donderdag 31 augustus 2017

Hoe kun je met geld omgaan? Preek Tilburg 13-08-2017 en Waspik 20-08-2017

Foto: Tax Credit (Flickr.com)
Het gebeurde nogal eens in schoolvakanties dat ik achter mijn vaders bureau mocht gaan zitten. En dat ik dan de collecten van de kerk mocht tellen. Er waren blijkbaar nog geen telmachines. En de collecten werden kennelijk niet geteld na de kerkdienst, maar bij een kerkrentmeester, of toentertijd de kerkvoogd, thuis. Op dat grote bureau kon je goed de stuivers, dubbeltjes, kwartjes, guldens, rijkdaalders en daarna ook de vijfguldenmunten per 10 neerleggen. En als het er minder waren leerde je gaandeweg de tafels van 25 cent en tweeëneenhalve gulden erbij. Daarna moest ik van mijn ouders wel altijd even mijn handen wassen. Geld was kennelijk ook vies...

'Maak vrienden met behulp van de valse mammon'; dat is het kernvers van vandaag. Die overbekende uitspraak van Jezus laat zien hoe dubbel we vanuit ons geloof tegenover geld staan. Aan de ene kant is geld iets waar we van willen genieten dat we er de beschikking over hebben en is het iets dat we voor iets goeds willen kunnen gebruiken. De tekst uit Jeremia laat ook zien dat handel, het kunnen kopen van een akker, ook teken is van vrede; dat het goed gaat met een land. Aan de andere kant ziet er toch ook een luchtje aan, stinkt het. Met de bijbel in de hand kom je er ook niet zo goed uit hoe we rijkdom moeten waarderen. Rijkdom is niet fout. Het geeft ook een verantwoordelijkheid, ja. Maar het verschil tussen rijk en arm moet ook niet uit de hand lopen. En als je de verschillende heiligen uit de geloofstraditie ziet, dan lijkt er in armoede ook een zeker ideaal te zitten. Jezus' uitspraak 'Maak vrienden met behulp van de valse mammon' roept dan ook de vraag op: Hoe kunnen we met geld omgaan?

Enkele voorbeelden; waarvan?
Een uitspraak van Jezus als deze loopt altijd het gevaar dat we hem op zichzelf nemen, en dat hij een eigen leven gaat leiden. Daarom is het goed om even wat breder in de evangelielezing te kijken.

maandag 7 augustus 2017

Hoe kom je op adem? Preek Waalwijk 16-07-2017 en Hilvarenbeek 06-08-2017


Foto: Martha Soukup (flickr.com)
Na een intensief jaar is de zomer een welkome gelegenheid om op adem te komen. Onze levens zijn vol en druk. Met ons gezinsleven, en school, sporten, werken, en alle zorg daarin. Het vergt behoorlijk wat behendigheid om alle ballen in de lucht te houden. Dan zijn er ook nog alle relaties die je wilt onderhouden met familie en vrienden. In het werk is de crisis voorbij, zo lijkt het. Maar ik krijg soms de indruk dat de echte crisis nog moet komen. Wat wordt er veel van mensen gevraagd. Nog meer dan daarvoor. En wat vragen we ook veel van onszelf. In ons gezin, onze familie, in ons werk, en in de kerk. Soms vraag ik me wel eens af: wie of wat zit er ons toch zo op de hielen? Waar willen we aan ontsnappen? Misschien zelfs: waar zijn we bang voor?

Waar zijn we bang voor?
Die vraag komt bij me op als ik het volk Israël zie vluchten uit Egypte. We hebben het vaak over een bevrijding. En dat is ook zo. Het is een bevrijding uit een slavenbestaan. Maar die bevrijding wordt voorafgegaan door een vlucht. Uit een angstland. Want zo noemt Israël Egypte: angstland. Land waarin je bang bent voor wat er gaat komen. Land waarin je geen eigen wil hebt. En de vlucht is eigenlijk ook geen keuze. Het volk wordt weggestuurd. Na die vreselijke plaag, waarin de eerstgeboren kinderen van de Egyptenaren worden gedood, jagen de Egyptenaren het volk Israël het land uit. 'Wegwezen, anders gaan wij straks ook dood.' De vlucht is geen keuze. Blijven is erger. Ze moeten door. Vandaar mijn vraag: als we vinden dat we doormoeten, waar zijn we bang voor?

Waar is je haast een vlucht van?

Intredepreek Tilburg 2 juli 2017: Hoe krijg je een band met elkaar via Jezus?


Vandaag beginnen we iets nieuws. Met dat ik vandaag intrede doe in deze gemeente, mag ik met u werk gaan maken van een voornemen uit uw beleidsplan: om verbinding te zoeken tussen onze kinderen, jongeren en de jonge gezinnen en hun leeftijdsgenoten. Het is de groep die niet het sterkst vertegenwoordigd is op zondagmorgen. En dat is voor wie er van hen wel zijn ook niet leuk. Hoezeer je ook een goede band kunt hebben met gemeenteleden van andere generaties; het is ook zo belangrijk dat je een verbinding kunt voelen met je leeftijdsgenoten. Die in dezelfde levensfase zitten. Dezelfde dingen meemaken. Met dezelfde dingen bezig zijn. Dat je op school zit. Toetsen moet maken. Lekker wilt voetballen. Een opleiding moet kiezen. Je lichaam volwassen ziet worden, en nu jij nog. Een relatie zoekt, krijgt of verliest. Je eerste baan krijgt of daarna een nieuwe stap overweegt. Je eerste kind krijgt, of alweer de derde, en hoe hou je alle ballen in de lucht? Je kinderen gaan puberen en voor allerlei keuzen komen te staan, waar jij ze niet meer mee kunt helpen. Je ouders zorg nodig gaan hebben, of je misschien zelfs al wees wordt.

Juist de ongelijke vertegenwoordiging van de verschillende leeftijdsgroepen in de kerk laat zien hoe belangrijk het is dat je mensen van je eigen generatie tegenkomt. Het gaat er tenslotte om hoe het geloof verbinding krijgt met het leven dat je leeft. Welke uitdagingen stelt dat leven? Welke vragen roept het op? Wat maak je allemaal mee? Dat is per generatie verschillend. En dat is oké. Zoals jij het leven van je kleine kinderen, je pubers, je volwassen kinderen of dat van je ouders niet kunt leven, zo is dat ook andersom. Zij hoeven dan ook niet te geloven zoals jij en andersom. Omdat hun leven anders is.

Waar draait het in geloven om?

Afscheidspreek Waalwijk 25 juni 2017: Hoe doe je het goed?


Geliefden van Christus,
  
Zo sprak ik u het grootste deel van de afgelopen twaalf jaar aan. Geliefden van Christus. Want dat bent u: geliefden van Christus. Eigenlijk 'geliefden ín Christus', naar de Engelse aanhef van preken die ik vaak was tegengekomen: Beloved in Jesus Christ. In het Engels klinkt het vaak zoveel mooier. Zoals de oude Robert Schuller vroeger zei aan het begin van de diensten van Hour of Power in de Christal Cathedral: Jesus loves you, and so do I.

Want dat is het begin. We zijn geliefd. En ook nog eens: in Christus. Wij hoeven niet als eerste lief te hebben. En we hoeven ook niet als eerste wat te doen. We zijn geliefd. In Christus. Dat klinkt mooi, maar wat betekent dat: in Christus geliefd te zijn? En wat betekent dat voor ons leven? En voor wat we doen en proberen te bereiken?

De tekst koos mij 
Misschien is het mooi om hierbij te vertellen dat ik niet de tekst van vandaag gekozen heb, maar dat de tekst mij gekozen heeft. Dat klinkt heel zweverig realiseer ik me, maar het is voor mij heel concreet. Velen van u weten dat ik van leesroosters hou. Niet omdat ik niet kan kiezen, want ik heb een vrij sterke eigen wil, maar omdat de bijbel iets aan mij, aan ons te vertellen heeft. En daar moet ik niet altijd met mijn keuzen en voorkeuren tussen gaan zitten, om niet te horen wat ik al weet en vindt. Een leesrooster kan, en ik zeg niet zal, maar kan je op het spoor zetten van een tekst die je anders niet gepakt had. Omdat die om wat voor reden niet binnen je bereik lag. Zo'n tekst kan je dan ook wel eens helemaal niet liggen of zelfs tegenstaan, maar dan geldt het adagium van een oude predikant: als een tekst je niet ligt, dan moet je anders gaan liggen.