Na een mooie nazomer is de herfst dan toch echt aangebroken.
Na de warme septemberdagen werd het toch echt kouder. Het begon te regenen, en
goed ook. Reden genoeg om binnen te blijven. Of juist om naar buiten te gaan.
Op straat en in de Duinen is goed te zien hoe de bomen verkleuren in de mooiste
herfsttinten. Kinderen rapen kastanjes en eikels. Veel mensen kijken uit naar
de herfst. Gezelligheid thuis, andere kleren en lekker eten. En een mooie
natuur.
Diezelfde natuur laat ook een andere kant zien van de
herfst. Het wordt kouder, natter, en de dagen worden korter, de nachten langer.
Minder zon. Er zijn mensen die zich daardoor juist helemaal niet lekker voelen
bij de herfst. Die niet alleen binnenblijven, maar zich ook een beetje in zichzelf
opgesloten voelen. Ze beleven minder vrolijkheid en het is vaker donker in hun
hoofd.
De herfst heeft beide kanten. De mooie herfstkleuren van de
bladeren zijn tegelijkertijd een afscheid van het levendige seizoen van de
lente en de zomer. Het blad sterft af, en de mooie paddestoelen composteren
het. Het lijkt wel een innerlijke strijd van de natuur en in onszelf. We zoeken
de gezelligheid op thuis of bij elkaar, en keren ons tegelijkertijd ook
figuurlijk meer in onszelf. De herfst is de tijd om de balans op te maken. Waar
staan we nu? Wat heeft het jaar ons gebracht? Wat hebben we gekregen dit jaar
en bereikt? Wat nemen we mee, maar ook: wat laten we achter? En wíe nemen we
mee en wíe laten we achter? De herfst is ook een tijd waarin we stilstaan bij
wie er in het afgelopen jaar overleden zijn. Mensen van wie we afscheid hebben
moeten nemen. Rondom Allerheiligen en Allerzielen staan mensen stil bij de
nagedachtenis aan bijzondere mensen en de herinnering en het gemis van de
mensen van wie we afscheid moesten nemen.
De herfst is zo een tijd waarin we weer tot onszelf komen. Minder
activiteit buiten, minder erop uittrekken. Meer tot jezelf komen, nadenken en
misschien bezinnen. En zoals de herfst afscheid neemt van het bloeijaar, zo
ademt de herfst een sfeer van afscheid. Ook van dingen die niet gelukt zijn,
dingen die we hebben nagelaten, mensen die we tekort hebben gedaan. Ook die
dingen komen voorbij als je de balans opmaakt. En dan vooral om te kijken: waar
staan we nu? En hoe gaan we verder?
Gepubliceerd in de Wijkkrant voor Waalwijk en Sprang-Capelle, november 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten