Mooi, die campagne #ikredhetnietmeer. Maar wat gaan we ermee doen, met al die verhalen? Ik zie ook veel mensen en kerken die willen helpen, maar niet weten wie en hoe. Zou een opvolger van de christelijke campagne #nietalleen niet vraag en aanbod samen kunnen brengen?
Wat goed dat het TV-programma Kassa is gestart met de campagne #ikredhetnietmeer. Want wat moeten zoveel mensen zich vreselijk in de knel voelen zitten, en zich schamen om dat ter sprake te brengen. Je redde het altijd wel, maar nu niet meer. En niet een beetje, nee, helemaal niet meer. De kaasschaafmethode werkt niet meer. Alle luxe is er al vanaf. Wie had ooit gedacht dat je hierin verzeild zou raken.
Stil van de verhalen
De campagne #ikredhetnietmeer nodigt mensen uit hun verhaal te doen. Het ene na het andere verhaal komt voorbij. Ik word er stil van. Maar het maakt me ook onrustig. En wat nu dan? Waar kan ik naartoe met mijn wens om mensen te helpen?
Wie kan nú wat doen?
Natuurlijk, er moet veel gebeuren vanuit Den Haag en Brussel. Het is te groot om onderling op te lossen. Maar voorlopig hebben deze mensen daar niets aan. Zij hebben nú een probleem. En dat probleem wordt alleen maar groter. De reserves gaan eraan, als je ze nog hebt. En volgende maand is de uitdaging waarschijnlijk nóg groter.
Hoe kun je helpen?
Als ik zo'n verhaal hoor van een baby die niet in een warm huis geboren kan worden, dan denk ik: geef hier die energierekening. Zo kan het natuurlijk niet. En je moet niet de held uit gaan hangen. Maar hoe kun je dan wel helpen? Moet er niet nú iets gebeuren, en moet dan niet van de rest komen?
Ook diaconieën zien de mensen vaak niet
Hulpfondsen van kerken, diaconieën, lopen tegen hetzelfde aan. Ze willen wel helpen, maar weten niet altijd wie in de problemen komt. Je gaat het ook niet op je voordeur zetten dat je het niet meer red. En je dan bij de kerk melden? Dat is voor bijna iedereen een brug te ver. En dat kan ik heel goed begrijpen. Maar we zouden elkaar veel meer kunnen helpen als we elkaar vinden.
Vraag en aanbod koppelen
Als we nu eens vraag en aanbod samenbrengen. Zo anoniem mogelijk wat mij betreft. Bij de hashtag #ikredhetnietmeer dacht ik meteen aan het initiatief #nietalleen uit de coronatijd. Hier konden mensen naartoe bellen, naar een landelijk nummer, met hun nood én met hun aanbod. Dus: je bent alleen, belt, en wordt gekoppeld aan een lokaal initiatief dat mensen die alleen zijn wil helpen. Precies vanwege hetzelfde probleem: de mensen die willen helpen zien niet wie het nodig heeft. En als je het nodig hebt, durf het dan maar eens te vragen.
En nu actie!
De campagne #ikredhetnietmeer vraagt meer dan een verzameling verhalen. Het vraagt om actie. Om de koppeling van goede doelen die zeggen: wij willen concreet helpen in concrete nood. En waar je anoniem naartoe kunt bellen: ik red het niet meer.
Wie neemt het voortouw?