woensdag 21 mei 2014

Waarom ik ga stemmen bij de Europese Verkiezingen 2014

Ik wil leven in een vrij en open Europa.
Ik wil leven in een Europa waar ik vrij ben om te doen en te geloven wat ik waardevol vind.
Ik wil leven in een Europa dat open is naar onze verschillende culturen.
Ik wil vrij zijn om andere Europeanen te ontmoeten,
met hen te werken en te handelen.
Ik wil leven in een Europa dat gastvrij is voor wie een veilige haven nodig hebben in de wereld,
en eerlijk is naar hun kansen in hun eigen omgeving.
Ik wil in een Europa leven waar aan vrede gewerkt wordt, en dat die vrede uitdraagt.
Ik wil leven in een Europa dat geen bedreiging is voor buren, maar een teken van vrede is.
Ik wil leven in een Europa dat de handen ineenslaat, om de echte uitdagingen van deze tijd aan te pakken, voor het behoud van de aarde en de humaniteit.
Ik wil leven in een vrij en open Europa, dat mij niet altijd volgt, en waarin ik vrij kan communiceren.
Ik wil leven in een Europa dat zelf open en transparant is.
Een Europa van ons allemaal.

Dat Europa is er nog niet, en dáárom ga ik morgen stemmen.

Omdat ik anders hierna niet het recht heb mijn mond open te doen.

zondag 11 mei 2014

Wat is het password om te leven zonder angst? (Preek 11 mei 2014 - overstapdienst)


Beluister de preek via Kerkomroep

Wat is het fijn als je in vrijheid kunt leven. We staan er niet altijd bij stil. Het is eigenlijk ook wel heel normaal. Het is zo gewoon geworden dat we in vrijheid kunnen leven. Daarom hebben we daar op 4 mei bij stilgestaan. Omdat er 69 jaar geleden een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. Een tijd waarin je niet in vrijheid kon leven, maar in angst moest leven. Omdat ons land bezet was en bezeten was van het idee dat je bepaalde mensen zomaar hun vrijheid af mag nemen. Omdat ze anders zijn dan anderen. Op 5 mei hebben we die vrijheid gevierd. Dankbaar mogen we zijn voor onze vrijheid. Juist omdat dat helemaal niet zo gewoon is. Kijk maar om je heen.

Kinderen in Nigeria durven niet naar school. Omdat de meisjes ontvoerd kunnen worden, en verkocht. Voor twaalf dollar. Op de markt. Kinderen in Syrië kunnen al helemaal niet naar school. Miljoenen mensen zijn met hun kinderen op de vlucht voor het oorlogsgeweld. Of ze kunnen niet weg uit de steden die omsingeld zijn door het leger of de rebellen. Dat hebben we hier niet, gelukkig. Jullie kunnen gelukkig naar school, ook al vind je dat niet altijd leuk. Maar dat is ook normaal. Het is wel fijn dat je dat zonder angst kan doen. En dat je weet dat je met je vrienden en vriendinnen kan spelen, dansen en van muziek genieten, en dat je straks een vak kunt gaan leren wat jij leuk vindt. Ook al weet je misschien nog niet wat je zou willen worden. Dat is ook niet zo belangrijk. Als je nu maar kunt zijn wie je bent.

Zorgen om onze vrijheid
Grote mensen maken zich wel een beetje zorgen. Maar daar zijn het ook grote mensen voor. Ze maken zich niet alleen zorgen over jullie, maar ook over de vrijheid waarin we kunnen leven. Blijft die wel?

zondag 4 mei 2014

Hoe kun je opbouwen als er zoveel wordt afgebroken? Preek 4 mei 2014


Beluister de preek op Kerkomroep

Met Pasen is er een nieuwe werkelijkheid doorgebroken. Jezus is niet dood. Hij leeft! We kunnen werkelijk een nieuw begin maken in ons leven, en bouwen aan een nieuwe wereld. Wat voor bouwstenen hebben we daarvoor nodig? Hoe kunnen we na Pasen bouwen aan de nieuwe wereld, en waar kunnen we op vertrouwen? Te meer omdat die wereld er helemaal niet zoveel anders uitziet na Pasen. Er wordt nog steeds veel afgebroken. Kijk maar in de Syrische steden, maar kijk ook dichtbij hoe levens en relaties kapot worden gemaakt. En soms staat in je leven geen steen meer op de andere na een diepingrijpende gebeurtenis door ontslag, scheiding, ziekte of welk ander ongeluk je ook treft, of waar je misschien zelf ook aan hebt bijgedragen. Ja, wijzelf zijn ook bij machte om het leven behoorlijk op zijn kop te zetten en zelfs af te breken. We zijn soms destructiever dan we willen zijn. Naar anderen toe, en naar onszelf. En dan glipt de hoop door je vingers en zakt de moed je in de schoenen. Waar bouwen we dan nog op?

Kort na de opstanding van Jezus zijn de leerlingen vooral verward. Twee leerlingen vertrekken zelfs uit Jeruzalem, terug naar huis in Emmaüs. Ze snappen niet wat er gebeurd is met Jezus. En op Hem vestigden ze al hun hoop. Maar Hij is dood. Hoewel, er zijn er die zeggen dat Hij leeft. Maar dat is toch onvoorstelbaar? Waar kunnen zij nog op bouwen?