Vanmorgen een mooie preek over vertrouwen, bij Mattheus 20 en Lucas 12. In Matteus 20 het verhaal van de dagloners die allemaal aan het einde van de dag hetzelfde bedrag krijgen. Volgens dominee Aukje Westra stond dat in de lijn van het vorige verhaal over de rijke jongeling, waarin het om een oefening in vertrouwen gaat. Wat me het meeste bijblijft is het voorbeeld van de vrouw die de ene dag bij een wandeling een jonge duif uit de boom ziet vallen en de volgende dag ziet dat die is aangevreten door een ander beest. In deze ervaring spoelt over haar heen dat je wel kunt vertrouwen, maar dat dat niet wil zeggen dat het altijd goed komt.
Hoe daarmee dan om te gaan? Als vertrouwen is geloven dat het goed komt, maar het niet altijd goedkomt, hoe kun je dan vertrouwen? Verval je dan niet in waarom-vragen? We weten dat waarom-vragen niet te beantwoorden zijn. Maar hoe komt God dan je tegemoet in situaties waarin het niet goedkomt?
De vrouw die de aangevreten duif zat neemt de tijd en laat de pijnlijke ervaring binnen. En met dat ze die pijn laat bestaan, ervaart ze uiteindelijk ook troost. Zo komt God je tegemoet in situaties waarin het niet goedkomt. Niet alles kan goed gaan in ons leven. Leven is in zekere zin ook lijden, en toch komt God ons daarin tegemoet.
Wie geen pijn voelt, kan niet worden getroost. Wie dat wel durft te voelen, mag erop vertrouwen dat hij betroost wordt. Wees niet bang.
Lukas 12: 6 Wat kosten vijf mussen? Bijna niets. Toch wordt er niet één door God vergeten. 7 Zelfs de haren op jullie hoofd zijn alle geteld. Wees niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten