Ezechiël in de Veertigdagentijd 2012: week 6

Ezechiël 33: 21-33

[Sprookjesbos; intro Paddenstoelen]

[shot ergens in het Sprookjesbos]
Dag allemaal!
Jullie zullen je afvragen wat ik, Ezechiël, nu in het Sprookjesbos van de Efteling doe.
Dat snap ik. Je verwacht een profeet uit de Bijbel, die serieuze dingen te zeggen heeft namens God, toch niet in een bos, waar allemaal sprookjes worden verteld?
Want sprookjes zijn niet waar gebeurd.
Maar wat ik als profeet namens God moet zeggen is natuurlijk wel waar, en heel serieus.

[voor of in het Sprookjesboomtheater]
Ik zal je uitleggen waarom ik hier ben.
De Israëlieten praten veel over me.
Ze zijn altijd weer benieuwd wat ik te zeggen heb.
En dan zeggen ze: Kom! Laten we gaan luisteren wat God ons te zeggen heeft!
En dan zitten ze hier allemaal. En dan luisteren ze naar me.
En ze knikken ook allemaal dat ik gelijk heb en dat het belangrijk is wat ik namens God zeg.
Maar als ze hier weggaan, dan is het net alsof ze niet hebben gehoord wat ik zeg.
Als ik over liefde heb gesproken, dan knikken ze allemaal dat het heel belangrijk is om lief voor elkaar te zijn.
Maar als ze weer naar huis gaan, dan denken ze alleen maar aan zichzelf.
En als ik zeg: we kunnen met zijn allen iets moois van de wereld maken als we nu met elkaar aan de slag gaan, dan knikken ze allemaal dat ze mee willen doen,
maar als ze weg gaan, dan vallen ze gewoon in slaap
[shot doornroosje overkant]

[terug in het theater]
Ik ben dan wel een profeet van God,
die namens God moet zeggen dat mensen moeten veranderen.
Maar ik ben niet meer dan een attractie voor ze!
Ze vinden het leuk om naar me te komen luisteren, maar ze doen er niets mee!
Het lijkt wel alsof ik een soort zanger ben van liefdesliedjes,
die een mooie stem heeft en goed kan spelen, net als hier in het Sprookjesboomtheater.

Maar ik ben toch geen zanger van liefdesliedjes?
Nee, ik heb hele serieuze dingen te zeggen.
Sterker nog, het is eigenlijk helemaal niet zo leuk wat ik te vertellen heb aan de Israëlieten.
[Danse Macabre begint; Ezechiël gaat zitten]
Ik vertel geen verhalen over hoe mooi de wereld kan zijn.
Nee, ik zeg dat de Israëlieten een puinhoop van hun land hebben gemaakt,
en dat ze moeten veranderen als ze weer een mooi leven willen hebben in hun eigen land.
Ze hebben er zo’n puinhoop van gemaakt in hun eigen land dat God hen heeft weggehaald uit hun land
en in een ander land in ballingschap heeft laten wonen ver weg van huis.
Hun land is een puinhoop geworden,
en het land wordt alleen maar weer mooi als de Israëlieten veranderen
en er iets moois van willen maken.
Dan mogen ze weer naar huis.
Maar dat horen ze niet.
Ze horen alleen maar dat het weer mooi kan zijn,
en niet dat ze moeten veranderen.
Want dat willen ze niet horen.

Jullie horen vandaag een verhaal over Jezus
Op hem komen ook veel mensen af als hij Jeruzalem binnenrijdt.
Ze kennen Jezus van de verhalen.
En ze willen er graag bij zijn.
Ze zijn benieuwd wat hij gaat doen.
Voor de mensen is hij eigenlijk ook een attractie.
Ze vinden zijn verhalen mooi,
maar luisteren ze ook echt als Jezus vertelt dat ze moeten veranderen,
om te zorgen dat de wereld ook echt mooier wordt?

Jezus vertelt geen sprookjes,
en Jezus is geen attractie.
Hoe leuk de mensen het ook vinden dat ze erbij zijn bij de intocht in Jeruzalem,
Jezus wil de mensen duidelijk maken dat ze moeten veranderen,
en dat het anders helemaal misgaat.

[gerommel Danse Macabre – shot poort Raveleijn]

En het gaat mis.
Jezus gaat Jeruzalem binnen, en de mensen vieren feest.
Maar als ze weggaan zullen ze zeggen dat ze Jezus niet meer willen horen of zien.
Dat hij wegmoet.
Dat hij zelfs gevaarlijk is.
Daarom gaan jullie versierde kruisen maken.
Omdat de mensen bij Jeruzalem vandaag blij zijn met Jezus en feest vieren
maar morgen zeggen dat ze van hem af willen,
omdat ze Jezus als attractie een beetje zat zijn

Maar Jezus’ verhaal is geen attractie, geen sprookje.
Het is een waar verhaal, dat zal overleven.
Dat horen jullie volgende week.