Vanavond treedt Gerald Troost op in de Ambrosiuskerk, tijdens de missionaire jongerendienst van de Protestantse Gemeente Waalwijk. Ik mag in die dienst de meditatie verzorgen. In de omgang met de mooie liederen van Gerald Troost viel me op dat we verschillende accenten leggen in onze geloofsbeleving. Ik vond herkenning, maar soms ook moeite om mijn eigen accenten naast de liederen en opwekkingsliederen van de samenzang te leggen. Hoe kom je tot één geheel wanneer twee voorgangers in de dienst verschillende accenten leggen in hun boodschap? Het was een zoektocht en ook best wel een worsteling, en ik vond herkenning in het boekje van Gerald Troost zelf, dat hij schreef met zijn oom, André Troost, predikant binnen onze Protestantse Kerk in Nederland, in Heusden. Verschillende thema's komen hierin aan bod in een correspondentie tussen de twee gedreven christenen, die beiden hun roeping hebben gevonden in het uitdragen van hun geloof. Het wordt duidelijk dat de verschillende accenten, die ook zij ontdekken in elkaars geloof, elkaar verrijken. Ze stellen kritische vragen aan elkaar, ontdekken eenzijdigheden bij elkaar, en moeite met elkaars traditie en gewoonten. Zo vinden ze elkaar in de achtergronden daarvan, in het geloof in Jezus. Ik hoop van harte dat dit vanavond ook het geval is.
'Tweemaal Troost' is een mooi en persoonlijk geloofsgesprek voor wie ervaart dat de theologie en liturgie van onze kerk zijn beperkingen heeft, verrijking vindt in de evangelische beweging, maar ook voelt dat hij de protestantse traditie met zich meedraagt, of niet zou willen verliezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten