zondag 22 februari 2015

God, wat moet ik met het nieuws? (preekdicht 22 februari 2015)


Het duizelt me eerlijk gezegd. Al het nieuws van toenemende dreigingen komt steeds heftiger binnen. Of ik negeer het juist, omdat het er even niet bijkan. Hoe zoeken we rust in de toenemende onrust? Hoe kun je geloven in de blijde en goede boodschap bij zoveel onheilsberichten? Zou de wereld wel een nieuwe zondvloed kunnen gebruiken, of moet het ergens anders vandaan komen?

Mijn God, als ik naar het nieuws kijk,
waarom zou ik U aan uw belofte houden
dat er nooit meer een zondvloed zal komen?

Als ik naar het nieuws kijk, mijn God,
en ik zie 21 christenen in oranje pakken op een strand
en ik weet waar die oranje pakken naar verwijzen:
naar wat in ónze naam in de wereld is gebeurd,
en dat er nog steeds meer dan honderd man zonder aanklacht
in oranje pakken vastzitten op Quantanamo Bay
zou er dan niet een nieuwe zondvloed moeten komen?

Ik weet niet of we het gaan redden, mijn God,
we geloven teveel in onszelf.
Bloed vloeit en het schreeuwt uit de aarde.
Wat is de oplossing?
Nog meer geweld?

God, we draaien rondjes in onze eigen woestijn,
omringd door wilde dieren
en we zien de engelen niet.
We zorgen wel voor onszelf
en sluiten een verbond, niet met U,
maar met de Verzoeker,
om macht in de wereld
te hebben en te houden.
En ten koste van wat?
Misschien wel van onszelf.

God, uw tranen moeten zo talrijk zijn,
dat ze de aarde zouden overspoelen
als eens de zondvloed.
Maar wie moet in vredesnaam
die ark met weinigen besturen?
We zouden nog eens raar kunnen opkijken...

Toch zou ik me niet kunnen voorstellen, God,
dat U het zo nog eens zou laten regenen
want ik zie al honderden mensen ten onder gaan
in de woeste Middellandse Zee
op de vlucht in tweedehands arken.
Onschuldigen, die alleen maar willen leven.
Zouden wie gered worden alsnog hetzelfde lot moeten ondergaan?
Nee, dat wilt U niet.

Uw Zoon werd ook ondergedompeld
in de Jordaan
die ligt in de woestijn
waar Johannes de Doper preekte:
Het is genoeg.
Tot hier en niet verder.
Keer om!

Uw zoon dompelt zich onder in ons bestaan.
Hij gaat er niet boven staan,
want zoveel goeds valt van ons niet te verwachten
Je kunt erop wachten
tot het weer gebeurt.
We keren niet om
maar vallen in herhaling.
We draaien rondjes
in onze eigen woestijn.

God, veel mensen zijn bang
want de wereld is klein
en het is zo moeilijk te begrijpen
wat mensen bezielt
die in vrijheid opgegroeid
onvrijheid prediken
en wij,
wij leggen hen onvrijheid op
om dat te mogen zeggen.
Wie, God, haalt ons uit deze neerwaartse spiraal?

Uw Zoon dompelt zich onder in ons bestaan
voordat hij in onze woestijn gaat leven.
Veertig dagen,
zolang als het regende tijdens de zondvloed,
zolang moet hij de droogte doorstaan.

Veertig dagen, alleen met zijn eigen gedachten
en zijn eigen driften en gevoelens,
zo worden ook wij deze veertig dagen
op onszelf teruggeworpen, God.
En we hebben liever dat het allemaal alleen aan andere mensen ligt.
Maar wij zouden ook niet allemaal op die ark passen,
mochten wij U overhalen het toch weer te doen.

God, hoe kan Jezus tóch
uw goede nieuws verkondigen
terwijl zijn wegbereider
wordt overgeleverd
zoals Jezus zelf
ook overgeleverd zal worden?

God, hoe kan Jezus tóch
uw goede nieuws verkondigen
als Johannes gevangen wordt genomen
en net als hen,
die krijgsgevangen gemaakt
in oranje pakken worden gestoken,
wordt onthoofd?

God, waarom gelooft U zo in ons,
dat U het blijft vertellen?
Blijkbaar erkent U het lijden zo
dat U er dwars doorheen wilt.
Omdat U weet dat het anders kan.
U maakte deze wereld
en het was goed...

God, geef ons de moed
om er doorheen te gaan
niet te wensen dat anderen worden weggevaagd
niet anderen de mond te snoeren
die ons de vrijheid niet gunnen zelf te zeggen wat we denken.

God, geef ons de moed
om op te staan
voor vluchtelingen in hun gammele boten
voor Joden die zich hier niet meer veilig voelen
voor Christenen wereldwijd die worden vervolgd
voor Moslims die zich een weg zoeken in een vijandige wereld.

Mijn God, U bent ook hún God,
want er is maar één wereld
en er is maar één God.
Uw Evangelie,
het goede nieuws,
geeft vertrouwen te midden van alle onheilstijding.
Door te blijven vertellen en het te blijven leven,
toont Uw zoon,
ondergedompeld in ons bestaan
en daarmee ons lijden lijdend
dat er leven is voorbij onze angst,
voorbij onze woede,
voorbij onze drift,
voorbij onze wanhoop,
voorbij onze machteloosheid,
voorbij ons ongeloof.

God, U neemt het initiatief,
en laat het niet van ons komen.
U reinigt niet van buiten met een zondvloed,
maar u reinigt van binnen met een doop.
En één doop van één mens is genoeg
om ondergedompeld in ons leven
door onze woestijn te gaan
die wij vaak niet in durven,
om door ons lijden heen
op te staan.

Heer, blijf bij ons.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten