Zin in Zaterdag (3): Een nieuw begin: Van afkomst naar toekomst

Toespraak bij deopening van de Turkse Moskee in Waalwijk

Broeders en zusters,

Op deze feestelijke dag ter gelegenheid van de opening van de Abdulkadir Geylani Moskee vind ik het een grote eer om vandaag u toe te mogen spreken namens de christelijke gemeenschap in Waalwijk. Als predikant van de Protestantse Gemeente Waalwijk mag ik u de hartelijke felicitaties overbrengen namens de Raad van Kerken van Waalwijk,waarin behalve Protestantse gemeenten ook de Rooms-katholieke parochies vertegenwoordigd zijn. Ook mag ik u van harte gelukwensen namens alle Protestantse gemeenten die verenigd zijn in het samenwerkingsverband van deProtestantse Gemeenten in de Midden-Langstraat, van ’s Gravenmoer tot Doeveren. 

We staan vandaag in een bijzondergebouw. Een gebouw met een schitterende gebedsruimte die de Turkse afkomst vanhaar geloofsgemeenschap niet verhult, maar wel mooi omhult in een sober en uitnodigend gebouw in een gewone woonwijk. Een gebouw van de Turkse gemeenschapdat open staat voor de Waalwijkse gemeenschap. Een gebouw dat niet alleen een gebedsruimte is, maar ook een ontmoetingsplaats. Een Turks Islamitisch Cultureel Centrum, zo zie ik op Facebook. Niet zomaar een moskee, maar een centrum waarin uw gemeenschap ook haar maatschappelijke taak op zich neemt.

Ik voel me als christen verwant met uw gemeenschap. In onze kloosters geldt het motto: bid en werk! En datgeldt ook zo voor onze kerken, en, merk ik: ook voor u. In ons geloof staan we niet buiten de samenleving, maar er juist middenin! We bidden niet alleen maar;ons geloof spoort ons ook aan er iets mee te doen. Vanuit onze normen en waarden willen we van waarde zijn voor elkaar, en voor de maatschappij. Uw initiatief om van deze moskee een Islamitisch Cultureel Centrum te maken, toon tuw oog voor de Nederlandse samenleving, waar ook u deel vanuit maakt. U neemtuw verantwoordelijkheid voor de toekomst van uw gemeenschap in onzesamenleving. Zo horen geloofsgemeenschappen met hun hoofd in de hemel en hun voeten in de samenleving te staan.

Ik voel me ook als christen metuw gemeenschap verwant in onze gemeenschappelijk voorvader Abraham, die in uw traditie Ibrahim heet. Onze traditie vertelt dat God Ibrahim riep. God riep Ibrahim op om zijn land en zijn familie te verlaten en op weg te gaan naar het land datGod hem zou wijzen. God ging met Ibrahim mee op weg. En God beloofde dat Hij uit Ibrahim een groot volk zou laten voortkomen, zo groot in aantal als er sterren zijn (Genesis 12/15). Gods belofte gaat over toekomstgericht geloven.We hebben allemaal onze afkomst, maar we zijn op weg naar de toekomst. En God gaat met ons mee. Zo krijgt uw geloof vandaag vorm in een fantastisch mooi nieuw gebouw voor de toekomst. Een dynamisch gebouw waarin mensen samenkomen,bidden en elkaar ontmoeten. Een gebouw dat met eigen middelen en eigen creativiteit tot stand is gekomen. Dat alles getuigt van uw afkomst, en van uwoog voor de toekomst. Laten we samen de handen ineen slaan of als afstammelingen van Ibrahim de weg naar de toekomst open te houden. Dat als onze samenleving verstart en verhardt, wij als geloofsgemeenschappen een voorbeelden een voortrekker kunnen zijn om mensen bij elkaar te brengen, en te bouwenaan te toekomst.

Zo maken we Gods belofte aan Ibrahim tot zegen. En die zegen van God wens ik u van harte toe!