De afgelopen dagen heb ik gestoeid in mijn blogs met de financiële crisis, en wat ik daarover zal zeggen in de Oudejaarspreek. Gisteren had ik mijn eigen crisis: mijn fiets is gestolen in het centrum van Waalwijk. Ik fiets graag, en veel; en voor de gemeente alleen al meer dan 1000 km per jaar. Dus een klein persoonlijk drama. Maar ook in enige mate financieel. Zie maar weer eens de middelen bij elkaar te krijgen voor een nieuwe tweedehands.
Ik realiseerde me echter toen dat het in de financiële crisis uiteindelijk híerom gaat: dat er onverwachte dingen gebeuren die maken dat onze financiële positie zwakker wordt, en, en dat is belangrijker, ons onzeker maakt. Want wat komt er hierna? Iedereen is in meer of mindere mate wel voorbereid op onverwachte uitgaven en op mindere tijden. Maar als er teveel dingen tegelijk gebeuren als een korting op het pensioen, een onverwachte autoreparatie, ziektekosten die niet vergoed worden, schoenen of kleding die moeten worden gerepareerd, de wasmachine die vervangen moet worden of wat niet al meer kan gebeuren; dan wordt ons vertrouwen danig op de proef gesteld. De cijfertjes van ons vermogen blijken geen vertrouwen meer te geven.
Zo kom ik erop uit dat vertrouwen het hoofdthema zal zijn van de preek. Waarbij ik hoop dat een kritisch geluid gecombineerd kan worden met bemoediging en sterken in het vertrouwen. Voor de laatste maal wijzig ik de lezing: Mattheüs 6: 24-34. Hierin komt zowel het gebruik van geld, als de zorgen en het vertrouwen aan bod. En ik vermoed dat de talenten ook nog wel terugkomen.
Met voldoende vertrouwen op een goede afloop kan ik nu gaan schrijven:).
Wees welkom: morgenavond, 31 december, 19.30u in de Ambrosiuskerk Waalwijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten