en kijken
we daarmee ook naar onze psalm.</div>
<div class="MsoNormal">
Psalm 78 vertelt dat we onze kinderen moeten vertellen van
de grote daden van God. En zo proberen we dat ook met onze kinderen. We
proberen ze gevoelig te maken voor de geloofsverhalen die gaan over wat God kan
betekenen in je leven. Dat is een best moeilijke taak. Maar daar houdt de psalm
niet op. Want vervolgens vertelt de psalm over de grote daden van God, en hoe
mensen Hem daarvoor dankten. Maar ook de mens steeds weer zijn eigen weg ging.
Soms kon God zijn woede inhouden, soms niet. Maar Hij brak nooit met zijn volk.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Laat de kinderen weer ontdekken wat wij zijn vergeten</b></div>
<div class="MsoNormal">
Dat werpt een heel ander licht op de eerste zinnen van de
psalm. Vertel de kinderen over de grote daden van God. Want, is de toevoeging:
wij laten ze keer op keer links liggen. We kennen ze zelfs niet meer. Deze
psalm wordt vaak gebruikt bij avonden over geloofsopvoeding door ouders en
grootouders voor hun kinderen en kleinkinderen. Maar de psalm is juist een
pleidooi voor een omgekeerde geloofsopvoeding: laat de kinderen het weer
ontdekken. En laat hen ons vertellen waar het ook alweer om ging.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Geloofsopvoeding: hoe doe je dat?</b></div>
<div class="MsoNormal">
De geloofsopvoeding van onze kinderen en kleinkinderen
brengt ons bij onze eigen verlegenheid. Hoe doe je dat? En de teksten van
vandaag laten zien dat, hoe pijnlijk ook, die verlegenheid voorkomt uit ons
onvermogen om het zelf waar te maken. We hebben het zelf gehoord, en we weten
ervan, maar we zijn zelf hardleers en koppig. Zet de kinderen in het midden,
vertel het opnieuw en laat hen aan ons vertellen hoe het ook alweer zat. Zodat
wij in ons huwelijk met God niet blijven strijden en kissebissen. Niet blijven
zoeken naar onze eigen vrije ruimte om van Hem af te wijken. Maar zodat we echt
wat van dit huwelijk gaan maken.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Kinderen in het centrum</b></div>
<div class="MsoNormal">
Gelukkig hangt het niet van ons af. Want God laat ons niet
los. Jezus laat ons niet los. Jezus de mens, de zoon van de Vader, staat naast
ons, onder hetzelfde juk. En is bereid dat juk in zijn eentje te dragen. Niet
zonder ons, maar voor ons. En voor onze kinderen, waarover hij zegt: ‘Laat de
kinderen tot mij komen, en hinder ze niet.’ Want zij weten hoe je het
Koninkrijk van God binnenkomt. Zou je ze dan niet veel meer in het centrum van
de kerk zetten?</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-33369508101644530422017-03-08T21:16:00.003+01:002017-03-08T21:16:39.146+01:00Waarvoor doe ik het nu eigenlijk allemaal? Preek Biddag 8 maart 2017<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-d03Z2XSFyhg/WMBmcvzAGVI/AAAAAAAAELs/4kEvxsBenwcIXC4S4DJ6eeA3CTUdSnfPwCLcB/s1600/Mama-stress-apps-1764x700.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="127" src="https://3.bp.blogspot.com/-d03Z2XSFyhg/WMBmcvzAGVI/AAAAAAAAELs/4kEvxsBenwcIXC4S4DJ6eeA3CTUdSnfPwCLcB/s320/Mama-stress-apps-1764x700.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Vandaag is het behalve Biddag voor Gewas en Arbeid ook
Internationale Vrouwendag. En vanmorgen sprak ik op school – een basisschool
met alleen maar leraressen – drie moeders uitgebreid, in verschillende
gesprekken. En in die gesprekken ging het niet apart over werk. Werk kwam wel
ter sprake. En dan ging het over betaald en onbetaald werk. Over werken in
loondienst en als zzp’er. Over werken als uit de hand gelopen hobby. En ook
over het verlangen om juist iets met je passie te gaan doen, al weet je nog niet
hoe precies.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Niet werk alleen</b></div>
<div class="MsoNormal">
Maar de gesprekken gingen niet apart over het werk. Het werk
maakt deel uit van het hele leven, in combinatie met het gezin, hobby’s en wie
je bent en waar je voor staat. Vrouwen lijken op een meer natuurlijke manier
met die mix van bezigheden om te gaan dan mannen, voor wie er een papa-dag
nodig is om er thuis voor de kinderen te kunnen zijn. Een mama-dag is er nooit.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Alle ballen in de lucht houden, werk én privé</b></div>
<div class="MsoNormal">
Het sluit aan bij hoe de Prediker spreekt over het werken.
Of eigenlijk: hoe hij niet spreekt over werken, maar over alles wat we doen en
verwerven, verzamelen. Bij hem is er geen onderscheid tussen werk en privé.
Maar het gaat bij hem over alles waar we druk mee zijn. Net zoals een boer van
Boer Zoekt Vrouw niet naar zijn werk gaat, maar de dames uitnodigt op de
boerderij die zijn leven is, zo is ook het leven in de tijd van de Prediker een
geheel van drukke bezigheden. Eigenlijk is hij dus heel modern. Want vraag maar
eens aan jonge ouders hoe hun leven geordend is. En dan hoor je dat er geen strikte
scheiding is tussen werk en privé. En dat privé ook net zo druk kan zijn als
werk. En dat het bij elkaar een enorme partij ballen is die ze in de lucht
moeten zien te houden.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zwoegen</b></div>
<div class="MsoNormal">
En dat drukke bezig zijn omschrijft de Prediker als zwoegen.
Dat is nou weer een ouderwets woord waar mensen vaak over vallen in Predikers
teksten. Want is het leven alleen maar zwoegen? </div>
<a name='more'></a>Het klinkt zo negatief. Alsof
het alleen maar zwaar en ellendig is. En dat is het natuurlijk niet. Maar als
we het woord proeven bij de Prediker, dan zit er geen bittere smaak aan. Dan
smaakt hooguit was zuur. Maar dat houd je ook alert. En je moet het goed kauwen
want anders kun je het niet doorslikken en valt het zwaar. Het is even
doorkauwen maar het vult wel. Het glijdt dus niet zo naar binnen zogezegd. Je
moet er wat voor doen. En dat is wat veel mensen denk ik herkennen. Elke dag is
toch ook weer gevuld met bezigheden die moeten om je leven, je gezin, je
onderneming, je werk, je vriendenkring, je hobby draaiende te houden. Dat is
zwoegen in die zin. Het komt je niet aanwaaien.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Genieten</b></div>
<div class="MsoNormal">
En daar is ook wat voor nodig. Bekwaamheid, wijsheid en
kennis, vertelt de Prediker. In die zin vindt de Prediker denk ik ook dat je
verdient wat je vergaart met al het zwoegen. Het is belangrijk dat we delen,
maar er is ook niets mis met bezit. Daar kunnen we in onze meer of mindere
rijkdom misschien wel eens schuldig over voelen. Maar op zich is er niets mis
met bezit. Geniet er dus ook maar van zegt hij.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Vluchtig</b></div>
<div class="MsoNormal">
Alleen, je hebt er zo weinig aan. Ja, natuurlijk kun je
ervan genieten zolang als het duurt. Maar uiteindelijk moet je het geven aan
iemand die er niets voor heeft gedaan. Niet omdat het wordt afgepakt of zo,
maar gewoon, omdat je leven eindig is en je het niet mee kunt nemen. Bezit,
hoezeer er ook op zich niets mis mee is, is tijdelijk, en daarmee uiteindelijk
leeg en in die zin een uiterst kwade zaak. Niet als moreel oordeel, zoals het
misschien wel klinkt. Maar gewoon als een constatering. Zo is het. Bezit is
uiteindelijk vluchtig en na jou krijgen anderen het.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Smart</b></div>
<div class="MsoNormal">
Wie bezit vermeerdert, vermeerdert smart, zo zegt het
spreekwoord gebaseerd op de Prediker. En alle dagen van zijn leven brengen de
mens verdriet. Ja, dat is er veel. Vraag is alleen hoe je ermee omgaat. En je
zult uit een ander vaatje moeten tappen om het goed te laten zijn. Ons drukke
bezig zijn kost ons veel. Ook als we er veel plezier in hebben. We laten dingen
in onze drukte. Dingen schieten erbij in. En de jaren eisen hun tol. Is dat
alles? Op de keper beschouwd wel ja. Uiteindelijk leggen we het er bij af.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>He’s got in all in His Hands</b></div>
<div class="MsoNormal">
Maar er is meer. En daarvoor moeten we uit een ander vaatje
tappen. Het vaatje van God. Laat de mens zich maar aan eten en drinken tegoed
doen en volop genieten van alles wat hij moeizaam heeft verworven. Want ook dat
is in de hand van God. De mens heeft het niet in de hand. God wel. Geniet er
maar van.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Uit de hand van God</b></div>
<div class="MsoNormal">
En zie wat je hebt en jezelf kunt vergaren ook in dat
perspectief. Verzamelen is niet het doel van je leven, maar het genieten ervan.
Omdat het in de hand van God is, en dus ook in zekere zin uít de hand van God.
Dat blijft een rare gedachte: dat wat je jezelf verwerft eigenlijk krijgt van
God. Dat doe je toch zelf? Ja en nee. Ja, en dat zegt de Prediker ook heel
duidelijk: je vergaart het met je eigen drukke bezig zijn. Maar je hebt het
nooit in de hand. En dat klinkt niet lekker, en dat is het ook niet. En daarom
wijst Prediker een andere weg. Geniet er maar van. Mag dat dan? Ja, want ook
dat is uit de hand van God. En als je ervan geniet dan voel je ook dat het je
toekomt.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Als een hamster of als de vogels?</b></div>
<div class="MsoNormal">
En precies dat gevoel is wat Prediker ons toewenst. Dat het
je toekomt. Dat je je leven niet laat draaien om verzamelen, verzamelen,
verzamelen. Je bent geen hamster. Kijk eens naar de vogels, zegt Jezus. Die
zaaien niet en oogsten niet en leggen geen voorraadschuren aan. Het is onze
hemelse Vader die ze voedt. Leef vanuit de vreugde dat het de hemelse Vader is
die ons voedt. Ons leven is uit en in Gods hand. Dat geeft zin aan ons zwoegen.
Meer zin dan een positieve resultatenrekening. Het geeft energie om er wat van
te maken, hoe vluchtig het ook is. Het is uit en in Gods hand. En het zal goed
zijn. Geniet ervan.</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-18051369148696780052017-03-08T20:59:00.001+01:002017-03-08T20:59:29.366+01:00Wat zie jij in de spiegel? Preek 5 maart 2017<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-GPO839RcRDw/WMBieqBVOQI/AAAAAAAAELk/psXXy0d1HsQ3n_CXvU7MPIPdclLiWCecACLcB/s1600/Preek%2B17%2B03%2B05.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-GPO839RcRDw/WMBieqBVOQI/AAAAAAAAELk/psXXy0d1HsQ3n_CXvU7MPIPdclLiWCecACLcB/s1600/Preek%2B17%2B03%2B05.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>De
veertig dagen voor Pasen zijn begonnen. Afgelopen woensdag begonnen die veertig
dagen tot Pasen. En wij starten vandaag. Veertig dagen bereiden ons voor op
Pasen. Bereiden ons voor op een nieuw begin.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Opruimen</b></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe bereid je je voor op een nieuw begin? Of het nu in onze
nieuwe samengevoegde gemeente is, waar we aan begonnen zijn, of een nieuwe
relatie, een nieuw huis, of wat er ook maar een nieuw begin kan zijn in je
leven; hoe bereid je je daarop voor? Daar bereid je je op voor door het oude
achter je te laten. Door op te ruimen. En dat is niet zomaar hèt oude achter je
laten; dat is vooral jóuw oude achter laten. En dat kan best pijn doen.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Oude pijn toelaten, verwerken en loslaten</b></div>
<div class="MsoNormal">
Wat doet het meeste pijn bij het oude achterlaten? Dat wat
jou het meest raakt. En dan gaat het me niet om wat je dierbaar is, want dat
moet je vooral een nieuwe plek proberen te geven in het nieuwe begin. Het oude
achter je laten gaat vooral over je oude pijn. Dat wat beschadigd is geraakt in
onbevangenheid, openheid, kwetsbaarheid, geloof en dromen en wat niet al. Ook
door je eigen toedoen. Het oude achter je laten is dat wat pijn doet toelaten,
verwerken en loslaten. Toelaten, verwerken en loslaten. En dus niet van een
ander, wat die allemaal moet loslaten, maar van jezelf. Want die oude pijn
maakt wie je nu bent, hoe je reageert, hoe je mensen benadert, wat je verwacht
van het leven, en wat je loslaat aan geloof, hoop en liefde. Hoe laat je dat
toe, verwerk je dat en laat je dat los?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Wat gaat er niet goed?</b></div>
<div class="MsoNormal">
De veertig dagen voor Pasen slaan even de maskers van je af.
En vragen je in de spiegel te kijken. Om te kijken wat er niet goed is. Ja, er
gaat heel veel goed. En ja, we doen heel erg ons best. Maar wat gaat er niet
goed? In onszelf. En wat moeten we achter ons laten om opnieuw te kunnen
beginnen?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat is geen leuke vraag. Nee, allicht. En we willen geloven
in een wereld die goed geschapen is. Ja, allicht. Maar al vroeg in de Bijbel
lezen we dat er ook iets niet goed is. Al één hoofdstuk nadat we hebben kunnen
lezen hoe goed de wereld is geschapen, en bij het scheppen van de mens zelfs
zeer goed, horen we dat er iets niet goed is.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Niet goed in de schepping</b></div>
<div class="MsoNormal">
‘God, de Heer, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen
is.’ Wat erg. </div>
<a name='more'></a>Laat die schok die je mag voelen even toe. Het is niet goed. Denk
niet: nee, dat klopt, want met z’n tweeën is het veel gezelliger, gelukkig dat
God dat zag. Want daar gaat het helemaal niet over. Hoe fijn het ook is als je
met z’n tweeën kunt zijn, en hoezeer je ook iemand kunt missen die er niet meer
is, of hoezeer je ook kunt verlangen naar een partner, daar gaat het niet over
als God denkt: Het is niet goed dat de mens alleen is.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Leven van een single niet goed?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Dat zou namelijk betekenen dat mensen die om wat voor reden
dan ook single zijn iets moeten missen in hun leven. Dat hun leven niet goed
is. Het ergste dat een single kan horen is: heb je nog niemand? Moet dat dan?
Kijk nu niet om je heen hoeveel singles hier vanochtend zijn, want dat is heel
gênant voor ze. Maar ik kan je vertellen: weinig, heel weinig. Want als kerk
gaan we uit van het gezin, gebroken of niet, ook bij weduwen en weduwnaars. Dat
is er zo ingeslopen. En de voedingsbodem daarvan ligt in een verkeerde
interpretatie van dit bijbelgedeelte. Dat het niet goed zou zijn als een mens
alleen leeft. En het de bedoeling is dat de mens trouwt etc. Het sluit een
grote groep in onze samenleving buiten. Het is niet zo dat het leven van een
single niet goed is. En dat bedoelt God ook niet als hij denkt: Het is niet
goed dat de mens alleen is.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Helper</b></div>
<div class="MsoNormal">
Wat bedoelt God wel als Hij denkt: Het is niet goed dat een
mens alleen is? Laten we even kijken wat er gebeurt. God vindt de oplossing in
het zoeken van een helper die bij hem past. Ho, pas op. Denk nu niet aan een
hulp in de huishouding, dat eeuwenlang het beeld van de vrouw heeft bepaald.
Want als God een hulp in de huishouding had gezocht, dan zou God niet eerst bij
de dieren gezocht hebben. Ik zie mijn kat ook niet de afwas doen, hoe goed hij
zijn schoteltje ook kan schoonlikken.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Tegenover</b></div>
<div class="MsoNormal">
Nee, God zoekt iets anders. En dat ziet verscholen achter
onze vertalingen in het oude Hebreeuws. God zoekt voor de mens een helper, als
zijn tegenover, staat er. Niet als een verlengde van, maar als zijn tegenover.
God zoekt iemand die is zoals de mens, als zijn tegenover. En als vanzelf komt
hij dan uit bij de mens zelf. Daaruit moet een tegenover voortkomen. En dat is
wat God doet. Hij maakt de vrouw uit de man. En denk nu niet dat hier bedoeld
is dat de vrouw een rib uit de lijf van de man is. Als dat zo is, dan gaat er
iets anders niet goed, of moet je dat gewoon in liefde aanvaarden. Maar los
daarvan: er staat letterlijk dat God één van de beide zijden van de man neemt.
Hij splitst de mens dus. Daaruit ontstaat de vrouw, of misschien beter: de
andere mens. En Adam ziet: been uit mijn gebeente en vlees uit mijn vlees. En
dat duidt niet op afhankelijkheid in welke zin dan ook. Nee, Eva is hier de
eerste kloon zou je kunnen zeggen. Samen zijn ze hetzelfde, hebben dezelfde
oorsprong. En uit die gezamenlijke oorsprong en uit dat samen zijn ontstaan
nieuwe mensen, enzovoort.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Mens is geen god</b></div>
<div class="MsoNormal">
Wat heeft God met die helper, die een tegenover is, voor
ogen? Het moge duidelijk zijn dat ik denk dat God niet voor ogen had een
assistent voor de mens te maken. Hij zoekt een tegenover. Waarom? Omdat als de
mens alleen zou zijn, hij denkt dat de wereld om hem draait. Dat hij god is. Is
dat niet wat erg pessimistisch na zo’n hoopvol begin van de schepping? Ik denk
dat we genoeg geschiedenis achter ons hebben om te weten dat het inderdaad zo
is. Dat mensen die geen tegenspraak krijgen of dulden gaan denken dat de wereld
om hen draait. Daarom geloof ik ook per definitie niet in partijen zonder leden
met enkel een partijleider, of in een regering zonder oppositie, of een leider
zonder zelfstandig parlement. Dat heeft niets met standpunten te maken, maar
hiermee: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is.’ We hebben een tegenover
nodig, anders denken we dat we god zijn.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Ook samen kunnen mensen god spelen</b></div>
<div class="MsoNormal">
Helaas zijn met deze oplossing geen garanties gegeven dat
het niet misgaat. Want mensen kunnen ook sámenspannen. Dat zien we meteen.
Vraag me niet hoe het heeft kunnen gebeuren en wat dat nou was met die slang,
want dat wil de Bijbel niet vertellen. De Bijbel vertelt hoe het is, en zo is
het. Mensen spannen samen tegen God. Dat betekent: mensen wanen zich god als ze
samenspannen, plannen maken die hen goed uitkomen, dingen doen ‘gewoon omdat
het kan’ zonder de consequenties voor anderen daarin te aanvaarden. We zijn
kort gezegd nogal op onszelf gericht. Daarom is het niet goed dat de mens
alleen is. Hebben we een tegenover nodig. En echte tegenovers. Niet alleen een
kat die je toch wel lief vindt, of mensen die het toch wel met je eens zijn.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Tegenspraak organiseren</b></div>
<div class="MsoNormal">
Boeken over leiderschap vertellen dat het belangrijk is om
als leider je tegenspraak te organiseren. Neem eens in een werkgroep ook mensen
op die je idee niet zo goed vinden, of die kritisch tegenover je staan. Niet om
je de grond in te laten boren, maar om te scherpen, om het goede te zoeken. En
leider of niet, we leiden allemaal ons eigen leven. En in het leven dat je
leidt gaat het daar toch om; dat je het goede zoekt? Juist ook via een
tegenover en tegenspraak. Daarom is het niet goed als de mens alleen is.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Terug naar één mens</b></div>
<div class="MsoNormal">
Jezus keert naar die situatie terug. Van één enkele mens.
Jezus’ missie is om de schepping weer goed te maken. Om hem te herscheppen.
Waarin het zeer goed was toen God de ene mens schiep. En dat betekent dus eerst
het goed laten zijn dat er één mens is. Wat was er ook alweer niet goed aan?
Ja, dat de mens in zijn eentje zal gaan denken dat de wereld om hem draait, dat
hij God is. Het frappante is hier dat de traditie Jezus God is gaan noemen,
maar hier in de woestijn zien we de mens. En die mens Jezus wil zichzelf geen
goddelijkheid toekennen. Hij weet wat hij nodig heeft om de mensen te kunnen
leiden terug naar de schepping, naar een nieuwe schepping: een tegenover. En om
klaar te zijn voor die leiding, krijgt hij geweldige tegenspraak. Van de
verzoeker, de duivel zo je wilt. En de essentie van al zijn verleidingen is:
zou je geen god willen zijn, god in je eigen leven? En het antwoord van Jezus
is simpel dit: nee, want alleen God is God.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Meer mens en minder god worden, in de spiegel</b></div>
<div class="MsoNormal">
Wanneer wij deze veertig dagen voor Pasen in de spiegel
kijken wat er niet goed is, dan gaat het om het zoeken van een tegenover. Daar
word je meer mens van, en minder god. Ja, dat doet soms pijn. Maar ook in die
pijn is Jezus ons voorgegaan, naar nieuw leven. Dat is de belofte van Pasen.</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-16801075486337364182017-01-24T08:56:00.000+01:002017-01-24T09:02:57.969+01:00Hoe is er voor de kerk een toekomst als 'kunstwerk van gebrokenheid'? Preek 22 januari 2017 - Laatste dienst Ambrosiuskerk<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-fWyvmqOlhTs/WIcHqALhY4I/AAAAAAAAEDk/5VWxwQoXlXgQRz0cethvBmGwPpEZeQTXQCLcB/s1600/Glas%2Bin%2Blood%2Braam%2B3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://2.bp.blogspot.com/-fWyvmqOlhTs/WIcHqALhY4I/AAAAAAAAEDk/5VWxwQoXlXgQRz0cethvBmGwPpEZeQTXQCLcB/s200/Glas%2Bin%2Blood%2Braam%2B3.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Daar zitten we
dan. Voor het laatst als wijkgemeente Ambrosiuskerk binnen onze Protestantse
Gemeente Waalwijk. Volgende week gaan onze wijkgemeenten samen en zijn we
voortaan één gemeente. Alles is daar nu op gericht. Alle dingen zijn bijna
gereed, dus laat het nu ook maar gebeuren. Het volgende hoofdstation staat al
aangekondigd. Dus waarom nu nog stoppen op dit tussenstation en stilstaan bij
de laatste dienst van de Ambrosiuskerk? We zijn niet zo goed in afscheid nemen.
En bovendien: we kijken liever vooruit. En trouwens: we blijven bij elkaar, al
worden we met veel meer. Vertrouwd en nieuw vermengen zich, en dat gaat vast
goed komen. </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Toch zit er ook
wat weemoed in deze dag, en dat mag. We hebben tenslotte veel met elkaar
meegemaakt. En er zijn in de loop van die tijd ook veel mensen geweest die nu
niet meer onder ons zijn. Ook dat brengt de weemoed naar boven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Een nieuwe stap</b></div>
<div class="MsoNormal">
En dan is het
fijn dat we de openbare geloofsbelijdenis van Geo en Debbie hier in deze dienst
kunnen vieren. Omdat het ons in het laatste traject naar het volgende
hoofdstation van volgende week iets wezenlijks in onze bagage meegeeft. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat Geo en Debbie
vandaag belijdenis doen is natuurlijk ingegeven door de toekomst, omdat Geo
volgende week wordt bevestigd als ouderling vieren. Maar belijdenis doen is te
bijzonder om dat er maar even bij te doen. Want het is een heel wezenlijke
stap. Een wezenlijke stap ook voor ons allemaal, om de toekomst in te kunnen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Een stap in geloof</b></div>
<div class="MsoNormal">
Want belijdenis
doen is een stap zetten in geloof. <br />
<a name='more'></a>Het is geen carrièrestap, die je
mogelijkheden vergroot of je ambities mogelijk maakt. Het is een stap in
geloof. En geloof, het woord zegt het al, is geen zeker weten. We geloven, en
daarmee geven we ook iets uit handen. We weten het niet zeker; we geloven erin.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat uit handen
geven is heel wezenlijk voor geloven. En dat is eng, ja, maar het lucht ook
geweldig op. Waarom dat oplucht zal ik proberen uit te leggen aan de hand van
het bijbelverhaal van Jezus.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Op de proef gesteld</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Als we het
verhaal binnenstappen, is Jezus nog meer net uit de woestijn gekomen. Hier werd
hij op de proef gesteld door de duivel. Een soort assessment, waarvan de kern
was: zwicht Jezus voor de verleiding om zijn leven en zelfs het leven in de
hand te hebben? Ik denk dat we die verleiding allemaal wel kennen. We zijn gauw
geneigd om zelf te bepalen hoe ons leven moet lopen, desnoods ten koste van
anderen. Dat weten we tenslotte zelf het beste. We maken een eigen afweging
daarin en denken daarbij ook nog vaak een groter belang te dienen. Want wij
zien het goed. Daar zijn we althans zelf van overtuigd. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Het gaat niet om mij</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Jezus zwicht
niet voor die verleidingen. Hij zegt nee! En daarmee ook nee tegen zichzelf en
alles wat in hem natuurlijk wel het leven in eigen hand wil houden. Hij zegt
nee, want er staat geschreven,zegt hij: 'Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen
hem.' Vrij vertaald: het gaat niet om mij. Het leven gaat om iets dat groter is
dan ik met mijn eigen wijsheden. Het gaat om iemand die groter is dan ik. Het
gaat in het leven om God. Dán en alleen dan kan ik leven. Anders loopt het
leven dood.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En vervolgens
moet Jezus op de vlucht voor de koning, die wel alles in eigen hand wil houden.
En Johannes de Doper gevangen heeft genomen. Johannes was Jezus' wegbereider.
Hij bereidde de komst van Jezus voor, door het volk alvast de kern van Jezus'
boodschap te vertellen: 'Kom tot inkeer, want het koninkrijk van de hemel is
nabij.' En daar houden koningen niet van. Van tot inkeer komen, vanwege de
komst van een ander koninkrijk. Maar houden wij daarvan als iemand iets over
ons koninkrijkje zegt en ons oproept tot inkeer te komen? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Het leven heb je nauwelijks in de hand</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Jezus gaat naar
het land van Zebulon en Naftali, aan de overkant van de Jordaan, het Galilea
der heidenen. Dat wordt zo genoemd omdat dit vanouds een gebied was met mensen
die anders geloven. Het was in die tijd wel ingelijfd bij Israël, maar
hoofdzakelijk woonden er niet- of andersgelovigen. Behalve in het vissersdorpje
Kafarnaüm. Dat was zeer gelovig. Het Urk binnen het Galilea der heidenen zullen
we maar zeggen. Misschien was dat dorpje ook wel zo gelovig omdat juist vissers
weten hoe betrekkelijk weinig je in de hand hebt of je vissen vangt. En dat het
om een soort aanvoelen gaat en een meegaan op de stroom van het leven. En dat
je het leven nauwelijks zelf in de hand hebt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Geloven draait
om het besef dat je het leven niet in de hand hebt. Niet omdat God ons dat niet
zou gunnen, maar omdat het gewoon zo is. We merken het aan den lijve. In ons
eigen leven, dat zo ongelofelijk kwetsbaar is. Maar ook in onszelf. We kunnen
ons nog zoveel voornemen, en met de beste bedoelingen, maar dat gaat niet
altijd goed. Soms ondanks onszelf, maar ook dankzij onszelf. We maken er af en
toe een potje van met elkaar. Het kan er behoorlijk donker aan toe gaan in ons
Galilea der heidenen aan de overkant van de Maas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Geloven is beseffen dat het ons niet lukt</b></div>
<div class="MsoNormal">
Geloven draait
er niet om dat we precies weten en doen hoe het wel moet, maar juist om het
besef dat ons dat niet lukt. En dat dat oké is voor God. Hij wordt er niet
vrolijk van, maar God ziet hoe het is. En God zegt: het is oké zoals je bent.
Met al je potjes die je ervan maakt en met al je scherven. Welkom thuis. Samen
met al die anderen die voelen dat ze God nodig hebben. Omdat, hoe goed we ook dingen
voor elkaar krijgen en voor elkaar doen, we het uiteindelijk niet redden. En
samen vormen we een 'kunstwerk van gebrokenheid'. Die prachtige term is niet
van mezelf maar van de Mozaïek gemeente in Veenendaal van Kees Kraaijenoord.
Geo en Debbie brachten me op het spoor van hem vanwege een lied dat zo klinkt.
Een kunstwerk van gebrokenheid. Dat zijn we als gemeente. Met Jezus als
kunstenaar, die ons allemaal een plekje geeft in de mozaïek. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Een kunstwerk van gebrokenheid</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het was Geo die
meteen de link legde met ons glas-in-loodraam. Ook een kunstwerk in gekleurde
delen. Met onderaan het donker van het volk dat in duisternis leeft, zoals het
in ons bijbelverhaal staat. Het donker van het zelf wel proberen te redden,
desnoods ten koste van anderen en wat je waardevol vindt. En van beneden naar
boven wordt het steeds lichter. Via dat vreemde kruis. Dat door de dood nieuw
leven vinden. Dat door los te laten echt te kunnen leven. Want zo lief had God
de wereld dat Hij zijn zoon stuurde. Jezus. Hij moest van die donkere wereld
weer een lichte wereld maken. Een kunstwerk in verschillende kleuren. Een
kunstwerk van gebrokenheid. Zonder hem redden we het niet. En het is niet erg
dat we het niet redden. Je bent oké. Helemaal. Omdat je een kind van God bent.
Dat werd je gezegd bij je doop. En jullie, Geo en Debbie, gaan er straks ja op
zeggen. Ja, ik wil dat kind van God zijn. Ja, ik wil deel uitmaken van dat
kunstwerk van gebrokenheid. Niet omdat ik het allemaal zo goed weet. Juist
niet. Maar hier ben ik welkom. Welkom in Gods huis. Een feest van genade. Een
kunstwerk van gebrokenheid. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Ook het samengaan is een stap in geloof</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En in dat geloof
zetten we ook de stap naar het samengaan van onze wijkgemeenten. Daarin gaat
het niet om het plan dat wij uitgedacht hebben. En waar je je gedachten bij mag
hebben, je twijfels zelfs. We proberen het met elkaar zo goed mogelijk te doen.
En dat zal best brokken geven. En af en toe schuren. Dat voel ik zelf ook. We
zetten die stap in geloof, niet in onze plannen, maar in God. En als je wilt
bidden voor die stap, bid dan dat God die stap zegent. Dat betekent niet dat we
van God vragen het allemaal maar goed te vinden, en al helemaal niet dat we
denken dat God het precies zo wil. Het betekent dat we belijden dat we God
nodig hebben. Dat we doen wat we kunnen en ook vertrouwen op de gaven die God
aan ons geeft. Maar dat het wel Gods kerk is, dat ons leven van God is. En dat
Hij kan zorgen dat het goed komt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Opluchting</b></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
En dat is dan
ook de opluchting. Het hoeft niet allemaal van ons te komen. We merken dat we
dat ook niet allemaal trekken of overzien, en dat hoeft ook niet. We hebben
naast onze uitdagingen en successen, zorgen en verlies genoeg. Maar we staan
niet alleen. Hier ben je welkom. In Gods huis. In welke vorm dan ook. Dat is
nooit een vaste vorm, want het wordt gevormd uit stukjes. Een mozaïek. Een kunstwerk
van gebrokenheid. Dat kunstwerk wordt alleen maar groter als we samengaan. Laat
dit glas-in-loodraam daar een symbool van blijven. Dankzij God zijn wij kerk.
Een kunstwerk van gebrokenheid. En allemaal welkom als Gods kinderen. Gewoon
zoals je bent.<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-72802011631469462162017-01-24T08:42:00.001+01:002017-01-24T08:42:50.394+01:00Waarin vind je je houvast voor het nieuwe jaar? Preek Oud en Nieuw 2016<div class="MsoNormal">
<b>Wat een jaar
hebben we achter de rug. Het is er niet echt gezelliger op geworden. We hebben
moeten wennen aan een nieuwe realiteit van aanslagen in Europa, maar ook van
hardere tegenstellingen in onze samenleving. Het pleidooi van Jan Terlouw over
het touwtje uit de brievenbus van vroeger dat we missen werd kort samengevat
door iemand op Twitter, hij had minder dan 140 tekens nodig: het touwtje van
Terlouw is een kort lontje geworden. Dat touwtje uit de brievenbus, dat symbool
is van vertrouwen in elkaar, is vervangen door een kort lontje waarin iedereen
heel heftig op elkaar reageert. En waarbij vervolgens iedereen heel
verontwaardigd is over de heftigheid van de reactie van de ander. </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Ons leven is kwetsbaar</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Die nieuwe
realiteit draagt bij en komt voort uit een steeds sterker wordend gevoel dat
ons leven kwetsbaar is. En niet alleen maar in de klassieke zin dat ons leven
eindig is. Ons leven voelt voor veel mensen ook meer bedreigd dan voorheen.
Daar zijn de aanslagen slechts excessen van. Gelukkig maar. Maar veel mensen
ervaren aan den lijve dat de wereld aan het veranderen is. De grote wereld
wordt kleiner. Afstanden worden makkelijker te overbruggen. Andere culturele
invloeden komen binnen in ons land. Werk wordt minder vanzelfsprekend, zorg
ook. Niet alles heeft noodzakelijkerwijs met elkaar te maken, maar het komt wel
allemaal bovenop elkaar. Het gaat gepaard met politieke aardverschuivingen, een
nieuwe politieke onredelijkheid die zijn eigen redelijkheid heeft en ook zijn
eigen gelijk. Maar die ons niet meteen gelukkiger maakt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En vervolgens
zit iedereen vanavond thuis of bij elkaar en komt de vraag op: waar gaan we in
het nieuwe jaar naartoe? Wat brengt het nieuwe jaar ons? Want per saldo willen
we allemaal hetzelfde: gelukkig, veilig en geborgen leven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Geen gemakkelijke tijden in de bijbel</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
We lezen
vanavond bijbelteksten die niet boven die nieuwe realiteit staan, maar die er
midden in staan. In een realiteit die ook de hunne was. </div>
<a name='more'></a>Op hun manier. Jesaja
spreekt in een tijd van oorlog in het Midden-Oosten. Geweld tussen volken,
overheersing door andere culturen en religies. En Paulus spreekt in zijn brief
aan de inwoners van Rome in een tijd van vervolging. Geen gemakkelijke tijden
dus, en veel bedreigender dan de onze, hier in Nederland. Wanneer zij dus
spreken over vertrouwen in God, dan is dat niet gemakkelijk gezegd, ook niet
tegen ons. En moeten we goed peilen wat er bij hen op het spel stond.<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Geloof van het grote NIET</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
In een tijd van
oorlog en vervolging komt het erop aan waar je zelf voor staat. Het komt erop
aan hoe jij wil leven. Volgens welke normen en waarden, en welke visioenen op
een betere wereld. De neiging in tijden van bedreigingen is om in
tegenstellingen te vervallen. Je positie te laten bepalen door die van de
ander. Een Geloof van het grote NIET noem ik dat. Ik wil niet zijn zoals die
ander. Ik wil niet geloven zoals die ander. Ik wil niets te maken hebben met
die ander. Ik ben anders. Het Geloof van het grote NIET.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Twee richtingen in het geloof van het grote NIET</b></div>
<div class="MsoNormal">
Dat Geloof van
het grote NIET kan twee richtingen uitgaan. In de eerste richting worden grote
tegenstellingen gecreëerd met de veranderde tijd. Hierdoor verharden posities
zich. En werk je eigenlijk mee aan de conflicten. De andere richting van het
Geloof van het grote NIET is door te ontkennen dat er een tegenstelling is
tussen je geloof en de nieuwe realiteit. En mee te praten met mensen die het
anders willen gaan doen. Waarbij je je eigen normen en waarden vergeet. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
We zien excessen
van deze twee richtingen in enerzijds militante groeperingen in woorden en
daden die vasthouden aan hun eigen levenswijze en zogenaamde moraal. Die staan
daarmee volstrekt buiten de alledaagse realiteit, waarin nu eenmaal dingen
veranderen. En anderzijds vinden we excessen in collaborerende groeperingen die
meepraten en kritiekloos bevestigen dat de nieuwe orde noodzakelijk is om orde
op zaken te stellen. Die gaan te veel mee in alle veranderingen en de schreeuw
om een nieuwe orde.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Of het moet niet anders, of het kan niet meer anders</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De zwarte piet
discussie is, om hem één keer te noemen, een voorbeeld om het duidelijk te
maken, hoewel de discussie in geen verhouding staat tot de spanning in de
wereld van toen en nu. Maar in deze discussie vind je aan de ene kant bijna
militante verdedigers van zwarte piet, en aan de andere kant bijna militante
verdedigers van dat het anders moet. Of het nu erom gaat dat het NIET anders
moet worden, of dat het NIET meer kan zoals het was, het zijn kleine uitingen
van het Geloof van het grote NIET.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het Geloof van
het grote NIET gaat dus aan de ene kant om per se vasthouden aan hoe het was en
dat het niet anders mag gaan, zonder na te denken of je geloof misschien zou
vragen om andere woorden en daden in een nieuwe tijd. En aan de andere kant om
het per se vasthouden aan dat het niet meer zo kan als vroeger en dat het
veranderen móet, zonder je af te vragen of je daar niet misschien iets
waardevols mee weggooit. Ik heb dat aan de hand van een relatief onschuldig
voorbeeld willen illustreren, juist ook om geen nieuwe tegenstellingen te creëren.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Het geloof van het grote WEL</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat Geloof van
het grote NIET gaat niet over waar we in ons geloof voor staan. Het zijn
reacties op anderen. Het is niet een geloof waar je WEL voor staat. God is niet
een God van het NIET, maar een God van het WEL. Ja, God is ook kritisch, maar
niet vanuit wat anderen vinden, maar vanuit wat Hij zelf vindt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En in tijden van
bedreigingen spreken Jesaja en Paulus over die God. Over de God van het WEL. In
een tijd die verandert en zelfs aan verwoestingen onderhevig is. We zien de
beelden van die verwoestingen in onze tijd voorbij komen, dichtbij en ver weg.
Je eerste neiging is om te reageren. Maar wat vraagt ons geloof van ons? Wat
vraagt God van ons? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Gods liefde blijft!</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Eigenlijk vraagt
ons geloof helemaal niet in eerste instantie om een reactie. God biedt ons iets
aan: God zegt: ik blijf. Mijn liefde blijft. Wacht even, dat is wel eens wat
anders dan een tijd die om ons heen verandert. God blijft! Daar mogen we in
geloven. Ons geloof staat of valt niet met een tijd die verandert. Niet alles
blijft zoals het is, maar God blijft. Zijn liefde blijft! En Jesaja en Paulus
getuigen ervan wat voor kracht dat geeft in tijden van oorlog en vervolging.
'Wij horen bij Christus', zegt Paulus, 'en Christus hoort bij ons. Niets kan
dat veranderen. Ook al moeten we lijden, ook al worden we vervolgd of bedreigd.
Ook al hebben we honger, ook al zijn we arm, ook al is ons leven in gevaar.
Maar hoe zwaar het ook wordt, we zullen alle moeilijkheden overwinnen. Want God
houdt van ons.'<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Ons geloof is
een Geloof van het grote Wel. En onze God een God van het grote WEL. Ook al is
er zoveel liefdeloosheid, ik geloof in de liefde. Ook al is er zoveel
duisternis, ik geloof in het licht. Nee, dat licht zal niet meteen overal
schijnen, en het verzekert ons niet van een jaar zonder duisternis, maar dat
lichtje is wel een lichtpuntje, dat hoe donkerder het wordt, steeds meer
zichtbaar zal zijn. Blijf dat licht aansteken, sta ervoor. Want God staat
ervoor. En God blijft!<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7697346529293353495.post-90507428765569977902016-12-25T16:57:00.002+01:002016-12-25T16:59:39.044+01:00Waardoor laat jij je voeden met Kerst? Preek kerstmorgen 2016<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-ht2aU3uACKs/WF_rh_7jZXI/AAAAAAAAD7Y/sA5FzxkyThM9zOnCPdCouReWqR5quN7GACLcB/s1600/preek%2B16%2B12%2B25.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://4.bp.blogspot.com/-ht2aU3uACKs/WF_rh_7jZXI/AAAAAAAAD7Y/sA5FzxkyThM9zOnCPdCouReWqR5quN7GACLcB/s320/preek%2B16%2B12%2B25.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div>
Foto: Jonas Bengtsson (flick.com)</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<b>Wie het
Kerstverhaal denkt, denkt aan vrede op aarde. Daarover zingen de engelen als ze
de herders het goede nieuws hebben verteld: 'Vrede op aarde voor de mensen van
wie God houdt.' Vrede is echter ver te zoeken. En wat kan een kind dan
betekenen? </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Huub Oosterhuis
schreef een bijzonder gedicht voor het dagblad Trouw: <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Eén vluchtkind kantje boord voorgoed
geboren<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Kerstmis 2016<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Verschrikkelijk
is de wereld.<br />
Geen Jezus zal Aleppo redden<br />
en zijn god<br />
zwijgt zo diep in alle talen<br />
dat het voelt alsof hij niet bestaat,<br />
nooit heeft bestaan, niet kan, niet wil -<br />
wat is er met mijn brein<br />
dat ik hem steeds weer denk?<br />
<br />
Er zal nooit, nergens<br />
een begin van redding zijn<br />
als niet ten minste één mens zegt<br />
'hier ben ik'<br />
en ziende om zich heen<br />
zoekt of er nóg een is, nog twee of drie<br />
met vonken licht 'hier ben ik'<br />
in hun ogen.<br />
<br />
In diepe nacht - geen ster te zien<br />
geen engelenzang te horen -<br />
zullen zij gaan<br />
om wat misschien nog kan,<br />
te hopen valt, te redden is<br />
<br />
één vluchtkind kantje boord<br />
voorgoed geboren.<br />
<br />
Kerstmis is twee- of driemaal<br />
niet te tellen naamloos velen<br />
die 'hier ben ik' zijn<br />
en doen wat moet gedaan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Hier ben ik, Tijn<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
'Hier ben ik'
zei een kind afgelopen woensdag in Breda bij het Glazen Huis. Zijn naam is
Tijn. Hij is pas 6 jaar maar ongeneeslijk ziek. Een hersentumor zal voorkomen
dat hij nog een jaar ouder wordt, vertelde een mri-scan een week ervoor. Hij
wilde voor het goede doel nagels lakken, vertelde zijn vader. En Tijn wilde
daarmee 100 euro ophalen. Het werd meer dan twee miljoen. Heel Holland Lakte
voor Tijn, en daarmee voor het goede doel waar hij voor stond: behandeling door
het Rode Kruis van kinderen met een longontsteking.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het was opvallend
en verbaasde iedereen hoe één kind zo'n verschil kon maken. En eigenlijk ook
een langzaam op gang komende inzamelingsactie van Serious Request uit het slop
hielp. Eén klein kind in een wereld vol duisternis.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat kan een kind
het verschil maken. Kunnen we daarin geloven? Of is de vrede op aarde te ver te
zoeken?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat doen wij?
Wat doe jij? Wij eten op aarde deze dagen. We voelen ons er ongemakkelijk bij
soms als we het zo zeggen. Maar tegelijkertijd past het, op een bepaalde
manier, wel degelijk bij Kerst. Kerst is weldegelijk het feest van eten op
aarde. Van een kerstdis op kerstmis. En dat geeft een bijzonder accent aan
Kerst.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Broodhuis Bethlehem</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
'Hier ben ik'.
Het Kerstkind kondigde zich aan, op weg naar Bethlehem. De stad van koning
David, verre familie van Jozef. De man die Jezus zou aannemen als zijn zoon. Bethlehem
is een mooie plaats voor het kind om geboren te worden. De plaatsnaam betekent
namelijk brood-huis, Beth-lehem. Een broodhuis. Maar niet als een vreetschuur,
maar als een bron van voedsel in schaarste. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Bethlehem had
namelijk die schaarste zelf gekend. Bethlehem is de plaats waar eeuwen eerder,
een paar generaties voor Koning David, God helemaal geen koning was. En als
mensen zichzelf koning wanen vreten ze alles kaal, nemen en pakken ze wat ze
pakken kunnen. En het voedsel raakte op. Er was een grote hongersnood. God was
geen koning meer. En de man die zo heette, Elimelech, God is koning, ging dood.
En zijn zonen waren lui en verveeld geworden, tot niets meer in staat. Ziek,
zwak en misselijk, zo heten ze: Machlon en Kiljon, en zij gingen ook dood. Een
van hun vrouwen was Ruth, en zij bleef als weduwe achter. Zij ging met haar
schoonmoeder mee terug naar Bethlehem, dat haar schoonmoeder was ontvlucht
vanwege de honger. Langzaamaan was er weer wat eten te vinden in Bethlehem. En
Ruth deed het haar schoonmoeder en haar volk voor: ze raapte wat er over was
van de oogst van het land. Niet pakken wat je pakken kan, maar nemen wat er
over is. Daarmee niet nemen, maar ontvangen. En Boaz, een lid van de schoonfamilie
van Ruth, zag het en nam haar tot vrouw. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Daarmee bracht
Ruth, als buitenlandse aan het Joodse volk toegevoegd via het huwelijk, het
besef terug dat we ons voedsel van God krijgen. Dat God ons voedt. Ja, we
werken er zelf ook hard voor. En we proberen met allerlei technologie de
verbouwing van gewassen te beïnvloeden, maar we kunnen het niet grijpen. We
krijgen het, van God. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>Jezus in een voerbak</b> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Zo wordt
Bethlehem, door een vrouw van buiten die het verschil maakt, weer broodhuis. Zo
werd ze de overgrootmoeder van koning David. Verre familie van papa Jozef. En
zoveel eeuwen later was Bethlehem weer het broodhuis. In de voerbak in de stal
lag een heel bijzonder kind, Jezus. Ja, in een voerbak. Nee, niet zomaar. Die
stal staat voor een oude profetie van Jesaja, die aan het begin van zijn
profetieën zegt: 'Een rund herkent zijn meester, een ezel kent zijn voederbak,
maar de Israëlieten kennen hun Heer niet. Mijn volk wil niets van mij weten.'
Met andere woorden: een rund weet van wie hij te eten krijgt, en een ezel ook.
Maar wij niet. Wij denken zo vaak dat het allemaal van onszelf komt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Wat voedt je?</b> </div>
<div class="MsoNormal">
En dat kind in
die voerbak herinnert daar weer aan. 'Hier ben ik' zegt het kind met zijn
verschijning. 'Weet waar je je voedsel vandaan krijgt. Niets hebben jullie aan
mijn komst hoeven doen. Sterker nog, er was niet eens plaats voor mij. En papa
Jozef is een schat, maar hij is er ook niet aan te pas gekomen. Haal jij nu je
voeding ook echt bij mij, hier in de voerbak van de stal in het broodhuis?'<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Waar haal je je
voeding vandaan? Jezus wil de voedselbron zijn. Ook met Kerstmis. Hij is de
kerstdis met Kerstmis. Hij is het eten op aarde. Niks mis met dat eten. En ook
niet met het samen eten. Als het maar altijd in het besef is dat we het
krijgen. En dat we het gekregen hebben in een tijd van tekort. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Wie voedt je?</b></div>
<div class="MsoNormal">
Want er is een
tekort. Een tekort aan voedsel in de wereld. Maar ook een tekort aan mensen die
zich door liefde laten voeden. Een tekort aan mensen die het verschil maken,
waardoor de actie van Tijn ons zo versteld doet staan. Maar Tijn laat zien: het
kan nog. Laat je voeden. Laat je voeden door Jezus, ons eten op aarde in de
voederbak van het broodhuis.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><b>De zes J's. En wat doe Jij?</b></o:p></div>
Dan sluit je aan
in de rij van de J's deze Advents- en Kersttijd. Na Jesaja, Jakobus, Johannes,
Jozef en Jezus, ben Jij de zesde J. Wat doe jij? Laat je je voeden door de
Kerstboodschap in alles wat je doet? Zeg dan om te beginnen simpel 'dank U wel'
als je straks gaat eten. Leef in het besef dat je alles krijgt. En laat je
voeden door de woorden van Jezus. Eet smakelijk!<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Otto Grevinkhttp://www.blogger.com/profile/18267216243427557765noreply@blogger.com0