Vanmorgen avondmaal gevierd in Waalre. Fijne viering met elkaar. Met elkaar de moeite en schok gedeeld van het overlijden van Daan Hoekstra, oud-ouderling, lid van de cantorij, maar bovenal een beminnelijk en positief mens. Lang ziek geweest, maar altijd positief. Ik ben gevraagd bij afwezigheid van de predikanten de uitvaartdienst te leiden. Dat doe ik van harte.
Viering van het Avondmaal is goed bevallen. Iedereen deed gewoon mee, al stond één iemand erop brood van de schaal te pakken - heb verzuimd te vragen achteraf waarom; maar op dat moment kun je niet anders dan toestaan. De diaken die ook brood uitreikte had natuurlijk ook zijn handen moeten wassen... Ik ben erachter gekomen al doende dat brood dat in wijn wordt gedoopt drupt. Dat is niet handig op de betonnen grindondergrond in onze kerk. Toch hosties dan maar? We denken voort.
Maar blijft staan: waarom is dit nu nodig? En niet bij alle andere griepuitbraken van het verleden, of in verband met Q-koorts (veel gevaarlijker en veel minder in het nieuws)? Naar het zich laat aanzien blijft het vooralsnog een gewoon influenzavirus. Moeten we daarvoor alles op zijn kop zetten? Niet om het niet serieus te nemen, maar waarom namen we griepvirussen niet eerder zo serieus? Is het dan wel nodig, of steken we elkaar aan met angst?
In ieder geval hebben we vastgesteld dat we bij invoering van een aangepaste viering ook een einddatum op korte termijn moeten aangeven, maximaal een half jaar - anders kun je niet meer terug. En waarom zouden we dat niet willen? Of blijven we het zo vieren; en wat is dan de meerwaarde daarvan, en wat verliezen we ermee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten