zondag 14 maart 2010

Met Mozes op weg naar Pasen en het beloofde land

MEDITATIE KERKBLAD SCHAKEL PASEN 2010


Op weg naar Pasen lezen we in de kerkdiensten en in de kindernevendienst uit Exodus – het verhaal over de bevrijdende uittocht uit Egypte op weg naar het beloofde land. Het is een oud verhaal, maar een verhaal dat nog steeds wordt verteld. Veel nieuwere bevrijdingservaringen uit beknellende situaties lezen mensen terug in dit verhaal, omdat zij ook God ervoeren als ‘Ik ben er’. Als een God die de moed geeft op te staan tegen beknellende banden, onderdrukking en slavernij, in het groot of in het klein.

Het verhaal is ook een visioen van de toekomst, ondanks dat het een verhaal van lang geleden is. Een visioen is het van hoe het leven kan zijn, hoe wij daar naartoe op weg zijn, en ook hoe wij onszelf daarbij in de weg zitten en in de woestijn verdwaald kunnen zijn. Maar toch op weg naar het land van belofte, in het geloof dat het anders kan, en dat leven in vrijheid kan, bestaat.

Trekkend door de woestijn staat het volk ook stil bij wat de voorwaarde zijn om die vrijheid te laten slagen; wat de spelregels zijn om vrij het spel te kunnen spelen. Dat is geen regelzucht met schelden op de scheidsrechter, maar een spel zoals ik dat ooit op Bali zag, in Ubud: jongetjes van zes tot en met twaalf voetbalden met elkaar in twee teams, zonder shirtjes en op blote voeten, zonder scheidsrechter, maar allemaal met hetzelfde idee van het spel. Met passie speelden ze, maakten ze doelpunten en ik betwijfel of ze de punten eigenlijk wel bijhielden. Zo vanzelfsprekend als ze het spel speelden, zo ineens wat het ook over toen het te donker werd. De spelregels waren vanzelfsprekend en er is heerlijk gespeeld. Het kan!

Zou het kunnen dat een volk in vrede leeft ?
Zou het kunnen zonder oorlog zonder haat ?
Is het visioen dat God ons telkens geeft
Slechts een wereld die in sprookjesland bestaat ?

Zou het kunnen met een God, onzegbaar groot,
Die ons naam geeft en ons optilt uit de nacht ?
Die ons leidde uit het land van niets en dood;
Ons – wat ooit een droom leek- nu heeft thuis gebracht ?

Zou het kunnen met tien woorden :
een blauwdruk voor sjaloom;
Een afspraak hoe het leven hier kan zijn ?
Tien woorden om te leven,
genoeg voor onze droom .
En zijn we nu pas volk in die los-zand-woestijn ?

1. Voor jou mag er naast mij geen andere god in je leven zijn
2. Je moet niet denken dat je mij kunt vangen in een beeld
3. Gooi mijn naam niet in vloekformules te grabbel
4. De werkweek heeft zes dagen de zevende dag is de rustdag
5. Gun je vader en moeder een goede oude dag
6. Denk niet dat je zomaar over het leven kunt beschikken
7. Blijf uit de relatie of huwelijk van een ander
8. Steel niet: geen geld of goed
9. Probeer niet door liegen mensen of dingen naar je hand te zetten
10. Wees niet jaloers op het geluk of het bezit van een ander

Zou het kunnen met tien woorden :
een blauwdruk voor sjaloom;
Een afspraak hoe het leven hier kan zijn ?
Tien woorden om te leven,
genoeg voor onze droom .
En zijn we nu pas volk in die los-zand-woestijn ?

Uit: Musical Mozes (Gerard van Midden en Gerard van Amstel)

We lezen ook uit Exodus omdat dit het verhaal is achter het Joodse Paasfeest, dat Jezus met zijn leerlingen vierde tijdens het Laatste Avondmaal. Dit verhaal krijgt in Jezus’ lijden en opstanding nieuwe betekenis, maar die betekenis kan niet gelezen worden zonder deze achtergrond. Om het spel weer werkelijk vrij te kunnen spelen moeten alle overtredingen teniet gedaan worden. Dan kunnen we leven als die kleine jongetjes, leven in vrijheid, in vrede: Het kan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten