Mijn God, als ik
naar het nieuws kijk,
waarom zou ik U
aan uw belofte houden
dat er nooit
meer een zondvloed zal komen?
Als ik naar het
nieuws kijk, mijn God,
en ik zie 21
christenen in oranje pakken op een strand
en ik weet waar
die oranje pakken naar verwijzen:
naar wat in ónze
naam in de wereld is gebeurd,
en dat er nog
steeds meer dan honderd man zonder aanklacht
in oranje pakken
vastzitten op Quantanamo Bay
zou er dan niet
een nieuwe zondvloed moeten komen?
Ik weet niet of
we het gaan redden, mijn God,
we geloven
teveel in onszelf.
Bloed vloeit en
het schreeuwt uit de aarde.
Wat is de
oplossing?
Nog meer geweld?
God, we draaien
rondjes in onze eigen woestijn,
omringd door
wilde dieren
en we zien de
engelen niet.
We zorgen wel
voor onszelf
en sluiten een
verbond, niet met U,
maar met de
Verzoeker,
om macht in de
wereld
te hebben en te
houden.
En ten koste van
wat?
Misschien wel
van onszelf.
God, uw tranen
moeten zo talrijk zijn,
dat ze de aarde
zouden overspoelen
als eens de
zondvloed.
Maar wie moet in
vredesnaam
die ark met
weinigen besturen?
We zouden nog
eens raar kunnen opkijken...
Toch zou ik me
niet kunnen voorstellen, God,
dat U het zo nog
eens zou laten regenen
want ik zie al
honderden mensen ten onder gaan
in de woeste
Middellandse Zee
op de vlucht in
tweedehands arken.
Onschuldigen,
die alleen maar willen leven.
Zouden wie gered
worden alsnog hetzelfde lot moeten ondergaan?
Uw Zoon werd ook
ondergedompeld
in de Jordaan
die ligt in de
woestijn
waar Johannes de
Doper preekte:
Het is genoeg.
Tot hier en niet
verder.
Keer om!
Uw zoon dompelt
zich onder in ons bestaan.
Hij gaat er niet
boven staan,
want zoveel
goeds valt van ons niet te verwachten
Je kunt erop
wachten
tot het weer
gebeurt.
We keren niet om
maar vallen in
herhaling.
We draaien rondjes
in onze eigen
woestijn.
God, veel mensen
zijn bang
want de wereld
is klein
en het is zo
moeilijk te begrijpen
wat mensen
bezielt
die in vrijheid
opgegroeid
onvrijheid
prediken
en wij,
wij leggen hen
onvrijheid op
om dat te mogen
zeggen.
Wie, God, haalt
ons uit deze neerwaartse spiraal?
Uw Zoon dompelt
zich onder in ons bestaan
voordat hij in
onze woestijn gaat leven.
Veertig dagen,
zolang als het
regende tijdens de zondvloed,
zolang moet hij
de droogte doorstaan.
Veertig dagen,
alleen met zijn eigen gedachten
en zijn eigen
driften en gevoelens,
zo worden ook
wij deze veertig dagen
op onszelf
teruggeworpen, God.
En we hebben
liever dat het allemaal alleen aan andere mensen ligt.
Maar wij zouden
ook niet allemaal op die ark passen,
mochten wij U
overhalen het toch weer te doen.
God, hoe kan
Jezus tóch
uw goede nieuws
verkondigen
terwijl zijn
wegbereider
wordt
overgeleverd
zoals Jezus zelf
ook overgeleverd
zal worden?
God, hoe kan
Jezus tóch
uw goede nieuws
verkondigen
als Johannes
gevangen wordt genomen
en net als hen,
die
krijgsgevangen gemaakt
in oranje pakken
worden gestoken,
wordt onthoofd?
God, waarom
gelooft U zo in ons,
dat U het blijft
vertellen?
Blijkbaar erkent
U het lijden zo
dat U er dwars
doorheen wilt.
Omdat U weet dat
het anders kan.
U maakte deze
wereld
en het was
goed...
God, geef ons de
moed
om er doorheen
te gaan
niet te wensen
dat anderen worden weggevaagd
niet anderen de
mond te snoeren
die ons de
vrijheid niet gunnen zelf te zeggen wat we denken.
God, geef ons de
moed
om op te staan
voor
vluchtelingen in hun gammele boten
voor Joden die
zich hier niet meer veilig voelen
voor Christenen
wereldwijd die worden vervolgd
voor Moslims die
zich een weg zoeken in een vijandige wereld.
Mijn God, U bent
ook hún God,
want er is maar
één wereld
en er is maar
één God.
Uw Evangelie,
het goede
nieuws,
geeft vertrouwen
te midden van alle onheilstijding.
Door te blijven
vertellen en het te blijven leven,
toont Uw zoon,
ondergedompeld
in ons bestaan
en daarmee ons
lijden lijdend
dat er leven is
voorbij onze angst,
voorbij onze
woede,
voorbij onze
drift,
voorbij onze
wanhoop,
voorbij onze
machteloosheid,
voorbij ons
ongeloof.
God, U neemt het
initiatief,
en laat het niet
van ons komen.
U reinigt niet
van buiten met een zondvloed,
maar u reinigt
van binnen met een doop.
En één doop van
één mens is genoeg
om
ondergedompeld in ons leven
door onze
woestijn te gaan
die wij vaak
niet in durven,
om door ons
lijden heen
op te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten