Die vraag kan je of tot wanhoop drijven, of hij drijft je terug naar de kern. Wat geloven we eigenlijk? En hoe leeft dat geloof in ons dagelijks leven? Gisteren zijn de predikanten met elkaar in gesprek geweest hoe de kerk 'oefenruimte' kan worden om die link te leggen tussen je geloof en je leven. Vaak ligt die link er wel, want we doen niet zomaar wat we doen, en we vinden niet zomaar dingen belangrijk. Maar vaak is die link impliciet. Ja, dat doe je nu eenmaal, dat is normaal, als je gelooft. Echt de verbinding maken tussen wat we geloven en ons leven doen we als gemeente nauwelijks.
We doen aan de andere kant wel veel andere dingen. Er ligt bij predikanten, kerkenraden en vrijwilligers zoveel op hun bordje. En dat moet ook allemaal doorgaan. Weten we nog waarom? Hoe voorkom je dat je ambtswerk niet meer is dan enkel die volle actielijst afwerken, zodat je er ook nog zelf door gevoed wordt?
Zeven kenmerken van een gezonde gemeente
 |
| 112 kerkenraadsleden uit het hele land, waaronder van de Ambrosiuskerk in Waalwijk bezochten met hun predikanten de kerkenradendag van de missionaire specialisatie |
- Bezield zijn door geloof
- Een naar buiten gerichte blik
- Zoeken naar wat God wil
- De kosten onder ogen willen zien
- Functioneren als een gemeenschap
- Ruimte scheppen voor iedereen
- Zich beperken tot een paar taken en die goed doen
We kwamen er met elkaar achter dat velen graag meer zouden willen zoeken naar wat God wil. Omdat we merken dat we vinden dat er heel veel moet, maar dat we de drive, kracht en tijd missen om alle ballen in de lucht te houden. Én om te kiezen tussen wat belangrijk is en minder belangrijk. Dat geeft het gevoel soms in een rijdende auto te zitten met een rem erop. Het gaat stroef, wel vooruit, maar het kost veel energie.
Meer Geest, minder gas
Het derde en zevende kenmerk bleken bij elkaar te horen. Zoeken naar wat God wil gaat over wat geloof voor jou in jouw leven betekent. Hoe inspireren teksten uit de bijbel jou? Hoe inspireert het praten en lezen daarover? En wat kan gebed voor jou betekenen, en stilte? Als je zoekt naar wat God in je leven kan betekenen en als je ontdekt waartoe je je gedreven voelt, dan is het vervolgens veel makkelijker om te kiezen en te gaan voor wat je drijft. En worden andere dingen vanzelf minder belangrijk.
Dat betekende voor ons een nieuwe motto: Meer Geest, minder gas. Minder gas geven in alles wat er op de agenda en op de kalender staat. En eerst maar eens de Geest zoeken, inspiratie, creativiteit. Dan kom je namelijk uit bij wat mensen willen, in plaats van wat mensen moeten. Zoals een ouderling van ons zei in de auto (plankgas rijdend ;)): Moeten geeft druk, willen geeft drive.
Moeten geeft druk, willen geeft drive
Wanneer we weer op zoek gaan naar wat ons drijft, dan komt het vanzelf goed met de kerk. Misschien niet op de manier die wij voor ogen hadden, maar wel op de manier die de Geest voor ogen heeft. Het zal ons bevrijden van het eeuwige moeten. En het zal mensen aantrekken die zien wat ons drijft. En die met ons mee zullen doen. Niet op wat wij voortstuwen, maar op de adem van de Geest.
Zoals we tot slot zongen in een volle kapel, op de melodie van het in het nieuwe Liedboek verloren gegane God is getrouw, zijn plannen falen niet, maar nu in nieuwe tekst onmisbaar in een bevlogen gemeente:
1. De wind steekt op, de bomen buigen licht.
De vogels voelen zich al meer gedragen.
Zij leven vrij, in zingend evenwicht,
alsof ze weten wat de wind zal vragen.
Vertrouwen, dat gevleugeld zinsverband,
leeft uit Gods hand.
2. De wind steekt op, Gods adem vult het huis.
De mensen wagen zich weer aan verhalen
van wie hen draagt, van wie er aan het kruis
ons toekomst bracht en leerde ademhalen.
Geloven is een luisterend bestaan,
een samen gaan.
3. De wind steekt op, we steken nu van wal.
De zeilen vangen kracht voor op het water.
Wat ons op zee nog overvallen zal,
wij vissen tot de morgen, want hij staat er:
die ons met brood en vis heeft opgewacht. *
Het is volbracht.
* Johannes 21: 9
(Michiel de Zeeuw, Zierikzee)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten